Doktryna Kościńskiego

Doktryna Kościńskiego - reguła, sformułowana po raz pierwszy przez diuka Piotra Kościńskiego, Sarmatę, specjalistę od dyplomacji i polityki mikronacji.

Teoria

Doktryna ta głosi, że aby państwo wirtualne mogło działać w harmonii, należy osiągnąć pewien punkt równowagi pomiędzy demokracją a autokracją. Kościński twierdzi, że państwo zbyt autokratyczne, jako dyktatura, straci na atrakcyjności dla mieszkańców, którzy nie będą mogli wpływać na aktualną sytuację w państwie, a z kolei państwo zbyt demokratyczne nie utrzyma się ze względu na konflikty polityczne i brak jednej obiektywnej siły która sprawowała by władzę nad stronami internetowymi i miejscami publicznymi.

Przykłady

Jako przykłady prawdziwości tej teorii można podać przykład z jednej strony państw takich jak Leblandia, w którym Cesarz obdarzony był nieograniczoną władzą i kontrolował niemal wszystkie posunięcia obywateli, co doprowadziło do upadku tego państwa, a z drugiej strony państw takich jak Republika Baridas, gdzie w warunkach demokracji doszło do ostrych walk politycznych, ataków personalnych, zakończonych ostatecznie przejęciem serwera i władzy przez Majkela Bumbum, który ogłosił się Królem.

Jako przykład państw gdzie zachowano równowagę, podaje się najczęściej Sarmację. Istnieje demokratyczna władza, taka jak Izba Poselska, która uchwala wotum zaufania dla Rządu, jednak de facto wszystkie jej poczynania są kontrolowane przez Księcia. Mimo to, iluzja demokracji wydaje się spełniać swoje zadanie, a polityka sarmacka jest jedną z najaktywniejszych.

Wyjątki

Niektórzy działacze polityczni wysuwają sprzeciw wobec doktryny, uważając, że budowa stabilnego państwa demokratycznego jest możliwa. Jako przykłady podawane są dwa państwa - Mandragorat Wandystanu, w którym zlikwidowano ostatecznie jedyny niedemoratyczny urząd - Mandragorów (obecnie można właściwie mówić pełnej demokracji) a także stosunkowo młoda Tyrencja i Luminat, gdzie panuje dość specyficzna forma ustroju, określana jako autokracja elekcyjna - dysponujący niemal dyktatorskimi uprawnieniami Konsul, wybierany jest w wyborach powszechnych na kadencje. Jak dotąd systemy w obu tych państwach działają dość sprawnie, tak więc nie sprawdza się twierdzenie o anarchiczności zbyt demokratycznych ustrojów wirtualnych.