Doktryna wojenna Scholandii

Doktryna wojenna

Scholopolis, dnia 12 listopada 2004

1. Głównym potencjalnym zagrożeniem dla Królestwa Scholandii mogą być anonimowe, terrorystyczne ataki z sieci Internet.

2. Ponieważ państwo scholandzkie stara się utrzymywać pokój ze wszystkimi państwami wirtualnymi, nie spodziewa się ono raczej zbrojnych konfliktów międzynarodowych w sieci. Jednakże, w myśl zasady: "si vis pacem, para bellum" jesteśmy gotowi do odparcia ataku ewentualnego wroga za pomocą nowoczesnych środków prowadzenia wojny i z udziałem zawodowej armii.

3. W przypadku zagrożenia przez pojedyncze osoby lub organizacje terrorystyczne ciężar odparcia ataku przejmują na siebie rozbudowane siły specjalne.

4. W razie zagrożenia konfliktem międzynarodowym całe siły zbrojne zostają postawione w stan podwyższonej gotowości, stany osobowe uzupełnione o rezerwistów. Jeżeli w trakcie negocjacji nie dojdzie do porozumienia i państwo nasze zostanie zaatakowane lub będzie zmuszone do wypowiedzenia wojny w obronie swoich najżywotniejszych interesów lub w celu wykonania zobowiązań sojuszniczych, nastąpi także powszechna mobilizacja.

5. Rząd Scholandii zachowuje sobie możliwość prewencyjnego uderzenia środkami adekwatnymi do zagrożenia, jeżeli stwierdzi ponad wszelką wątpliwość, że w napiętej sytuacji międzynarodowej potencjalny przeciwnik gromadzi w pobliżu granic Scholandii siły, mogące zagrozić jej suwerenności i integralności jej granic. O takim prewencyjnym uderzeniu decyduje, zgodnie z Konstytucją, Rada Obrony Kraju pod przewodnictwem Króla Scholandii, z udziałem rządu i przedstawicieli armii.

6. Siły Specjalne są pierwszą bronią przeciw intruzom zagrażającym państwu. Po konfrontacji z nimi wróg prawdopodobnie zrezygnuje z dalszego szkodzenia Królestwu, niemniej w razie potrzeby może być dokonane uderzenie wszystkimi środkami, pozostającymi do dyspozycji Królestwa.

Andrzej von Nuerenberg, książe Delty Minister Obrony