Nowa Micropedia jest jeszcze w fazie beta. W razie problemów, napisz maila na pomoc@wiki.mikronacje.info albo zgłoś go na kanale na Mikronacyjnym Discordzie!
Historia Słomagromu: Różnice pomiędzy wersjami
imported>Luey Nie podano opisu zmian |
imported>MichałRadecki m (Wycofano edycje użytkownika 88.199.84.4 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Pel Nander.) |
||
| (Nie pokazano 29 wersji utworzonych przez 9 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
== | == Kultura Iwaya == | ||
Z dawnych podań i znalezisk można wyczytać, że pierwsza kultura, Iwaya, powstała w 677 p.r.z. dzięki ludziom znanym jako iwayaianie, w południowej części obecnego Słomagromu nad rzeką Majaka. Iwaya uważana jest za pierwszą kulturę na tych ziemiach. Kultura Iwaya charakteryzowała się szczególnie rozwiniętym kultem boga [[Baradagi]]. Prowadzili osiadły tryb życia. Rozwinęli techniki rolnicze i prawdopodobnie wybudowali szereg kanałów nawadniających pola. | |||
Z dawnych | |||
== | == Rozproszenie == | ||
Po tajemniczym zniknięciu kultury Iwaya ok. 534 p.r.z. na terenie obecnego Słomagromu powstało kilka państewek. Na południowo-wschodnim wybrzeżu powstała Kosmeta, w centrum Ingostaka a na północy Fujitso i Slawstonea. | Po tajemniczym zniknięciu kultury Iwaya ok. 534 p.r.z. na terenie obecnego Słomagromu powstało kilka państewek. Na południowo-wschodnim wybrzeżu powstała Kosmeta, w centrum Ingostaka a na północy Fujitso i Slawstonea. | ||
== | == Wojna Hudeya == | ||
W 487 p.r.z. | W 487 p.r.z. slawstoneni próbowali zawładnąć państwem fujitsów. Fujitsowie przeciwstawili się zbrojnie i pierwsze starcia wygrywali. Gdy porażki stawały się coraz dotkliwsze jeden z przywódców slawstoneńskiej armii, Mirslaw Hudey wykorzystał fakt iż jego wojska przed wyruszeniem do walki stacjonowały w stolicy. Hudey dokonał przewrotu pałacowego i mianował się monarchą. Pod jego dowództwem wojska Slawstoney przeszły do kontr natarcia. Odrzuciły słabo wyposażone i wyszkolone siły Fujitsów. Ostatecznie Fujitsowie w obawie przed stale rosnącymi aktami ludobójstwa i niszczenia ich kultury poddali się. | ||
== Imperium Slawstoney 487-430 p.r.z.== | |||
Po zwycięstwie Hudeya i Slawstoney nad państwem Fujitsów podzielono podbity kraj na trzy części. Administracje nad nimi powierzono trzem z pięciu klanów slawstoneńskich: Rudininomu, Bractwu sztyletów i Kultowi Białej Krwi. | |||
Niedługo po ustanowieniu podziału doszło do krwawej wojny pomiędzy klanami ([[Wojny klanów]]). Po upadku klanów Wausków i Rudiniomu, większość obszarów kontrolowanych wcześniej przez nie została przejęta przez Kult Białej Krwi. Klan ten urósł w siłę i przeją władzę w kraju. Podczas panowania Kultu Białej Krwi, Slawstonea wyrastała na wielką potęgę militarną i gospodarczą tego obszaru. | |||
== Trzy Korony 382-243 p.r.z.== | |||
== | |||
Trzy Korony stanowiły trzy państwa – Sławia, Magyarasz oraz Romeana | Trzy Korony stanowiły trzy państwa – Sławia, Magyarasz oraz Romeana | ||
Sławia powstała z przekształcenia | Sławia powstała z przekształcenia Slawstoney pod rządami Kultu Białej Krwii w 382 p.r.z. Królestwo przeżywało pełnię swojego rozkwitu kiedy opanowało żyzne ziemie na południu. Magyarasza wykrystalizowała się z przemian jakie miały miejsce w Ingostace (Czarna era). Pod wodzą magyraszan kraj zaczął się dynamicznie rozwijać. Główny motorem postępu w kraju był fakt iż leżał pomiędzy bogatymi królestwami Sławii i Romeany. Romeana zaś powstała w wyniku połączenia dwóch dynastii Rome i Eanów które władały ziemiami Kosmety. | ||
== | == Zjednoczenie == | ||
W 243 p.r.z. król Mironow III z Sławii nakazał swym szpiegom sprowokować konflikt pomiędzy Magyaraszem a Romeaną. Kiedy walki zakończyły się zwycięstwem wojsk Romeany Mironow III nakazał gen. Turonowi zaatakować osłabionego sąsiada. Mimo zażartego oporu królestwo magyaraszów upadło a król Megan IV zbiegł do Romeany. Król Romeany Karlus VI zorientowawszy się w sytuacji dokonał pierwszego uderzenia. Zaskoczone wojska gen. Turona musiały się wycofać z ziem południowego Magyaraszu. Za poniesioną klęskę Mironow III nakazał egzekucję gen. Turona. Zastąpił go gen. Birow. Wojska Sławii pod jego dowództwem pobiły siły Romeany dowodzone przez Karlusa VI. W 430 p.r.z. Mironow III na podbitych ziemiach utworzył (wraz ze Sławią) Królestwo Sławiimagromu. | W 243 p.r.z. król Mironow III z Sławii nakazał swym szpiegom sprowokować konflikt pomiędzy Magyaraszem a Romeaną. Kiedy walki zakończyły się zwycięstwem wojsk Romeany Mironow III nakazał gen. Turonowi zaatakować osłabionego sąsiada. Mimo zażartego oporu królestwo magyaraszów upadło a król Megan IV zbiegł do Romeany. Król Romeany Karlus VI zorientowawszy się w sytuacji dokonał pierwszego uderzenia. Zaskoczone wojska gen. Turona musiały się wycofać z ziem południowego Magyaraszu. Za poniesioną klęskę Mironow III nakazał egzekucję gen. Turona. Zastąpił go gen. Birow. Wojska Sławii pod jego dowództwem pobiły siły Romeany dowodzone przez Karlusa VI. W 430 p.r.z. Mironow III na podbitych ziemiach utworzył (wraz ze Sławią) Królestwo Sławiimagromu. | ||
== Sławiimagrom i jego upadek == | |||
== | Krótko po zwycięstwie w 428 p.r.z. umiera Mironow III. Władzę po nim objął Mironow IV. Pod jego rządami sytuacja gospodarcza dotychczas rozwijających się odrębnie obszarów zaczęła poprawiać się i unifikować. Przeniósł on stolicę z Zelei do Adamntowa. Okres od 427 do 207 p.r.z. został nazwany „okresem złota”. Był to najdłuższy w historii okres spokoju, stabilizacji i rozwoju. Podczas jego trwania na scenie politycznej sławiimagromu zostały dwa klany – Kult Białej Krwii i Bractwo sztyletów. Kult Białej Krwi nadal utrzymywał się przy władzy, ale największe poparcie miał na północy skąd pochodził. Bractwo sztyletów zyskało popularność na południu kraju. Gdy w 206 p.r.z. zmarł król Miroslav Kras jego miejsce jako przywódca Kultu Białej Krwi i Król Sławiimagromu zajmuje Tabrinow II. Przyjął on politykę dominacji Kultu Białej Krwi na całym obszarze Sławiimagromu. Dążył również do zatarcia pozostałości kultury magyaraszów i romeanów. Próba zlikwidowania swobód i praw Magromu (jak nazywano południe kraju) doprowadziła do buntu i wybuchu walk. To zmusiło dominujące na południu Bractwo sztyletów do zwołania zjazdu. Klan liczył na możliwość odzyskania władzy utraconej ponad 200 lat temu. Wydarzenie to zaniepokoiło Tabrinowa II który zwołał zjazd Kultu Białej Krwi. W tym samym czasie nastąpił bunt mieszczaństwa Oneri. Wiążąc to wydarzenie ze zjazdem i planami Bractwa sztyletów Tabirow II 206 p.r.z. wypowiedział Bractwu wojnę. Nastąpiły starcia pomiędzy zwolennikami Kultu Białej Krwi zwanymi kultystami, a sztyletami (czyli zwolennikami Bractwa). Początkowo w starciach zwycięstwa odnosili kultyści. Wojska kultystów opanowały centrum kraju i zaczęły napierać na południe. Wkrótce jednak sytuacja zmieniła się. Sukcesem okazała się linia fortyfikacji na rzecze Tabor. Pierwsze małe sukcesy zaczęły odnosić sztylety. Ich wojska odrzuciły kultystów głęboko w głąb kraju. Pod wpływem ciągłych postępów sztyletów Tabirow II skrył się w odwiecznej siedzibie kultystów w Zelei. Kultyści utracili władzę którą utrzymywali od 430 p.r.z. Sztylety zajęły Adamantow i powołały Radę Czterech która miała przejąć władzę w kraju. Ogłosili koniec Kultu Białej Krwi i zmienili nazwę kraju na Królestwo Adamantow. | ||
Krótko po zwycięstwie w 428 p.r.z. umiera Mironow III. Władzę po nim objął Mironow IV. Pod jego rządami sytuacja gospodarcza dotychczas rozwijających się odrębnie obszarów zaczęła poprawiać się i unifikować. Przeniósł on stolicę z Zelei do Adamntowa. Okres od 427 do 207 p.r.z. został nazwany „okresem złota”. Był to najdłuższy w historii okres spokoju, stabilizacji i rozwoju. Podczas jego trwania na scenie politycznej sławiimagromu zostały dwa klany – Kult Białej Krwii i Bractwo sztyletów. Kult Białej | |||
== | == ''Okres Burzy'' 205-140 p.r.z.== | ||
Po przejęciu władzy przez Bractwo sztyletów Kult Białej Krwii przeniósł się do | Po przejęciu władzy przez Bractwo sztyletów Kult Białej Krwii przeniósł się do swej tradycyjnej siedziby w Zelei. Władzę w klanie przejął Stanislav Diaman. Zbudował on potęgę klanu na nowo i w 200 p.r.z. ruszył po władzę. Główne walki skoncentrowały się w centrum kraju. Kult Białej Krwi szybko uporał się z Bractwem sztyletów które od zwycięstwa nie poczyniło nic w celu wzmocnienia sił. Kult odniósł zwycięstwo i odzyskał władzę. Bractwo sztyletów zbiegło ponownie na południe skąd w 141 p.r.z. ruszyło do walki. Po szeregu krwawych potyczek osłabiona armia kultystów zmuszona była ponownie udać się do Zelei. Władzę odzyskało tym razem Bractwo sztyletów. | ||
== | == ''Okres Wstrząsów'' 130-110 p.r.z.== | ||
Był początkiem formowania się współczesnej Republiki. Jego inicjacją stało się narastające osłabienie klanów i powolny zanik tych instytucji. Kult Białej | Był początkiem formowania się współczesnej Republiki. Jego inicjacją stało się narastające osłabienie klanów i powolny zanik tych instytucji. Kult Białej Krwi i Bractwo sztyletów przez szereg lat regularnie traciły swoich członków a nowi nie wstępowali. Społeczeństwo miało dość ciągłych walk i podziałów. Doprowadziło to do kolejnej wojny domowej w 130 p.r.z.. Wojskami powstańców dowodził Mieszko Maksymilian, postępowy członek Kultu Białej Krwi. Powstańców wspomogło kilkunastu kultystów „starej daty”. Wojska królewskie (de facto Bractwa sztyletów) przypuściły 6 ataków na siedzibę powstańców Zeleę, wszystkie zostały odparte. W 120 p.r.z. Mieszko Maksymilian odniósł zwycięstwo nad głównymi wojskami Bractwa sztyletów. W 111 p.r.z. wojska powstańcze, już całkowicie zdominowane przez Kult Białej Krwi zostały pobite. Mieszko Maksymilian musiał opuścić kraj udając się do Monderii. Walki w kraju ustały. Z kraju wyemigrowały tysiące ludzi. Ci którzy zostali padli ofiarą czystek etnicznych zarówno przeprowadzanych przez Bractwo sztyletów jak i Kult Białej Krwi. W 110 p.r.z. oba klany rozpadły się i z braku nowych członków przestały istnieć. | ||
== | == Rok Zero == | ||
Z powodu różnic i konfliktów ideologicznych Mieszko Maksymilian opuścił Monderię. Postanowił powrócić na swe dawne ziemie. Zastał ją spustoszoną i wyludnioną. Przepełniony duchem prawicowych ideałów w których został wychowany przez Kult Białej | Z powodu różnic i konfliktów ideologicznych Mieszko Maksymilian opuścił Monderię. Postanowił powrócić na swe dawne ziemie. Zastał ją spustoszoną i wyludnioną. Przepełniony duchem prawicowych ideałów w których został wychowany przez Kult Białej Krwi, Mieszko Maksymilian postanowił zbudować na tej umęczonej ziemi nowe państwo. Za stolicę obrał siedzibę swego dawnego klanu – Zeleę. Nowe państwo nazwał na Słomagromem. Nawiązał tym samym do Sławiimagromu który rozwijał się w pokoju. Przybycie Mieszka Maksymiliana nazwano „rokiem 0” był to 18 czerwca 2007 (od tego czasu w Słomagromie obowiązuje kalendarz gregoriański). Daty przed rokiem 0 określa się mianem p.r.z. (przed rokiem zero). 6 sierpnia Słomagrom zdetonował pierwszą bombę atomową "Rodan". | ||
==Zobacz też== | == Zobacz też == | ||
*[[Republika Słomagromu]] | *[[Republika Słomagromu]] | ||
*[[Mieszko Maksymilian]] | *[[Mieszko Maksymilian]] | ||
*[[Kult Białej | *[[Kult Białej Krwi]] | ||
*[[Bractwo sztyletów]] | *[[Bractwo sztyletów]] | ||
*[[ | *[[Wojny klanów]] | ||
*[[Iwaya| Kultura Iwaya]] | *[[Iwaya| Kultura Iwaya]][[Kategoria:Historia według państw]] | ||
[[Kategoria:Słomagrom]] | |||
Aktualna wersja na dzień 09:27, 10 cze 2009
Kultura Iwaya
Z dawnych podań i znalezisk można wyczytać, że pierwsza kultura, Iwaya, powstała w 677 p.r.z. dzięki ludziom znanym jako iwayaianie, w południowej części obecnego Słomagromu nad rzeką Majaka. Iwaya uważana jest za pierwszą kulturę na tych ziemiach. Kultura Iwaya charakteryzowała się szczególnie rozwiniętym kultem boga Baradagi. Prowadzili osiadły tryb życia. Rozwinęli techniki rolnicze i prawdopodobnie wybudowali szereg kanałów nawadniających pola.
Rozproszenie
Po tajemniczym zniknięciu kultury Iwaya ok. 534 p.r.z. na terenie obecnego Słomagromu powstało kilka państewek. Na południowo-wschodnim wybrzeżu powstała Kosmeta, w centrum Ingostaka a na północy Fujitso i Slawstonea.
Wojna Hudeya
W 487 p.r.z. slawstoneni próbowali zawładnąć państwem fujitsów. Fujitsowie przeciwstawili się zbrojnie i pierwsze starcia wygrywali. Gdy porażki stawały się coraz dotkliwsze jeden z przywódców slawstoneńskiej armii, Mirslaw Hudey wykorzystał fakt iż jego wojska przed wyruszeniem do walki stacjonowały w stolicy. Hudey dokonał przewrotu pałacowego i mianował się monarchą. Pod jego dowództwem wojska Slawstoney przeszły do kontr natarcia. Odrzuciły słabo wyposażone i wyszkolone siły Fujitsów. Ostatecznie Fujitsowie w obawie przed stale rosnącymi aktami ludobójstwa i niszczenia ich kultury poddali się.
Imperium Slawstoney 487-430 p.r.z.
Po zwycięstwie Hudeya i Slawstoney nad państwem Fujitsów podzielono podbity kraj na trzy części. Administracje nad nimi powierzono trzem z pięciu klanów slawstoneńskich: Rudininomu, Bractwu sztyletów i Kultowi Białej Krwi. Niedługo po ustanowieniu podziału doszło do krwawej wojny pomiędzy klanami (Wojny klanów). Po upadku klanów Wausków i Rudiniomu, większość obszarów kontrolowanych wcześniej przez nie została przejęta przez Kult Białej Krwi. Klan ten urósł w siłę i przeją władzę w kraju. Podczas panowania Kultu Białej Krwi, Slawstonea wyrastała na wielką potęgę militarną i gospodarczą tego obszaru.
Trzy Korony 382-243 p.r.z.
Trzy Korony stanowiły trzy państwa – Sławia, Magyarasz oraz Romeana Sławia powstała z przekształcenia Slawstoney pod rządami Kultu Białej Krwii w 382 p.r.z. Królestwo przeżywało pełnię swojego rozkwitu kiedy opanowało żyzne ziemie na południu. Magyarasza wykrystalizowała się z przemian jakie miały miejsce w Ingostace (Czarna era). Pod wodzą magyraszan kraj zaczął się dynamicznie rozwijać. Główny motorem postępu w kraju był fakt iż leżał pomiędzy bogatymi królestwami Sławii i Romeany. Romeana zaś powstała w wyniku połączenia dwóch dynastii Rome i Eanów które władały ziemiami Kosmety.
Zjednoczenie
W 243 p.r.z. król Mironow III z Sławii nakazał swym szpiegom sprowokować konflikt pomiędzy Magyaraszem a Romeaną. Kiedy walki zakończyły się zwycięstwem wojsk Romeany Mironow III nakazał gen. Turonowi zaatakować osłabionego sąsiada. Mimo zażartego oporu królestwo magyaraszów upadło a król Megan IV zbiegł do Romeany. Król Romeany Karlus VI zorientowawszy się w sytuacji dokonał pierwszego uderzenia. Zaskoczone wojska gen. Turona musiały się wycofać z ziem południowego Magyaraszu. Za poniesioną klęskę Mironow III nakazał egzekucję gen. Turona. Zastąpił go gen. Birow. Wojska Sławii pod jego dowództwem pobiły siły Romeany dowodzone przez Karlusa VI. W 430 p.r.z. Mironow III na podbitych ziemiach utworzył (wraz ze Sławią) Królestwo Sławiimagromu.
Sławiimagrom i jego upadek
Krótko po zwycięstwie w 428 p.r.z. umiera Mironow III. Władzę po nim objął Mironow IV. Pod jego rządami sytuacja gospodarcza dotychczas rozwijających się odrębnie obszarów zaczęła poprawiać się i unifikować. Przeniósł on stolicę z Zelei do Adamntowa. Okres od 427 do 207 p.r.z. został nazwany „okresem złota”. Był to najdłuższy w historii okres spokoju, stabilizacji i rozwoju. Podczas jego trwania na scenie politycznej sławiimagromu zostały dwa klany – Kult Białej Krwii i Bractwo sztyletów. Kult Białej Krwi nadal utrzymywał się przy władzy, ale największe poparcie miał na północy skąd pochodził. Bractwo sztyletów zyskało popularność na południu kraju. Gdy w 206 p.r.z. zmarł król Miroslav Kras jego miejsce jako przywódca Kultu Białej Krwi i Król Sławiimagromu zajmuje Tabrinow II. Przyjął on politykę dominacji Kultu Białej Krwi na całym obszarze Sławiimagromu. Dążył również do zatarcia pozostałości kultury magyaraszów i romeanów. Próba zlikwidowania swobód i praw Magromu (jak nazywano południe kraju) doprowadziła do buntu i wybuchu walk. To zmusiło dominujące na południu Bractwo sztyletów do zwołania zjazdu. Klan liczył na możliwość odzyskania władzy utraconej ponad 200 lat temu. Wydarzenie to zaniepokoiło Tabrinowa II który zwołał zjazd Kultu Białej Krwi. W tym samym czasie nastąpił bunt mieszczaństwa Oneri. Wiążąc to wydarzenie ze zjazdem i planami Bractwa sztyletów Tabirow II 206 p.r.z. wypowiedział Bractwu wojnę. Nastąpiły starcia pomiędzy zwolennikami Kultu Białej Krwi zwanymi kultystami, a sztyletami (czyli zwolennikami Bractwa). Początkowo w starciach zwycięstwa odnosili kultyści. Wojska kultystów opanowały centrum kraju i zaczęły napierać na południe. Wkrótce jednak sytuacja zmieniła się. Sukcesem okazała się linia fortyfikacji na rzecze Tabor. Pierwsze małe sukcesy zaczęły odnosić sztylety. Ich wojska odrzuciły kultystów głęboko w głąb kraju. Pod wpływem ciągłych postępów sztyletów Tabirow II skrył się w odwiecznej siedzibie kultystów w Zelei. Kultyści utracili władzę którą utrzymywali od 430 p.r.z. Sztylety zajęły Adamantow i powołały Radę Czterech która miała przejąć władzę w kraju. Ogłosili koniec Kultu Białej Krwi i zmienili nazwę kraju na Królestwo Adamantow.
Okres Burzy 205-140 p.r.z.
Po przejęciu władzy przez Bractwo sztyletów Kult Białej Krwii przeniósł się do swej tradycyjnej siedziby w Zelei. Władzę w klanie przejął Stanislav Diaman. Zbudował on potęgę klanu na nowo i w 200 p.r.z. ruszył po władzę. Główne walki skoncentrowały się w centrum kraju. Kult Białej Krwi szybko uporał się z Bractwem sztyletów które od zwycięstwa nie poczyniło nic w celu wzmocnienia sił. Kult odniósł zwycięstwo i odzyskał władzę. Bractwo sztyletów zbiegło ponownie na południe skąd w 141 p.r.z. ruszyło do walki. Po szeregu krwawych potyczek osłabiona armia kultystów zmuszona była ponownie udać się do Zelei. Władzę odzyskało tym razem Bractwo sztyletów.
Okres Wstrząsów 130-110 p.r.z.
Był początkiem formowania się współczesnej Republiki. Jego inicjacją stało się narastające osłabienie klanów i powolny zanik tych instytucji. Kult Białej Krwi i Bractwo sztyletów przez szereg lat regularnie traciły swoich członków a nowi nie wstępowali. Społeczeństwo miało dość ciągłych walk i podziałów. Doprowadziło to do kolejnej wojny domowej w 130 p.r.z.. Wojskami powstańców dowodził Mieszko Maksymilian, postępowy członek Kultu Białej Krwi. Powstańców wspomogło kilkunastu kultystów „starej daty”. Wojska królewskie (de facto Bractwa sztyletów) przypuściły 6 ataków na siedzibę powstańców Zeleę, wszystkie zostały odparte. W 120 p.r.z. Mieszko Maksymilian odniósł zwycięstwo nad głównymi wojskami Bractwa sztyletów. W 111 p.r.z. wojska powstańcze, już całkowicie zdominowane przez Kult Białej Krwi zostały pobite. Mieszko Maksymilian musiał opuścić kraj udając się do Monderii. Walki w kraju ustały. Z kraju wyemigrowały tysiące ludzi. Ci którzy zostali padli ofiarą czystek etnicznych zarówno przeprowadzanych przez Bractwo sztyletów jak i Kult Białej Krwi. W 110 p.r.z. oba klany rozpadły się i z braku nowych członków przestały istnieć.
Rok Zero
Z powodu różnic i konfliktów ideologicznych Mieszko Maksymilian opuścił Monderię. Postanowił powrócić na swe dawne ziemie. Zastał ją spustoszoną i wyludnioną. Przepełniony duchem prawicowych ideałów w których został wychowany przez Kult Białej Krwi, Mieszko Maksymilian postanowił zbudować na tej umęczonej ziemi nowe państwo. Za stolicę obrał siedzibę swego dawnego klanu – Zeleę. Nowe państwo nazwał na Słomagromem. Nawiązał tym samym do Sławiimagromu który rozwijał się w pokoju. Przybycie Mieszka Maksymiliana nazwano „rokiem 0” był to 18 czerwca 2007 (od tego czasu w Słomagromie obowiązuje kalendarz gregoriański). Daty przed rokiem 0 określa się mianem p.r.z. (przed rokiem zero). 6 sierpnia Słomagrom zdetonował pierwszą bombę atomową "Rodan".
