Rebelia na wschodzie Hirshbergii

Rebelia na wschodzie Hirshbergii - wydarzenie mające miejsce od 13 maja 2014 roku trwająca obecnie (przypuszcza się jej koniec przez rozmowy pokojowe).

Zarzewie konfliktu

Po śmierci króla Arkadiusza II Filipa powstało wiele frontów niepodległościowych, wyzwoleńczych (jak na przykład Front Ocalenia Całej Hirshbergii) i separatystycznych, takich jak Siła w Proletariacie będąca częścią międzynarodowej siatki socjalistycznych bojówek Ludowego Ruchu Czerwonej Gwiazdy. Śledząc oficjalne obwieszczenia bojówki można zaobserwować jak bojownicy szykowali się do walki zbrojnej - celem bojówek (w tym przypadku działającej w ZSKHiW Siły w Proletariacie) było obalenie monarchistycznego systemu kraju i wprowadzenie rządów ludowych.

Trzynastego maja 2014 roku jako pierwszy cel bojownicy obrali gminę Scheissenheim agitując swe zamierzenie oraz werbując ludność cywilną w swe szeregi.

Pierwsze walki

Pierwsze walki zaczęły się tego samego dnia o godzinie 16:39 w stolicy ZSKHiW, a dokładniej w dzielnicy Alter Hirshberg. Komunistyczni bojówkarze mający poparcie wśród ludności z baronii Ismirala, którzy wyemigrowali do stolicy, polecili Ismiralczykom obronę terytoriów zajętych przez tą ludność. Przez kilka godzina trwała wymiana ognia - do tej pory nie udało się ustalić, z kim była prowadzona - prawdopodobnie to był PMOB (źródłem może być wypowiedź przywódcy bojówki, Siergieja Makłowa, iż to był "jednorazowy przypadek starcia z PMOBem".) Walki w stolicy zainicjowane przez LRCG oficjalnie się zakończyły, kiedy miał miejsce exodus ludności z Ismirali w obawie przed wojną.

Tego samego dnia, w gminie Scheissenheim zajęto miasta takie jak Grauenbruck, Neu Zondau, Gurkenburg i wsie Kieinswald i Herwau.

Dzień później, 14 maja 2014 roku, rozpoczęła się akcja przeciwko zwolennikom Ametysta Faradobusa na terenach kontrolowanych przez ludowych bojowników. Biorąc pod uwagę dobiegające stamtąd informacje, bojówkarze mieli "najpierw robić zdjęcia dżenderystom, a potem ich skutecznie likwidować". Tymczasem bojówkarze z Siedmiogrodu (Siedmiogrodzki Ruch Ludowo - Wyzwoleńczy - podległe pod Ludowy Ruch Czerwonej Gwiazdy) po zajęciu Republiki Ludowej Siedmiogrou i po ponownym wskrzeszeniu władzy ludowej przybywali do gminy Scheissenheim wspomagając bojówkarzy z bratniej bojówki Siła w Proletariacie. Siedmiogrodzcy bojownicy stacjonowali głównie w Kieinswaldzie, Grauenbrucku, oraz w obrębie stolicy gminy.

Walki w obrębie działań

Pierwsze walki na terenie gminy Scheissenheim zaczęły się 27 maja 2014 roku. Bojownicy ludowi skierowali swoje siły na Rausberg, jedno z największych miast w okolicy. W tym mieście stacjonowała ponoć Hirshberska Ochotnicza Milicja Ludowa, której członkowie byłi zwolennikami Ametysta Faradobusa, jednego z regentów, przeciwnika Ludowego Ruchu Czerwonej Gwiazdy.

Relacja z walk:

"Właściwy atak rozpoczął się o godz 8.45, kiedy bojówki zajęły KGR nr 16 nie wystrzeliwując ani jednego pocisku. O 10 rano Siła w Proletariacie i Siedmiogrodzki Ruch Ludowo-Wyzwoleńczy przypuściły zmasowany atak na miasto Rausberg. Nieoficjalnie podajemy, że w walkach zginął jeden bojownik z 1. Batalionu Południowego Siły w Proletariacie i ok. 10 HOMOsów i cywili."

Dzień potem, 28 maja 2014 o 18:10 oficcjalnie ogłoszono, że miasto Rausberg zostało zajęte.

Utworzenie "Weer-Hirshbergii"

30 maja 2014 roku separatyści zajęli kolejne miasta, w tym Scheissenheim, stolicę gminy o tej samej nazwie. Dzień później na placu przed ratuszem w Scheissenheim wydano oświadczenie tworzące Hirshberską Republikę Weer-Hirshbergii. Samozwańcza republika miałaby składać się z gminy Scheissenheim. Uznano nazwę Weer-Hirshbergia z tego względu, iż gmina Scheissenheim (czyli separatystyczna Weer-Hirshbergia) jest wielowiekową mieszanką kulturową - około 30% mieszkańców gminy to Weerlandczycy, reszta - Hirshbergowie.

Ciężkie walki między bojówkarzami a FOCH

13 czerwca o godzinie 5:33, żołnierze Frontu Ocalenia Całej Hirshbergii (front Ametysta Faradobusa) wkroczyli na teren Weer-Hirshbergii. Zaskoczeni bojówkarze opuścili kilka miejscowości bez walki, w wyniku czego żołnierze FOCH zajęli prawie połowę gminy. Na zajętych terenach przez FOCH komunistyczni bojówkarze urządzali ruchy partyzanckie, a jednostki bojówek były czasami transportowane wgłąb terytorium wroga.

W odwecie, tego samego dnia Armia Weerlandu (Królestwo Weerlandu - samozwańcze królestwo), a konkretnie pospolite ruszenie wkroczyło na terytorium Weer-Hirshbergii wspomagając bojówki LRCG w walce z siłami FOCH.

14 czerwca zostało wydane oficjalne oświadczenie strony weer-hirshberskiej w sprawie walk: "Nadszedł czas, kiedy nasza ojczyzna jest plugawiona przez nadmiar tolerancyjne wojska Ametysta Samozwańca. Przez chorobę przewodniczącego rady ludowej Siergieja Makłowa przebiegłe, obślizgłe wynaturzenia przedostały się przez naszą sieć umocnien wprowadzając tęczowe bydło w objęcia naszej wspaniałej ojczyzny!" - fragment oświadczenia. Toczyły się ciężkie walki w takich miastach jak np. Neu Zondau, gdzie wymiany ognia dotyczyły najmniejszych ulic.

Dwa dni później po ugodach, wojska FOCH opuściły Weer-Hirshbergię udając się do samozwańczego Księstwa Kaltvodka, sojuszniczego Ametystowi Faradobusowi.

Następstwa starć

W trakcie ciężkich walk na terenie separatystycznej Weer-Hirshbergii obie strony konfliktu poniosły ogromne straty - liczone są w tysiącach żołnierzy oraz cywilów. Wiele budynków cywilnych i budynków użyteczności publicznej ucierpiało w wyniku działań wojennych. Stan infrastruktury drogowej miast znacznie się pogorszył. Obie strony prowadziły również akcje dywersyjne.

Bojownicy z ramienia LRCG broniący Weer-Hirshbergii rozpoczęli natychmiast reorganizację pozyskując nowych żołnierzy oraz sprzęt zastępując ten, który stracili w walce.

Ostatnie udokumentowane starcie odbyło się 18 czerwca 2014 roku. W mieście Rausberg, w magazynie obok jednej z miejskich fabryk, zabarykadowało się 6 sympatyków FOCH, którzy kolaborowali z siłami Ametysta podczas walk. Po wycofaniu się FOCH z Weer-Hirshbergii sympatycy grozili wysadzeniem całego magazynu. Bojówkarze wkroczyli do magazynu i spacyfikowało sympatyków FOCH - zwane to było "wyrywaniem chwastów". Wszyscy zabarykadowani sympatycy zginęli.