Nowa Micropedia jest jeszcze w fazie beta. W razie problemów, napisz maila na pomoc@wiki.mikronacje.info albo zgłoś go na kanale na Mikronacyjnym Discordzie!

Koalicja Konserwatywna

Z Micropedia
Wersja z dnia 22:31, 12 paź 2024 autorstwa Kamiljan de Harlin (dyskusja | edycje) (nowy artykuł)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)

Koalicja Konserwatywa (KK) - nordacka federacyjna partia polityczna o charakterze prawicowym, która wywiązała się z koalicji wyborczej o tej samej nazwie.

Składa się z dwóch frakcji - ultranordacko-ojczyźnianej oraz konserwatywnej. Frakcje te wywodzą się z partii, które wskutek fuzji utworzyły Koalicję. Na czele każdej frakcji stoi jej lider. Liderzy frakcji razem z Prezesem Koalicji tworzą razem Radę Liderów, która przewodzi partii.[1]

Historia

Początki Koalicji Konserwatywnej sięgają początków samej II Federacji Nordackiej. Krótko po zawiązaniu się federacji w państwie zaczęły powstać pierwsze partie. Prawicowa część sceny politycznej była rozdrobiona, w przeciwieństwie do scentralizowanej wokół Partii Demokratycznej części lewicowej. Na przełomie lipca i sierpnia 2023 roku pojawiły się jednoosobowe projekty takie jak Stronnictwo Centro-Prawicowe Henryka Ziemiańskiego[2], Partia Ultranordacka Leonida Repulijskiego[3] czy Narodowa Partia Norweglandu Piotra Jankowskiego. Główną partią prawicową została licząca przynajmniej trzech członków Opcja Konserwatywna.[4] To właśnie wokół niej zgromadziły się ugrupowania prawicowe w obawie przed rozproszeniem się głosów prawicowego elektoratu w wyborach.

Opcja Konserwatywna, Stronnictwo Centro-Prawicowe i Partia Ultranordacka zawiązały koalicję wyborczą do pierwszych wyborów parlamentarnych w II FN - Koalicję Konserwatywną. Na liście KK do wyborów startowało trzech kandydatów OK oraz po jednym z SCP i PU.

Koalicja Konserwatywna zgarnęła w wyborach 3 spośród 5 mandatów w Kongresie, dzięki czemu uzyskała ona większość. 2 mandaty przypadły OK (Tadeusz Henrykowski i Bolesław Kirianóo), a jeden zdobył Leonid Repulijski (PU). Stronnictwo Centro-Prawicowe nie uzyskało swojej reprezentacji w Kongresie. Mimo wyborczej porażki SCP nie wystąpiło z koalicji.[5]

Władze

  • Prezes - Bolesław Kirianóo[6]
  • Lider konserwatystów - Bolesław Kirianóo[7]
  • Lider frakcji ultranordacko-ojczyźnianej - Henryk Ziemiański[7]

Działacze

  • Bolesław Kirianóo (K) - Premier, Spiker Kongresu
  • Leonid Repulijski (UO) - Premier, Spiker Kongresu
  • Henryk Ziemiański (UO) - Prezydent, Premier, Kongresmen
  • Tadeusz Henrykowski (K) - Prezydent, Kongresmen, Minister
  • Alastor Brodzicki (K) - Kongresmen, Minister
  • Aleksander Novak (UO) - Kongresmen, Minister

Przypisy