Nowa Micropedia jest jeszcze w fazie beta. W razie problemów, napisz maila na pomoc@wiki.mikronacje.info albo zgłoś go na kanale na Mikronacyjnym Discordzie!
Henryk Ziemiański: Różnice pomiędzy wersjami
Ziemiański (dyskusja | edycje) mNie podano opisu zmian |
Ziemiański (dyskusja | edycje) mNie podano opisu zmian |
||
| (Nie pokazano 3 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{FEDE:Osoba infobox|personalia=Henryk Ziemiański|avatar=Ziemiański.jpeg|uro-data=7 luty 2023|uro-miejsce=[[Zwierzogród]], [[II Federacja Nordacka]]|avatar-opis=Henryk Ziemiański w | {{FEDE:Osoba infobox|personalia=Henryk Ziemiański|avatar=Henryk Ziemiański 2024.jpeg|uro-data=7 luty 2023|uro-miejsce=[[Zwierzogród]], [[II Federacja Nordacka]]|avatar-opis=Henryk Ziemiański w 2024}}'''Henryk Ziemiański''' (v-ur. 7 lutego 2023 w [[Zwierzogród|Zwierzogrodzie]], fabularnie 25 lipca 1961 w Ampraczu) - efeński polityk, samorządowiec oraz przedsiębiorca znany głównie z swojego zaangażowania w sferę publiczną i polityczną w [[II Federacja Nordacka|II Federacji Nordackiej]] w której od 22 sierpnia do 27 grudnia 2023 pełnił funkcję Ministra Spraw Wewnętrznych. Założyciel i przewodniczący Stronnictwa Centro-Prawicowego. Kongresman II kadencji. Od 27 grudnia 2023 do 29 kwietnia 2024 Prezydent II Federacji Nordackiej. Współprzewodniczący Ultranordackiej Partii Ojczyźnianej. | ||
== Fabularna biografia == | == Fabularna biografia == | ||
| Linia 11: | Linia 11: | ||
=== Działalność w IV Republice Muratyckiej === | === Działalność w IV Republice Muratyckiej === | ||
11 lutego 2023 został mianowany przez Prezydenta IV Republiki Muratyki Alberta Fryderyka de Espadę na funkcję Freutreggëra Freutu Ampracz. 8 marca został wybrany na posła Parlamentu Unii Nordackiej II kadencji, wstąpił też do przewodzonej przez Kaspara Waksmana-Dëtera partii Centro-prawica | Po raz pierwszy Henryk Ziemiański zagościł w Muratyce 7 lutego 2023. 11 lutego 2023 został mianowany przez Prezydenta IV Republiki Muratyki Alberta Fryderyka de Espadę na funkcję Freutreggëra Freutu Ampracz. 8 marca został wybrany na posła Parlamentu Unii Nordackiej II kadencji, wstąpił też do przewodzonej przez Kaspara Waksmana-Dëtera partii Centro-prawica. W maju popadł w realiozę i zawiesił swoją aktywność w Mikroświecie. | ||
=== Działalność w II Federacji Nordackiej === | === Działalność w II Federacji Nordackiej === | ||
Henryk powrócił już do II Federacji Nordackiej 7 sierpnia, zaś następnego dnia założył Stronnictwo Centro-Prawicowe - partię polityczną, której został przewodniczącym. Dzień później partia ta zawarła koalicję z Opcją Konserwatywną, tworząc Koalicję Konserwatywną. | Henryk powrócił już do II Federacji Nordackiej 7 sierpnia, zaś następnego dnia założył Stronnictwo Centro-Prawicowe - partię polityczną, której został przewodniczącym. Dzień później partia ta zawarła koalicję z Opcją Konserwatywną, tworząc Koalicję Konserwatywną. | ||
22 sierpnia 2023 został mianowany przez premiera II Federacji Nordackiej Bolesława Kirianóo von Hohenburga na ministra spraw wewnętrznych. Podczas sprawowania urzędu zainicjował debatę o policji, czy ustabilizował sytuację w kraju po fali imigrantów z Republiki Bialeńskiej. 20 listopada został wybrany na Kongresmena Kongresu Federacji Nordackiej II kadencji. Jego członkostwo w Kongresie ustało z chwilą złożenia przysięgi prezydenckiej. | |||
W powtórzonych wyborach prezydenckich w grudniu 2023 był kandydatem Koalicji Konserwatywnej. Jego rywalem był Albert Fryderyk de Espada, którego pokonał w pierwszej turze, zostając Prezydentem II Federacji Nordackiej. | |||
19 kwietnia 2024 wraz z Leonidem Repulijskim ogłosił powstanie Ultranordackiej Partii Ojczyźnianej, która powstała z połączenia Stronnictwa Centro-Prawicowego i Partii Ultranordackiej. | |||
21 kwietnia 2024 ogłosił, że zamierza się ubiegać o reelekcję w wyborach prezydenckich. W wyborach, przeprowadzonych w dniach 26-28 kwietnia przegrał z Albertem Fryderykiem de Espadą, który został Prezydentem II Federacji Nordackiej. | |||
Aktualna wersja na dzień 05:05, 29 kwi 2024
Henryk Ziemiański | |
|---|---|
 | |
| Dane biograficzne | |
| Data i miejsce urodzenia |
7 luty 2023 Zwierzogród, II Federacja Nordacka |
Henryk Ziemiański (v-ur. 7 lutego 2023 w Zwierzogrodzie, fabularnie 25 lipca 1961 w Ampraczu) - efeński polityk, samorządowiec oraz przedsiębiorca znany głównie z swojego zaangażowania w sferę publiczną i polityczną w II Federacji Nordackiej w której od 22 sierpnia do 27 grudnia 2023 pełnił funkcję Ministra Spraw Wewnętrznych. Założyciel i przewodniczący Stronnictwa Centro-Prawicowego. Kongresman II kadencji. Od 27 grudnia 2023 do 29 kwietnia 2024 Prezydent II Federacji Nordackiej. Współprzewodniczący Ultranordackiej Partii Ojczyźnianej.
Fabularna biografia
Młodość
Henryk Ziemiański urodził się 25 lipca 1961 w Ampraczu jako najstarszy syn inżyniera Karola Ziemiańskiego i pielęgniarki Lucyny z domu Szczęsnej. Jego rodzice byli westlandzkimi emigrantami, którzy mieszkali w Kragulu, skąd wyjechali w roku 1951 do Muratyki, początkowo zamieszkując w Nowogrodzie, jednak krótko przed narodzeniem Henryka przenieśli się do Ampracza.
W roku 1981 Henryk zakończył naukę w szkole średniej, po czym w latach 1981-1986 studiował przedsiębiorczość na Uniwersytecie Zwierzogrodzkim. Po ukończeniu studiów pracował w banku, następnie jako urzędnik. W roku 1991 po śmierci ojca rozbudował dom rodzinny.
Kariera polityczna
Działalność w IV Republice Muratyckiej
Po raz pierwszy Henryk Ziemiański zagościł w Muratyce 7 lutego 2023. 11 lutego 2023 został mianowany przez Prezydenta IV Republiki Muratyki Alberta Fryderyka de Espadę na funkcję Freutreggëra Freutu Ampracz. 8 marca został wybrany na posła Parlamentu Unii Nordackiej II kadencji, wstąpił też do przewodzonej przez Kaspara Waksmana-Dëtera partii Centro-prawica. W maju popadł w realiozę i zawiesił swoją aktywność w Mikroświecie.
Działalność w II Federacji Nordackiej
Henryk powrócił już do II Federacji Nordackiej 7 sierpnia, zaś następnego dnia założył Stronnictwo Centro-Prawicowe - partię polityczną, której został przewodniczącym. Dzień później partia ta zawarła koalicję z Opcją Konserwatywną, tworząc Koalicję Konserwatywną.
22 sierpnia 2023 został mianowany przez premiera II Federacji Nordackiej Bolesława Kirianóo von Hohenburga na ministra spraw wewnętrznych. Podczas sprawowania urzędu zainicjował debatę o policji, czy ustabilizował sytuację w kraju po fali imigrantów z Republiki Bialeńskiej. 20 listopada został wybrany na Kongresmena Kongresu Federacji Nordackiej II kadencji. Jego członkostwo w Kongresie ustało z chwilą złożenia przysięgi prezydenckiej.
W powtórzonych wyborach prezydenckich w grudniu 2023 był kandydatem Koalicji Konserwatywnej. Jego rywalem był Albert Fryderyk de Espada, którego pokonał w pierwszej turze, zostając Prezydentem II Federacji Nordackiej.
19 kwietnia 2024 wraz z Leonidem Repulijskim ogłosił powstanie Ultranordackiej Partii Ojczyźnianej, która powstała z połączenia Stronnictwa Centro-Prawicowego i Partii Ultranordackiej.
21 kwietnia 2024 ogłosił, że zamierza się ubiegać o reelekcję w wyborach prezydenckich. W wyborach, przeprowadzonych w dniach 26-28 kwietnia przegrał z Albertem Fryderykiem de Espadą, który został Prezydentem II Federacji Nordackiej.
