Królestwo Aryunu

 Aryun- Państwo założone 6 sierpnia 2013 przez  Kantazo Targaryena-Deithvena, który przyjął imię Rheagar III Targaryen-Deithven. Prócz Rhaegara współtwórcami całej idei byli Vito di Corleone i Tobiasz von Richtoffen.

Ustrój

W Aryunie panuje monarchia konstytucyjna. Konstytucja Królestwa gwarantuje Królowi prawo do wydawania dekretów czyli ustawodawstwo, a także kompetencje każdego z ministrów, czyli egzekutywę. Parlament Królestwa jest dwuizbowy, izbę niższą stanowi Senat, a jednoosobową izbę wyższą Król.

Kultura

Kultura aryuńska jest bardzo specyficzna, zarówno w Mikroświecie jak i na warunki realnego świata. Blisko Aryunowi do kultury Bliskiego Wschodu, gdyż zarówno sposób wypowiedzi, zwroty zaczerpnięte są ze starożytnej Persji i krajów ormiańskich, aryuńskie budownictwo charakteryzuje się w wielu miejscach bizantyjskim przepychem, ale znajdują się także momenty skromne i minimalistyczne, kupcy co rano otwierają swoje suki na miejskich, bazarach, przeważają kopulaste budowle przypominające meczety, a ludzie chodzą w turbanach i hidżabach. Taka kultura jest tam dominująca, ale wystarczy zajrzeć do Arcyksięstwa Palermo, aby zostać wciągniętym w huczne zabawy w stylu sycylijskim, otoczonym przez roślinność śródziemnomorską i południowowłoskie budownictwo, rządzi tam miejscowy Ojciec Chrzestny Don Corleone. Z kolei w głębi Irkunu, gdzie panuje wysokogórski i surowy klimat, można się wykazać bohaterstwem i odwagą, zaznać można prawdziwego braterstwa, a kiedy zmrok spowije górskie hale, przy ogniskach Wikingów, słucha się starożytnych nordyckich i celtyckich legend. Obszarem tym włada nie kto inny, a Tobiasz von Richtoffen, człowiek dla którego nic nie jest nie do pokonania.

Podział administracyjny

Najjaśniejsze Księstwo Aryunu (Domena Królewska)

Ojczyzna dumnych i smagłoskórych Aryuńczyków, najważniejsza część federacji. Składa się z dwóch Hrabstw: Kacperii i Akadii. Aryuńska kultura, przypomina pod bardzo wieloma względami kulturę perską i armeńską, niegdyś dzięki wspaniałej armii, to właśnie Aryuńczycy zjednoczyli całą wyspę. Najjaśniejsze Księstwo znajduje się w sferze klimatu pustynnego, wysokogórskiego i tropikalnego. Cechy narodowe Aryuńczyków to: ambicja, wrodzony spryt, dążenie do bogactwa i władzy, zamiłowanie do wojska i walki, skłonność do przemocy. Mieszkańcy Najjaśniejszego Księstwa są niezwykle długowieczni, aktualnie panujący nam Król i Szach urodził się w roku 1895, a jeden z mieszkańców Pustyni Kacperskiej, zwany „Białym Pielgrzymem” ma ponad 500 lat. W wyglądzie Aryuńczyków można wychwycić wiele cech wyróżniających; są smagli, mają zazwyczaj bardzo ciemne włosy i oczy, średnia wzrostu wynosi 187 cm. Nawet najubożsi Aryuńczycy, przywiązują bardzo dużą wagę do eleganckiego wyglądu, dbają o swe brody które namaszczają olejkami i pachnidłami, a kobiety z racji klimatu ubierają się bardzo skąpo, z dużą ilością biżuterii. Standardowym strojem Aryuńczyka z klasy średniej jest, szata (najczęściej biała), często zdobiona, swe twarze kryją za przewiewnymi chustami, a za nakrycie głowy służy im turban lub hidżab, z racji, iż Karta Swobód gwarantuje im prawo do pojedynków mężczyźni, są niemal zawsze uzbrojeni w broń krótką i trzymają sejmitary przy pasie.

Arcyksięstwo Palermo

Palermiańczycy, mimo iż są obywatelami Królestwa Aryunu różnią się od Aryuńczyków pod bardzo wieloma względami. Są dziedzicami wspaniałej kultury śródziemnomorskiej, mają dużą smykałkę do interesów i są eksporterami słynnego na cały Aryun wina i oliwy z oliwek. Mieszkańcy Arcyksięstwa, całe noce spędzają na hucznych zabawach, bez których nie potrafią żyć, są bardzo utalentowanym narodem i często obierają kierunki związane z działalnością artystyczną. Miejscowe rodziny mafijne walczą ze sobą o wpływy, nie obawiaj się, jednak, gdyż są one pod kontrolą Rządu, sam Arcyksiąże jest zarazem Ojcem Chrzestnym. Palermiańczycy są gadatliwi i skłonni do zabaw. Ubierają się w najróżniejsze kreacje, jednak wyróżnia je twórczy zamęt i wiele krzykliwych kolorów. Palermo składa się z Hrabstw: Aquitanii i Sicilii.

Księstwo Irkunu

Irkun jest górską krainą dzielnych i bohaterskich ludzi, opiewanych w wielu pieśniach. Zamieszkiwany jest przez dwa narody; Nordów (zwanych Valmiriańczykami, lub Wikingami), oraz Celtów. Narody te różnią się od siebie znacząco, jednak mają wiele cech wspólnych, takich jak patriotyzm, ofiarność i poważne rozumienie honoru. Miejscowy Książe jest zwany „Oberjarlem”, a Hrabiowie „Jarlami”. Irkuńczycy lubią przygody, walkę i cenią sobie swoją odrębność, a podstawą ich gospodarki jest pasanie owiec i kóz, a przede wszystkim eksploatowanie bogatych złóż surowców. Wbrew powszechnie przyjętej opinii, mieszkańcy tej krainy, są bardzo inteligentni, jednak nie afiszują się ze swoją dumą, tak jak Aryuńczycy. Klasyczny Celt, ubiera się w kilt i jest zazwyczaj rudy, lub posiada brunatne włosy, z kolei Nord posiada jasne włosy i jest bardzo muskularny. Irkun jest jednym z tych miejsc gdzie czas niejako się zatrzymał, więc nie powinien dziwić widok idącego ulicą drewnianego miasta człowiek, ubrany w skóry kolczugę, noszący na plecach tarczę a przy pasie topór, któremu za nakrycie głowy służy hełm z bawolimi rogami. Księstwo to składa się z dwóch Hrabstw: Celtii i Valmirii.

Księstwo Abdalii

Abdalczycy są bardzo gospodarnym narodem, zajmują się najczęściej uprawą zbóż, winnej latorośli, wypasem owiec i bydła. Zamieszkują w kraju o ciepłym klimacie, a Aryunie istnieje powiedzenie, że jest to kraj "najbliżej nieba" co oznacza, iż ponad 90% Abdalii zajmują bezkresne i żyzne stepy, niemiłosiernie palone słońcem, od Zachodu graniczą z Pustynią Aryuńską, co dodatkowo podnosi temperaturę. Abdalczycy są narodem podobnym do Aryuńczyków, przede wszystkim pod względem wyglądu zewnętrznego, przez co przywódcy federacji nazywają ich swoimi "młodszymi braćmi" i dlatego też z nimi utrzymują najlepsze stosunki. Mieszkańcy Abdalii ubierają się w wielobarwne szaty, a głowy zdobią czerwonymi fezami, mają poczucie humoru i przykładają o wiele mniejszą wagę do dumy i dostojności niż Aryuńczycy. Abdalia składa się z Shefavaytu i Alanii.

Księstwo Galadu

Galad zamieszkiwany jest przez dwie nacje; Galadczyków i Minamotańczyków. Galadczycy zajmują się głównie rzemiosłem i eksploatacją bogatych złóż naturalnych na Wschodzie Księstwa ich kultura i styl budownictwa przypomina izraelską. Minamotańczycy kulturą i wyglądem są bardzo podobni do Japończyków. W przeciwieństwie do Irkunu tutaj nacje żyją obok siebie nie w dwóch osobnych Hrabstwach, lecz są rozproszeni na terenach Matiasu i Al Masyavu.

Historia Internetowa - kalendarium

1. 5 sierpnia 2013 r. - Nadanie Konstytucji
2. 6 sierpnia 2013 r. - Deklaracja segalijska i oficjalne powstanie państwa
3. 7 sierpnia 2013 r. - Zawiązanie Senatu I Kadencji
4. 21 sierpnia 2013 r. - Zamach sierpniowy
5. 25 sierpnia 2013 r. - Zawiązanie Senatu II Kadencji
6. 28 sierpnia 2013 r. - Konflikt o czas
7. 28-29 sierpnia 2013 r. - Regencja dwudniowa
8. 29 sierpnia 2013 r. - Pierwsze demokratyczne wybory, Senat III Kadencji
9. 1 września 2013 r. - Konflikt 1 września
10. 1 września około godziny 23:00 - Zwiększenie uprawnień Senatu i demokratyzacja
11. 2 września 2013 r. - Wprowadzenie dużych zmian w Konstytucji i rozpoczęcie budowy nowoczesnego, demokratycznego państwa

Geografia

Mapa miast i Hrabstw, poszczególne nazwy miast mogą być nieaktualne z powodu częstych zmian

Mapa Administracyjna