Maharadżat Nabaci

Maharadżat Nabaci - jedna z trzech jednostek podziału administracyjnego Maharadżatu Tirimudzi. Znajduje się ona w samym centrum kraju i posiada zarazem największy port - stolicę Maharadżatu Nabaci, czyli miasto o tej samej nazwie. Przez środek maharadżatu (Nizinę Wiciary) przepływa rzeka Wiciara, na południu znajduje się Wyżyna Centralna, a wzdłóż wybrzeża rozciąga się Nizina Nabaciańska. Nabacia dysponuje własnymi siłami wojskowo-milicyjnymi powoływanymi w przypadku zagrożenia, są to Nabaciańskie Siły Samooborny. 

Administracja Maharadżatu Nabaci

Na mocy statutu z dnia 8 października 2014 roku i aktów prawnych wydanych przez Maharadżę Tirimudzi, władzę w Maharadżacie Nabaci w swych rękach w całości skupia Maharadża Nabaci. Jest on najwyższym źródłem aktów prawa miejscowego i jedyną osobą, która jest upoważniona do tworzenia innych instytucji prawodawczych, sprawuje także zwierzchnictwo nad miejscową egzekutywą.

Zapleczem i organem pomocniczym Maharadży Nabaci jest Nabaciańska Komisja Wykonawcza, składająca się z departamentów kierowanych przez sekretarzy. Na chwilę obecną kształt Nabaciańskiej Komisji Wykonawczej jest następujący: #Departament skarbu - odpowiadający za politykę finansową i gospodarczą #Departament kontroli - sprawujący nadzór nad radżami #Departament socjalny - odpowiadający za opiekę społeczną #Departament kultury - odpowiadający za dziedzictwo kulturowe na terenie Maharadżatu Nabaci.

Podział terytorialny 

Maharadżat Nabaci dzieli się na następujące radżaty:

-Radżat Kōyalā Jagaha

-Radżat Uttara Kilā

-Radżat Svastha mahilā

-Radżat Akurdijar

-Radżat Ta'una purva

Historia 

Historia przedinternetowa

Najstarsze źródła przedstawiają Nabacię jako bogate miasto handlowe. Przez długi czas miasto było stolicą republiki kupieckiej, niezaangażowanej w politykę międzynarodową i konflikty, za to sięgającą wpływami handlowymi daleko wzdłuż wybrzeży Hiperborei. Sytuacja taka utrzymywała się aż do wybuchu serii konfliktów z Maharadżatem Ghandzi, które, choć zakończone zwycięstwem Nabaci, przyczyniły się do głębokiego kryzysu. Upadek handlu z zachodem wraz z powolną odbudową znaczenia zachodniego rywala(opanowanie przez niego Półwyspu Dźangwirskiego) dały się we znaki ludności miejskiej, a brak funduszy w kasie państwowej nie pozwolił na długie powstrzymywanie rozlewającej się fali niezadowolenia. Rosnący fiskalizm wywołał także opór części kupców, co finalnie doprowadziło do puczu, na czele którego stanął Dźandrabać, jeden z głównych dowódców armii nabaciańskiej okresu wojny z Maharadżatem Ghandzi. Po udanym przewrocie Dźandrabać ogłosił się maharadżą, a jego rządy określić można mianem junty. Pierwszy monarcha, mając do dyspozycji nikłe środki, zainicjował serię drobnych ekspedycji na terytoria północne niepowiązane dotychczas z Nabacią, co z biegiem lat pozwoliło na rozwój handlu na linii północ-południe, jako alternatywy dla handlu wschodu z zachodem. W czasach swojej świetności maharadżat sięgał na północy poza współczesną granicę Tirimudzii. W II w. p.n.e. państwo to uległo sile militarnej Tirimudzii, rozpoczynającej właśnie ekspansję na zachód, ponownie usamodzielniło się dopiero w trakcie rozdrobnienia feudalnego. Ostatecznie włączone do zjednoczonego państwa tirimudzkiego przez Nadzienuntę III.

Historia internetowa

Maharadżat Nabaci powstał wraz z utworzeniem państwa tirimudzkiego. Podczas wojny z Śadyientrakarim Nabacia (miasto) była oblegana przez wojska lojalistów pod dowództwem Rhaegara Targaryena-Deithven, od 7 do 15 października 2013 roku. Bitwa skończyła się zdobyciem miasta i częściowym zniszczeniem portu. 

27 października 2013 roku zostało nadane w dowód uznania lenno Rhaegarowi Targaryenowi-Deithven, który został także nominowany 8 sierpnia 2014 roku na stanowisko Maharadży Nabaci. 

Od 1 stycznia 2015 roku Nabaciańskie Siły Samoobrony w sile pięciu 3-tysięcznych brygad, wystawianych i utrzymywanych przez każdy z pięciu radżatów, brały udział w wojnie z Śadyientrakarim.