Królestwo Baridas

Baridas
Baridas

Język(i) urzędowe	polski
Stolica	Cracoffia
Ustrój polityczny	anarchia
Głowa państwa	wszyscy Baridajczycy glowa_panstwa_osoba= {{{glowa_panstwa_osoba}}}
Szef Rzadu	nie ma szef_rzadu_osoba=nie ma religia_panstwowa=brak {{{szef_rzadu_osoba}}}
Religia państwowa	brak
Uzyskanie niepodległości	25 czerwca 2002
Waluta	pieniążki są zbędne
Hymn państwowy	brak
Kod samochodowy	BAR
Domena internetowa	{{{domena}}}

Dane Ogólne

Baridas jest anarchią. Głową państwa jest kto chce.

Historia

Nad wybrzeżem Cieśniny Guśniańskiej wzniesiono miasto pełne wąskich uliczek, nad którymi pochylają się stare mury kamienic. Miasto to nazwane to zostało Almera biorąc swą nazwę od rzeki płynącej przez jej środek. W centrum miasta znajduje się zamek. Jest to zamek potężny wręcz nie do zdobycia. Zamek zbudowany z kamienia i czerwonej cegły budzi swoim majestatycznym wyglądem strach i podziw wielu narodów świata. Historia zamka jest równie stara jak miasta ponad 1000-letnia. Zamek i całe miasto zbudowano na rozkaz wodza plemiona Baridajczyków. O przeszłości tego plemienia nie wiele wiadomo. Powstało z zjednoczonych pięciu narodów, zjednoczenie to nie zawsze było dobrowolne. Od liczby plemion - pięć - na fladze Baridasu pojawiają się gwiazdy jako symbol korzeni naszego narodu. Plemię to było najbogatsze i najbardziej brutalne na całym kontynencie. Słynęli oni z cudownej techniki i nauki. Mieli oni słabość jedynie do wina, kobiet i przepychu. Wszystkie ich słabości widać w murach Cracoffi. Miasto ma bogato zdobione ulice, a rynek aż razi od nadmiaru kolorów i złoceń. Wokół miast powstały winiarnie i bimbrownie sławne w każdym zakątku świata, pije się je nawet w sławnej Karczmie w Kalkutach. Budowniczy tego miasto przeznaczył także środki na spełnienie zamiłowania swoich wojowników do kobiet. Na pobliskim wzgórzu zbudowano otoczony wysokim murem i różami warownie, w których umieszczono niewolnice zabrane jako łup z wielu wypraw. Przy dobrej pogodzie z wieży zamku widać zieloną Nizinę Elską i zatopioną we mgle Wyspę Dahrimską. Wódz który rozpoczął budowę nigdy nie zobaczył dzieła swojego życia. Zmarł bowiem przedwcześnie. Budowę dokończył jego syn Kartoniusz I. Był on władcą wykształconym i wiedział że nie zawsze warto wojować. To on rozpoczął zmiany w państwie swojego ojca. Przede wszystkim zmienił nazwę na Baridas po drugie zmienił politykę wewnętrzna swojego kraju nastawił się na stabilizacje sytuacji i na powolny podbój. Był on bodajże najświetniejszym władcą w dziejach Baridasu. Dzięki jego rozważnej polityce państwo przed jego śmiercią obejmowało miedzy innymi Wyspę Dahrimską a teren na kontynencie obejmował od niziny Elskiej na północy po Nizinę Raską na południu i od morza Wedleńskiego na zachodzie po Góry Nawskie na wschodzie. Kartoniusz przed śmiercią został uznany królem a jego naród zawdzięczał mu bogactwo i poważanie na całym globie. Jedynym jego życiową porażką był syn. Kartoniusz może był wspaniałym władcą ale nie pozostawił po sobie godnego tronu potomka. Jego syn Markus był człowiekiem chciwym, brutalnymi nierozważnym. Choć ojciec starał się by miał on wszystko co mógłby człowiek chcieć wygody i wiedze. Mimo to doprowadził on do rozpadu państwa. Jego władza była lekceważona. Porozdawane tytuły szlacheckie i ziemie na własność doprowadziły do praktycznego rozbicia państwa. Był to władca nie udolny podatny na wpływy innych ludzi. Jednak największym błędem Markusa było nie pozostawienie po sobie spadkobiercy. Doprowadziło to do rozbicia państwa na małe księstewka. Księstewka nawzajem się wyniszczały. Sytuacja ta trwało to parę set lat, gdy w Górach Idarskich wokół człowieka zwanego Wargnus był to człowiek światły o niesamowitej wiedzy i zdolności widzenia przyszłości miał tez jeden dar, który dawał mu posłuch w jego żyłach płynęła błękitna krew. Zebrał on wokół siebie parę tysięcy ludzi mężczyzn, kobiet starców i dzieci. Wraz z nimi ruszył na podbój licznych Księstw. Jego jedynym marzeniem było ponowne zjednoczenie wszystkich baridajczyków. Po wielu latach udało mu się to osiągnąć. Ostatni frontalny atak przepuścił na Craocffię jednak nie zdobył jej siłą a jedynie prezentacją możliwości swoich ludzi i swojej zdolności magicznych, wykorzystał on zaćmienie księżyca a lud, który żył, w Cracoffi był prosty i dał się zwieść uznając to za znak boży. Gdy ogłoszono powstanie państwa Baridas lud chciał Wargnusa na króla jednak wiedział on ze królestwo to nie jest wyjście i oddał on władze w ręce zaufanego człowieka, Kimbrela, który został tym samym pierwszym Prezydentem Republiki Baridas. Wargnusowi Republika zawdzięcza jeszcze jedno orła w godle. Orzeł był jego ulubionym zwierzęciem, które zawsze towarzyszyło mu w rozmyślaniu, dysputach oraz w wirze wojennym. Następne pokolenia mijały w Baridasie spokojnie zmieniali się prezydenci a Baridas rozwijał swoje kontakty na całym świecie. Walutą był dinar.

Linki zewnętrzne

Królestwo Baridas