Nowa Micropedia jest jeszcze w fazie beta. W razie problemów, napisz maila na pomoc@wiki.mikronacje.info albo zgłoś go na kanale na Mikronacyjnym Discordzie!
Królestwo Aryunu
 |
 |
| Język(i) urzędowe | polski, aryuński |
| Stolica | Kacperpolis |
| Ustrój polityczny | Monarchia konstytucyjna |
| Głowa państwa |
Król i Szach Aryunu Rhaegar III Targaryen-Deithven |
| Szef Rzadu |
Pierwszy Lord Kanclerz Rhaegar III Targaryen-Deithven |
| Religia państwowa | brak |
| Uzyskanie niepodległości | 6 czerwca 2013 |
| Waluta | Korona aryuńska (KA) |
| Hymn państwowy | "Na wezwanie Szacha" |
| Kod samochodowy | AR |
| Domena internetowa | (link należy przepisać) http://forum.aryunu.cba.pl (link należy przepisać) |
Aryun - Państwo założone 6 sierpnia 2013 przez Kantazo Targaryena-Deithvena, który przyjął imię Rheagar III Targaryen-Deithven. Prócz Rhaegara współtwórcami całej idei byli Vito di Corleone (obecnie Cesare di Bonasera) i Tobiasz von Richtoffen. Kraj liczy 5 aktywnych obywateli i 3 gości zagranicznych.
Ustrój
W Aryunie panuje Monarchia konstytucyjna. Konstytucja Królestwa gwarantuje Królowi prawo do wydawania dekretów czyli ustawodawstwo, a także kompetencje każdego z ministrów, czyli egzekutywę. Parlament Królestwa jest dwuizbowy, izbę niższą stanowi Senat, a jednoosobową izbę wyższą Król.
Kultura
Kultura aryuńska jest bardzo specyficzna, zarówno w Mikroświecie jak i na warunki realnego świata. Blisko Aryunowi do kultury Bliskiego Wschodu, gdyż zarówno sposób wypowiedzi, zwroty zaczerpnięte są ze starożytnej Persji i krajów ormiańskich, aryuńskie budownictwo charakteryzuje się w wielu miejscach bizantyjskim przepychem, ale znajdują się także momenty skromne i minimalistyczne, kupcy co rano otwierają swoje suki na miejskich, bazarach, przeważają kopulaste budowle przypominające meczety, a ludzie chodzą w turbanach i hidżabach. Taka kultura jest tam dominująca, ale wystarczy zajrzeć do Arcyksięstwa Palermo, aby zostać wciągniętym w huczne zabawy w stylu sycylijskim, otoczonym przez roślinność śródziemnomorską i południowowłoskie budownictwo, rządzi tam miejscowy Ojciec Chrzestny Don Corleone. Z kolei w głębi Irkunu, gdzie panuje wysokogórski i surowy klimat, można się wykazać bohaterstwem i odwagą, zaznać można prawdziwego braterstwa, a kiedy zmrok spowije górskie hale, przy ogniskach Wikingów, słucha się starożytnych nordyckich i celtyckich legend. Obszarem tym włada nie kto inny, a Tobiasz von Richtoffen, człowiek dla którego nic nie jest nie do pokonania.
Podział administracyjny
Najjaśniejsze Księstwo Aryunu (Domena Królewska)
Ojczyzna dumnych i smagłoskórych Aryuńczyków, najważniejsza część federacji. Składa się z dwóch Hrabstw: Kacperii i Akadii. Aryuńska kultura, przypomina pod bardzo wieloma względami kulturę perską i armeńską, niegdyś dzięki wspaniałej armii, to właśnie Aryuńczycy zjednoczyli całą wyspę. Najjaśniejsze Księstwo znajduje się w sferze klimatu pustynnego, wysokogórskiego i tropikalnego. Cechy narodowe Aryuńczyków to: ambicja, wrodzony spryt, dążenie do bogactwa i władzy, zamiłowanie do wojska i walki, skłonność do przemocy. Mieszkańcy Najjaśniejszego Księstwa są niezwykle długowieczni, aktualnie panujący nam Król i Szach urodził się w roku 1895, a jeden z mieszkańców Pustyni Kacperskiej, zwany „Białym Pielgrzymem” ma ponad 500 lat. W wyglądzie Aryuńczyków można wychwycić wiele cech wyróżniających; są smagli, mają zazwyczaj bardzo ciemne włosy i oczy, średnia wzrostu wynosi 187 cm. Nawet najubożsi Aryuńczycy, przywiązują bardzo dużą wagę do eleganckiego wyglądu, dbają o swe brody które namaszczają olejkami i pachnidłami, a kobiety z racji klimatu ubierają się bardzo skąpo, z dużą ilością biżuterii. Standardowym strojem Aryuńczyka z klasy średniej jest, szata (najczęściej biała), często zdobiona, swe twarze kryją za przewiewnymi chustami, a za nakrycie głowy służy im turban lub hidżab, z racji, iż Karta Swobód gwarantuje im prawo do pojedynków mężczyźni, są niemal zawsze uzbrojeni w broń krótką i trzymają sejmitary przy pasie.
Palermiańczycy, mimo iż są obywatelami Królestwa Aryunu różnią się od Aryuńczyków pod bardzo wieloma względami. Są dziedzicami wspaniałej kultury śródziemnomorskiej, mają dużą smykałkę do interesów i są eksporterami słynnego na cały Aryun wina i oliwy z oliwek. Mieszkańcy Arcyksięstwa, całe noce spędzają na hucznych zabawach, bez których nie potrafią żyć, są bardzo utalentowanym narodem i często obierają kierunki związane z działalnością artystyczną. Miejscowe rodziny mafijne walczą ze sobą o wpływy, nie obawiaj się, jednak, gdyż są one pod kontrolą Rządu, sam Arcyksiąże jest zarazem Ojcem Chrzestnym. Palermiańczycy są gadatliwi i skłonni do zabaw. Ubierają się w najróżniejsze kreacje, jednak wyróżnia je twórczy zamęt i wiele krzykliwych kolorów. Palermo składa się z Hrabstw: Aquitanii i Sicilii.
Irkun jest górską krainą dzielnych i bohaterskich ludzi, opiewanych w wielu pieśniach. Zamieszkiwany jest przez dwa narody; Nordów (zwanych Valmiriańczykami, lub Wikingami), oraz Celtów. Narody te różnią się od siebie znacząco, jednak mają wiele cech wspólnych, takich jak patriotyzm, ofiarność i poważne rozumienie honoru. Miejscowy Książe jest zwany „Oberjarlem”, a Hrabiowie „Jarlami”. Irkuńczycy lubią przygody, walkę i cenią sobie swoją odrębność, a podstawą ich gospodarki jest pasanie owiec i kóz, a przede wszystkim eksploatowanie bogatych złóż surowców. Wbrew powszechnie przyjętej opinii, mieszkańcy tej krainy, są bardzo inteligentni, jednak nie afiszują się ze swoją dumą, tak jak Aryuńczycy. Klasyczny Celt, ubiera się w kilt i jest zazwyczaj rudy, lub posiada brunatne włosy, z kolei Nord posiada jasne włosy i jest bardzo muskularny. Irkun jest jednym z tych miejsc gdzie czas niejako się zatrzymał, więc nie powinien dziwić widok idącego ulicą drewnianego miasta człowiek, ubrany w skóry kolczugę, noszący na plecach tarczę a przy pasie topór, któremu za nakrycie głowy służy hełm z bawolimi rogami. Księstwo to składa się z dwóch Hrabstw: Celtii i Valmirii.
Księstwo Abdalii Abdalczycy są bardzo gospodarnym narodem, zajmują się najczęściej uprawą zbóż, winnej latorośli, wypasem owiec i bydła. Zamieszkują w kraju o ciepłym klimacie, a Aryunie istnieje powiedzenie, że jest to kraj "najbliżej nieba" co oznacza, iż ponad 90% Abdalii zajmują bezkresne i żyzne stepy, niemiłosiernie palone słońcem, od Zachodu graniczą z Pustynią Aryuńską, co dodatkowo podnosi temperaturę. Abdalczycy są narodem podobnym do Aryuńczyków, przede wszystkim pod względem wyglądu zewnętrznego, przez co przywódcy federacji nazywają ich swoimi "młodszymi braćmi" i dlatego też z nimi utrzymują najlepsze stosunki. Mieszkańcy Abdalii ubierają się w wielobarwne szaty, a głowy zdobią czerwonymi fezami, mają poczucie humoru i przykładają o wiele mniejszą wagę do dumy i dostojności niż Aryuńczycy. Abdalia składa się z Shefavaytu i Alanii.
Galad zamieszkiwany jest przez dwie nacje; Galadczyków i Minamotańczyków. Galadczycy zajmują się głównie rzemiosłem i eksploatacją bogatych złóż naturalnych na Wschodzie Księstwa ich kultura i styl budownictwa przypomina izraelską. Minamotańczycy kulturą i wyglądem są bardzo podobni do Japończyków. W przeciwieństwie do Irkunu tutaj nacje żyją obok siebie nie w dwóch osobnych Hrabstwach, lecz są rozproszeni na terenach Matiasu i Al Masyavu.
Historia Internetowa - kalendarium
- 5 sierpnia 2013 r. - Nadanie Konstytucji
- 6 sierpnia 2013 r. - Deklaracja segalijska i oficjalne powstanie państwa
- 7 sierpnia 2013 r. - Zawiązanie Senatu I Kadencji
- 21 sierpnia 2013 r. - Zamach sierpniowy
- 25 sierpnia 2013 r. - Zawiązanie Senatu II Kadencji
- 28 sierpnia 2013 r. - Konflikt o czas
- 28-29 sierpnia 2013 r. - Regencja dwudniowa
- 29 sierpnia 2013 r. - Pierwsze demokratyczne wybory, Senat III Kadencji
- 1 września 2013 r. - Konflikt 1 września
- 1 września około godziny 23:00 - Zwiększenie uprawnień Senatu i demokratyzacja
- 2 września 2013 r. - Wprowadzenie dużych zmian w Konstytucji i rozpoczęcie budowy nowoczesnego, demokratycznego państwa
Geografia
