Nowa Micropedia jest jeszcze w fazie beta. W razie problemów, napisz maila na pomoc@wiki.mikronacje.info albo zgłoś go na kanale na Mikronacyjnym Discordzie!

Góry Arnackie

Z Micropedia

Góry Arnackie - (Arny) rozciągują się od miasta Matahrad od północy, do Gryflandii od południa i wyznaczają całą granicę zachodnią Brugii oraz wschodnią Moheratu Berecji.

Podział geograficzny

Góry Arnackie dzielą się na trzy wielkie pasma:

Północne. Są najwyższe i najlepiej poznane. Środkowe, oddzielone od północnych Bramą Arnburską. Charakteryzują się łagodnym klimatem i dobrymi warunkami zamieszkania. Najniższe i zajmują najmniejszą powierzchnię. Południowe. Zajmują niewiększą powierzchnię, niemalże cała częśc należy do Gryflandii. Najbardziej dzikie i niezbadane, mają wiele nieodkrytych wzniesień i przełęczy. Od północy zaczynają się źródłami rzeki Hjolge, od południa graniczą z Wyżyną Gryflandzką, która jest ich tektonicznym przedłużeniem. Najwyższym szczytem jest Nordhelm (2344).

Znaczenie symboliczne

Jako, że Góry Arnackie rozciągają się na terenie niemalże całej Brugii, a prawie wszystkie rzeki, mają swoje źródła w tych górach, to niektórzy uznają je jako symbol zjednoczonego państwa. Na szczycie Nordhelm jest postawiony ogromny maszt, symbolizujący potęge państwa.

Klimat

Do Północnego i Środkowego pasma dociera ciepły prąd morski, dlatego klimat jest tutaj łagodny, ale dosyć wilgotny zwłaszcza w zimie. Południowe pasmo bardziej przypomina surowy, zimy i suchy klimat Grosbergów, ponieważ tutaj prąd morski już niedociera. Najcieplejszym miesiącem jest dla całych gór sierpień, najzimniejszym luty, a najbardziej wilgutnym grudzień.

Turystyka

Turystyka górska jest dosyć widoczna jedynie w Śródkowym i Północnym paśmie. Występują tutaj duże kurorty oraz kilka schronisk turystycznych. Możliwe są wycieczki z przewodnikiem jak i bez niego, pod warunkiem zachowania środków ostrożności oraz stosowania odpowiedniego obuwia.

Hydrologia

Z powodu dużych i częstych opdadów dzesczu, a w zimie śniegu w góach Arnackim większosć rzek Burgijskich ma swoje źródła: