Dolia i Faerie

Dolia i Faerie - jedna z prowincji w Scholandii, stolicą prowincji jest Kanikograd.

Region Faerie

Położenie

Prowincja Faerie leży na południu Scholandii oraz w południowej części kontynentu Wirtuazja. Od północnego-zachodu graniczy z prowincją Dolii, od północnego-wschodu ze Scholii, a od wschodu z Darei.

Klimat

Prowincja Faerie leży w strefie klimatów umiarkowanych. Na jej terytorium dominują masy powietrza kontynentalnego. Średnia temperatura powietrza i średnie opady dla stolicy prowincji wynoszą: w styczniu -3°C i 43 mm, w lipcu 23°C i 55 mm. Roczna suma opadów wynosi ok. 550 mm., a średnia temperatura 9,6 stopnia C. Roczna amplituda temperatur 26,1 stopnia ilość. Niewielka ilość opadów w centralnej części prowincji wynika ze słabo urozmaiconej rzeźby terenu oraz małych wysokości bezwzględnych. Na północy i zachodzie ilość opadów jest większa gdyż znajdują się tam wyżyny, nad którymi następuje skroplenie się pary wodnej zawartej w powietrzu. Pogodę na terenie Faerie kształtują trzy masy powietrza. Pierwszą z nich jest powietrze polarne kontynentalne - w lipcu powietrze gorące, suche i zapylone, w styczniu powietrze mroźne przynoszące słoneczną pogodę. Drugą masą powietrza jest zwrotnikowe kontynentalne - w lipcu powietrze gorące, suche, często zapylone. Kolejną jest powietrze arktyczne kontynentalne - w styczniu suche i bardzo zimne.

Ukształtowanie powierzchni

Terytorium prowincja jest dość zróżnicowane pod względem rzeźby terenu, spowodowane jest to wynikiem długotrwałych i różnorodnych procesów geologicznych zachodzących zarówno na powierzchni, jak i we wnętrzu ziemi: ułożenie skał, ich spękanie, różny wiek i zróżnicowana odporność na działalność czynników atmosferycznych. Znaczną część powierzchni prowincji zajmuje wyżyna Zachodnio-scholandzka (ok. 1/2 powierzchni), ciągnąca się szerokim łukiem z północy ku zachodowi na długości 500 km. Wewnętrzną strefę wyżyny tworzą m.in. osady trzeciorzędowe. Po wewnętrznej stronie wyżyny leży nizina Kanikogradzka, wcięcie o średniej głębokości 150 m., od zachodu ograniczona wzgórzem Curcubata (848 m n.p.m.), porozcinana przez doliny rzek Tauros i Martencja. Północno-wschodnią część prowincji zajmuje Wyżyna Chmielna, natomiast południową obszerna Nizina Faerie, ograniczona jest szeroką i zabagnioną doliną Scholii.

Wody

Faerie jest prowincją, nie posiadającą bezpośredniego dostępu do morza czy oceanu. Największymi rzekami prowincji są Scholia(1842 km) i jej dopływy: Tauros(248 km.) i Martencja(231 km.). Tworzą one liczne przełomy, czyli miejsca, gdzie rzeka przecina występującą na jej drodze wyżynę. Przykładem najbardziej znanego przełomu może być przełom Siergieja(na wyżynie Zachodnio-scholandzkiej). Rzeki w prowincji są zasilane głównie przez opad deszczowy oraz topniejący śnieg. Mają one duże znaczenie dla gospodarki i transportu prowincji. Scholia stanowi najłatwiej drogę transportu z Kanikogradu dla Scholopolis. Najwyższe stany wód rzecznych obserwuje się na wiosnę i w lecie. Na terenie prowincji nie ma żadnych większych jezior.

Fauna i Flora

Naturalną szatę roślinną kraju stanowią lasy liściaste (bukowo-dębowe), zajmujące ok. 26% powierzchni. Porastają one dobre gleby przede wszystkim na Nizinę Faerie. Lasy iglaste porastające słabe gleby, występują w wyższych rejonach prowincji np. na wzgórzach Curcubata. Doliny rzeczne(gdzie występują mady) porastają łęgi - topole, wierzby, wiązy, jesiony oraz olchy. Niestety, gleby, które porastały łęgi zostały w dużej części przerobione na tereny rolnicze. Drzewa w lasach prowincji są zdrowe, tylko 14% z nich jest chorych(w większości są to drzewa porastające nizinę Kanikogradzką uszkodzone przez zanieczyszczenia przemysłowe). Zbiorowiska roślin zielonych tworzą łąki, czyli tereny pokryte zwartą roślinnością złożoną z traw i ziół. Są one prawie w całości rezultatem wyrębu lasów. Miejscami, na nizinach możemy spotkać resztki roślinności stepowej(nizina Kanikogradzka). Fauna Faerie jest bardzo zróżnicowana. Najliczniejsze są bezkręgowce reprezentowane przez kilkadziesiąt tysięcy gatunków np. motyli jest aż 500 gatunków. Znacznie mniej jest kręgowców. Zaliczymy tu ptaki, których jest około 50 gatunków(w tym bardzo rzadkie jak Faeris zamieszkujący doliny rzeczne), ryby 35 gatunków np. pstrągi, łososie, sumy. Płazy i gady - 14 gatunków np. 10 gatunków żab. Ssaki - 60 gatunków np. niedźwiedzie, żubry, świstaki.

Bogactwa naturalne

Prowincja Faerie jest stosunkowo uboga w surowce mineralne. Ważną rolę w jej gospodarce odgrywa żelazo. Wydobywanie rud tego metalu rozpoczęło się w rejonie Klamath ok. 1,5 tysiąca lat temu. Dziś nie eksploatuje się tam rud, a tereny te mają znaczenie historyczne. Raz w roku w Median odbywa się pokaz wytopu rud żelaza w dymarkach. Od XII w. kopalnictwo rud żelaza rozwinięte jest w okolicach Aed Glynvael. Perspektywiczne znaczenie dla gospodarki prowincji mają odkryte stosunkowo niedawno, bo w latach siedemdziesiątych ubiegłego stulecia bogate złoża wysokoprocentowych rud żelaza w okolicach New Reno. Są to magnetyty zawierające około 70% czystego metalu. Eksploatacja ich jest jednak w chwili obecnej mało opłacalna ze względu na trudne warunki geologiczne i dużą głębokość zalegania złoża(kilkaset metrów pod powierzchnią ziemi). Kolejnym ważnym bogactwem mineralnym jest siarka. Największe złoża tego surowca występują w okolicach Vaulut City i zostały odkryte na początku lat pięćdziesiątych ubiegłego stulecia. Siarka w niewielkich ilościach eksploatowana jest także w okolicach Azel. Węgiel kamienny występuje w prowincji w dwóch rejonach: Krasnoyarsk i Ostrowin. Największe i najlepiej poznane złoża są w okolicach Krasnoyarska. Zasoby węgla w tym regionie wynoszą ok. 17 mld ton. Znacznie mniejszym regionem wydobywczym jest Ostrowin. Zasoby węgla w tym regionie wynoszą 5 mld ton.

Gospodarka

Zagospodarowanie prowincji Faerie jest zróżnicowane. Przemysł regionu rozwinął się w dużych ośrodkach miejskich. W Kanikogradzie dominuje przemysł paliwowo-energetyczny oraz spożywczy( jedna z najsłynniejszych Scholandzkich fabryk żywności "Pasibrzuch"). W Rohrsheidt rozwinął się przemysł chemiczny oraz metalurgiczny. Znajduje się tu kilka hut żelaza. Trzecim ważnym ośrodkiem przemysłowym jest Kupidopol. Rozwinął się tu przede wszystkim przemysł lekki(odzieżowy, skórzany, wełniany). Ze względu na niewielkie zasoby surowców mineralnych, dobre gleby, ukształtowane pionowe powierzchni i historię centrum prowincji rozwinęło się tu na dużą skalę rolnictwo. Uprawia się tu pszenicę, buraki cukrowe i rzepak na lepszych glebach(czarnych ziemiach). Jęczmień, kukurydzę, ziemniaki, słonecznik i roślin pastewne na gorszych(np. brunatne, płowe). Intensywna uprawa warzyw i sadownictwo(jabłonie, grusze, brzoskwinie) rozwinęły się wokół większych miast prowincji. Wielką rolę odgrywa uprawa winorośli na północy prowincji oraz uprawa jęczmieniu i chmielu na południu. W centralnej części prowincji hoduje się trzodę chlewną oraz bydło, a na wyżynach owce. Rolnictwo jest zmechanizowane, stosuje się dużo nawozów. Jest to rolnictwo zwane intensywnym(o dużych nakładach kosztów na jednostkę powierzchni). Rolnictwo intensywne pozwala na zmniejszanie zatrudnienia przy uprawie roślin i hodowli zwierząt. Dzięki temu w tym dziale gospodarki pracuje tylko 9% ludności.

Demografia

Na obszarze Faerie mieszka 2 861 937 osób. Ta liczba stawia prowincję na 2. miejscu w Scholandii. 53% ludzi żyje na wsi, a 47% w mieście. Obecnie przyrost naturalny jest dodatni i wynosi 1,5 promila. Średnia długość życia to 73 lata(mężczyźni) i 81 lat(kobiety). Piśmienność dorosłych wynosi 99%. Większość ludzi mieszka w dużych miastach: stolicy prowincji - Kanikogradzie (866 288 mieszk. drugie, co do liczby ludności miasto Scholanii), Rohrsheidt (304 283 mieszk.) i w Kupidopolu (129 954 mieszk.). Najwięcej ludzi zatrudnionych jest w usługach, a najmniej w rolnictwie. Stopień bezrobocia w Faerie wynosi 3%.

Region Dolia

Charakterystyka DOLII

Region Dolijski jest miejscem zamieszkania i pracy prawie 2 milionów obywateli. Obok przepięknych krajobrazów rozwija się tu przemysł kopalny. Niedaleko tradycyjnych winnic i gorzelni rozwijają się fabryki elementów elektronicznych.

Walory turystyczne

W naszej regionie znajdą państwo niezliczone atrakcje turystyczne. Zimą stajemy się stolicą sportów zimowych. Posiadamy wiele szlaków zjazdowych i slalomowych, a także 5 torów bobslejowo - saneczkowych o światowym standardzie! W lecie natomiast możemy zaoferować przepiękne szlaki piesze, a także niepowtarzalny mikroklimat wspaniale oddziałujący na zdrowie. Poza tym zapraszamy na zdrowotne kąpiele w gorących mineralnych źródłach.

Walory przemysłowe

Wielkie zasoby soli potasowej oraz sodowej, a także duże obszary, na których występuje kryształ górski i inne kamienie użytkowe. Także bogate w surowiec lasy są potencjalną podstawą dla przemysłu drzewnego i meblowego.

Przyroda

Pik Optymizma wznosi się na wysokość 4951 m.n.p.m. i jest najwyższym szczytem w Królestwie Scholandii. Powstał razem z okolicznymi górami około 44 mln. lat temu w wyniku orogenezy alpejskiej. Zbudowany jest z różnorodnych skał wulkanicznych, osadowych i metamorficznych. W niższych partiach znajduje się szata roślinna typu alpejskiego, a wyżej nagie skały i gołoborza. Od około 2500-3200 metrów zaczyna się granica wiecznego śniegu, oraz znajdują się na nim dwa lodowce. W okolicach dobrze rozwinięta sieć turystyczna, najlepiej można dotrzeć w okolice szczytu z miasta Salvepol. Na wysokości 2000metrów pokrywa śnieżna zalega od połowy listopada aż do maja. Zimą pokrywa śnieżna może mieć nawet więcej niż 10 metrów co może powodować odcięcie wszelkich szlaków komunikacyjnych.

Turystyka

Kamienny krąg

Znajduje się około 10 kilometrów od Kanikogradu, powstał w okresie neolitu. Jednak nie wszystkie elementy budowli zostały wzniesione w tym samym czasie. Ustalono, że budowa miała trzy główne fazy mieszczące się w przedziale czasowym od początków III tysiąclecia do schyłku II tysiąclecia p.n.e. Naukowcy sprzeczają się o to, kto był budowniczym tego tajemniczego okręgu. Wielu uważa, że byli nimi Celtowie zamieszkujący w tym czasie te ziemie, ale nie wyklucza się teorii, że został on budowany przez jeden z wędrownych ludów zamieszkujących w tym czasie obszar Faerie. Nieznane jest także do końca zastosowanie tej budowli, najpopularniejsze hipotezy na ten temat głoszą, że krąg był obserwatorium astronomicznym lub świątynią. Wśród miejscowej ludności krąży opowieść, że jest to grób starożytnej celtyckiej królowej Boudicci, zmarłej w 60 r. n. e. Tajemniczość i niepowtarzalność tej budowli przyciąga w to miejsce wielu turystów.

Ferkel

Zespół ortodoksyjnych klasztorów górskich w Dolii, położonych na wysokości 1200 -1300 m n.p.m. w dolnych partiach gór Ferkel. W 1336 r. mnich pochodzący z Vesper założył pierwszy klasztor św. Mihaela na jednej ze skalnych iglic. Później zbudowano jeszcze 23, ale niektóre z powodu usytuowania legły w gruzach pod koniec XVIII w. Nie wiadomo, w jaki sposób pierwsi mnisi wdrapywali się na niemal pionowe skały. Być może wbijali kołki w otwory w skale i wciągali materiały budowlane na wierzchołek. Przypuszcza się też, że używali latawców, którymi wciągano solidne liny, a z nich wykonywano pierwsze drabiny sznurowe. Klasztory były od zawsze ostoją religii i kultury dolijskiej. Ich wnętrza są zdobione pięknymi freskami przedstawiającymi najróżniejsze sceny biblijne. Od XIX w. klasztory zaczęły podupadać. Jednak na początku XX w. wykonano w skałach stopnie, prowadzące do zachowanych sześciu klasztorów. Dzisiaj powraca tutaj coraz więcej mnichów i mniszek. Do ich obowiązków należy także oprowadzanie turystów, którzy przybyli obejrzeć to wyjątkowe miejsce.

Faerie

Faerie to kraina naturalnych lasów, dlatego na tym terenie od wieków rozwijał się przemysł drzewny. Transport drewna na duże odległości był dość kłopotliwy, dlatego pod koniec XIX w. zaczęto zastanawiać się nad budową środka transportu, który byłby tani i dość szybki. Idealnym rozwiązaniem okazała się budowa kolejki wąskotorowej. Pierwszy odcinek łączący Veex(miejsce, w którym wycinano najwięcej drzew w tamtym okresie) z Moonglow, powstał w 1891 r. i miał długość 40 km. Kolejne dwie trasy(Vorgg - Moonglow 32 km. i Loc Awalach -Veex 68 km.) powstały z inicjatywy ówczesnego króla Scholii Adamasta III, który posiadał częściową władzę na tym terenie. Drewno z Niziny Ferie trafiało do Moonglow skąd koleją normalnotorową było rozwożone po różnych regionach Scholandii. W miasteczku odprawiano wówczas dziennie jedną parę pociągów osobowo-towarowych i trzy do pięciu towarowych wywożących drewno. 1946 r. wzeszła w życie ustawa "O ochronie szcholandzkich lasów", znacznie zmalała wtedy wycinka lasów na tym obszarze. Po 4 latach w ogóle jej zaniechano, gdyż była nieopłacalna na tak małą skalę. W 1950 r. na trasę wyruszył ostatni parowóz i przez kolejne 40 lat tory stały puste. Od roku 1990 wznowiono ruch na trasie Vorgg - Moonglow, ale kolejka zamiast drewna przewozi turystów, którzy z okien wagoników obserwują piękną przyrodę i kosztują celtyckich specjałów podawanych podczas jazdy.

Pałac letni Królów Scholii

Znajduje się na przedmieściach Kanikogradu. Wybudowany z inicjatywy Króla Scholii Vladarga I w latach 1718 - 1725 przez kanikogradziekiego architekta Alana Mansa. Jest to przykład wspaniałej budowli klasycyzmu barokowego. Od strony frontowej pałacu znajdują się 3 dziedzińce, obramowane skrzydłami: Dziedziniec Kanikogradzki, Dziedziniec Królewski i Dziedziniec Złoty. Główny korpus pałacu flankują skrzydła boczne. Do skrzydła północnego przylega kaplica pałacowa. Elewację ogrodową o długości 580 m tworzy ryzalitowy korpus i skrzydła boczne. Olbrzymi ogród, realizowany wg planów samego króla Vladarga I. Należy do najpiękniejszych w v-świecie. Obejmuje m.in.: parter wodny z basenami, ozdobiony alegoriami rzek scholijskich, dwutraktową Aleję Królewską, wielki kanał, długość 1562 m, oranżerię, liczne pawilony oraz rzeźby. Od początku swego istnienia pełnił on funkcję pałacu letniego. W 1754 r. ówczesny Król Scholii Linrid I wprowadził wysokie cła na drewno importowane z obszarów Faerie. Niezadowoleni drwale i kupcy postanowili spalić pałac i zabić króla, kiedy ten odpoczywał w Kanikogradzie. Zachodnia część budynku znacząco ucierpiała w wyniku pożaru. Król bezpiecznie zdążył opuścić pałac, kazała też odnowić zniszczoną część budynku, a niedoszłych zabójców zgładzić i spalić w pałacowych ogrodach. Wywołało to bunt mieszkańców Kanikogradu, postanowili oni nie wpuścić Króla Linrida już nigdy do miasta. Tak też się stało, pałac odwiedził dopiero kolejny władca Scholii Linrid II w 1770 r. Przez kolejne lata królewska rezydencja była już tylko świadkiem chlubnych zdarzeń np. podpisania "Konwencji kanikogradzkiej" mówiącej o ochronie środowiska Scholandii (1867 r.). Dziś znajduje się tu "Muzeum płacowe", w którym możemy podziwiać XVIII wieczne wnętrza, meble, portrety królów i ich pamiątki. Jedno ze skrzydeł pałacu jest zamknięte dla zwiedzających to właśnie tu podczas wizyt w Kanikogradzie mieszka Król Armin Frederik.

Narciarstwo

Salvepol to najnowocześniejszy ośrodek narciarski w Scholandii. Zapewniamy narciarzom 141 km. tras. Każdy znajdzie tu coś dla siebie, początkujący 45 km łatwych tras, średnio zaawansowani 73 km zjazdów i aż 23 km. dla profesjonalistów! Oferujemy Wam 10 wyciągów orczykowych, 19 krzesełkowych i aż 5 gondolowych! Są one świetnie ze sobą połączone, tak, że możesz jeździć cały dzień i ani razu nie wrócić w to samo miejsce. Mamy możliwość zjechania najdłuższą trasą narciarską w v-świecie( 9 km.!). Prowadzi ona z najwyższego szczytu tych gór Pik Optimizma (4951 m n.p.m.) aż do Salvepolu. Oprócz licznych narciarskich tras zjazdowych w Salvepolu znajduje się także snowpark dla snowbordzistów oraz 5(!) torów bobslejowych. Salvepol oferuje także znakomitą infrastrukturę turystyczną: liczne hotele, pensjonaty, restauracje, bary, centrum sportowe. Po nartach nie będziesz narzekał na nudę!

Miasta Dolii i Faerie

• Kanikograd
• Salvepol
• Lampedusa
• Rohrscheidt

Strony

Strona Prowincji Dolii i Faerie