Jan z Krezu

Jan z Krezu (ur. 1432, zm. 18 czerwca 1510 r.) - zgodnie uznawany przez historyków za największego architekta w historii Księstwa Sarmacji. Według jego projektów powstało ponad 100 twierdz różnego typu. To właśnie fortyfikacje przyniosły mu sławę i pieniądze ale w dorobku posiadał wiele innych konstrukcji - na przykład zachowaną do dziś latarnię Edy w Krezie.

Jan z Krezu wywodził się z ubogiej rodziny mieszczańskiej. Nie mógł liczyć na kosztowną edukację w renomowanych ośrodkach akademickich tamtego okresu. Na szczęście w tym samy okresie historycznym działalność swoją rozpoczął Zakon Semnoteam stworzony przez Druidów szukających formuły działania która pozwoli im przetrwać w zmieniającym się świecie.

Zakon hołdujący ideom nauki oraz kultury wiele wysiłku wkładał w łowienie perełek na morzu ludzkiej ignorancji. Perłą taką był właśnie Jan. I chociaż Druidzi nie posiadali rozległej wiedzy w zakresie konstrukcji i budownictwa to otwierali umysły swoich uczniów na niekończące się i ciągle nowe idee płynące przez świat. Nauczyli Jana obserwować, uczyć się i logicznie myśleć.

Jako samoukowi i człowiekowi eksperymentu, Janowi wiele lat zajęło dojście do mistrzostwa z jakiego jest znany. Wielokrotnie w swej karierze trafiał do lochów gdy jego dzieło waliło się z hukiem pod własnym ciężarem. Na życie zarabiał głównie swoimi wynalazkami które w sposób kosmiczny komplikowały zwykłe prace ludzi tamtego okresu. Jan miał wizje wykraczające poza jego czas.

Dopiero u schyłku życia zdobył sławę. Pierwsze "twierdza janowska" powstała w 1490 roku a wiele z nich już po śmierci Jana z Krezu. Stworzone przez niego plany rozmaitych hipotetycznych fortyfikacji były z powodzeniem wykorzystywane do początku XX wieku.

Jan zginął 18 czerwca 1510 r. roku gdy zawalił się zaprojektowany przez niego samego tunel. Podobno była to śmierć nie tylko wymarzona ale i zaplanowana przez tracącego wzrok mistrza. Zgodnie z ostatnią wolą ciała Jana z Krezu nigdy nie wydobyto.