Język ostwalijski

Ostfalienen sprag, ostfalsk
Regulowany przez	b.d
Używany w	Królestwo Ostwalii
Grupa językowa	języki nowogermańskie, rodzina ostlanderska
Kolejność zdania	SVO
Podstawy słowotwórcze	duński, niemiecki, norweski, szwedzki, niderlandzki
Pismo	łacińskie

Język ostwalijski (ost. ostfalienen sprag, ostfalsk) - jeden z języków nowogermańskich, grupy ostlandzkiej zapisywany jest alfabetem łacińskim. Wyróżnia się wyjątkowo nieskompilowaną gramatyką. Używany jest na terenie Królestwa Ostwalii.

Alfabet

Aa Bb Cc Dd Ee Ff Gg Hh Ii Jj Kk Ll Mm Nn Oo Pp Qq Rr Ss Tt Uu Vv Xx Yy Zz

Wymowa znaków charakterystycznych

• Ø ø (gardłowe o)
• Å å (długie o)
• Æ æ (jak polskie o)
• Th (twarde d), możliwy zapis Þ, Þ
• Sd (polskie szd, szt)

Gramatyka

Rzeczownik

Rzeczownik charakteryzuje się niezmiennym dla siebie rodzajem, liczbą i określonością. Rzeczowniki odmieniają się przez liczbę i określoność, wymuszając na towarzyszących przymiotnikach dopasowanie w tych kategoriach. Określoność może wyrazić się w przedimku, lub końcówce. Rzeczowniki mają rodzaj wspólny i niejaki.

Rodzajnik

Rodzajniki odpowiadające ww. to en/den, et/det oraz -/de dla liczby mnogiej, która również częściowo wyraża się przez rodzajnik. W formie określonej rodzajniki występują jako przyrostki (np. et konegerig  — konegeriget, dla rzeczownika królestwo), chyba że rzeczownikowi towarzyszy przymiotnik, w którym to przypadku rodzajnik pozostaje w postaci przedimka, przyjmując formę den/det (np. et lergen konegerig — det lergene konegerig, duże królestwo).

Forma dopełniacza

Formę określającą posiadanie otrzymuje się przez dodanie końcówki -s, lub ' w wyrazach zakończonych na s

Liczbe mnogą

tworzy sie przez dodanie końcówki e

Przymiotnik

Przymiotniki posiadają trzy formy:

• Forma podstawowa (grundform, czasem nazywana n-form). W tej formie przymiotnik występuje w słowniku i z rzeczownikami rodzaju wspólnego.
• Forma -et Tworzona przez dodanie końcówki -t/-et do formy podstawowej. Forma -t towarzyszy rzeczownikom rodzaju nijakiego.
• Forma -e towarzysząca liczbie mnogiej i rzeczownikom określonym . Tworzona przez dodanie końcówki -e do formy podstawowej.