Karta Unii Mikrooceanii

Karta Unii Mikrooceanii - najważniejszy dokument unii, określający jej prawo, formę unii oraz jej władze.

Podpisana przez wszystkich członków Szczytu Państw Zachodnich 4 września 2009 r.

---

Karta Unii Mikrooceanii

My, Narody Mikrooceanii, w przeświadczeniu o słuszności jednoczenia się dla wspólnego dobra przyjmujemy Kartę Unii Mikrooceanii. Karta nasza będzie podstawą naszej szerokiej współpracy i gwarantem wzajemnego szacunku i tolerancji naszych narodów.

ROZDZIAŁ I – Postanowienia wstępne

Art. 1. – Kontynuuje się Unię Mikrooceanii założoną przez Federację Al Rajn, Królestwo Elderlandu, Zjednoczoną Federację Mikrosławii, Królestwo Natanii oraz Okoczię.

Art. 2. – Niniejszy dokument staje się podstawą dalszego funkcjonowania Unii Mikrooceanii, tworzy jej organy i jest podstawą działań tychże organów.

Art. 3. – Przez Unię Mikrooceanii rozumie się jej władze.

ROZDZIAŁ II – Członkostwo w Unii Mikrooceanii

Art. 4. – Członkiem Unii Mikrooceanii może być zbiorowość państwowa prowadząca samodzielną politykę zagraniczną

Art. 5. – W dniu wejścia w życie Karty Unii Mikrooceanii członkami Unii Mikrooceanii stają się wszyscy członkowie Unii Mikrooceanii w rozumieniu Małej Karty.

Art. 6. – Członkostwo w Unii Mikrooceanii uprawnia do: 1. 3 głosów w Parlamencie Mikrooceanii. 2. Tworzenia władz Unii Mikrooceanii. 3. Uczestnictwa we wszystkich projektach Unii Mikrooceanii. 4. Przydzielania obywatelstwa Unii Mikrooceanii. 5. Równości i tolerancji wśród członków Unii Mikrooceanii.

Art. 7. – Członkostwo w Unii Mikrooceanii obliguje do przyjęcia całości praw Unii Mikrooceanii i wypełniania dalszych obowiązków wynikających z Karty Unii Mikrooceanii oraz tych praw.

Art. 8. – Członkiem Unii Mikrooceanii można zostać poprzez przejście procedury akcesyjnej: 1. Kandydat na członka składa wniosek o członkostwo u Przewodniczącego Parlamentu Mikrooceanii. 2. Parlament Mikrooceanii formuje komisję odpowiedzialną za akcesję. 3. Komisja odpowiedzialna za akcesję opiniuje, czy kandydat należy do regionu Mikrooceanii. Komisja nie jest zobowiązana do wydania jednoznacznej opinii. 4. Komisja odpowiedzialna za akcesję przedstawia Parlamentowi Mikrooceanii raport na temat sytuacji kraju i jego powiązań z regionem Mikrooceanii. 5. Odbywa się debata parlamentarna z udziałem komisji odpowiedzialnej za akcesję. 6. Parlament Mikrooceanii głosuje nad kandydaturą. Warunkiem dalszego postępowania procedury akcesyjnej jest osiągnięcie większości bezwzględnej w przypadku kandydatury z terytorium regionu Mikrooceanii, bądź jednomyślności w przypadku kandydatury spoza regionu lub sytuacji niejasnej. 7. Kandydat, jeśli nie jest członkiem stowarzyszonym, obligatoryjnie otrzymuje status członka stowarzyszonego. 8. Następuje rozwiązanie komisji odpowiedzialnej za akcesję. 9. Kandydat na członka przystosowuje się do przyjęcia wszystkich praw Unii Mikrooceanii. Konsul Rady Mikrooceanii pełni nadzór nad pracami, może dopuszczać delegatów spośród obywateli kandydata do prac Rady Mikrooceanii. 10. Po dostosowaniu prawa kandydata do prawa Unii Mikrooceanii Konsul przedstawia ocenę kompatybilności praw Parlamentowi Mikrooceanii. 11. Parlament Mikrooceanii ponownie głosuje nad kandydaturą w sposób analogiczny do ust. 6. 12. W przypadku poparcia kandydatury przez odpowiednia ilość głosów następuje przyjęcie kandydata w grono członków Unii Mikrooceanii po ratyfikacji przez niego Karty Unii Mikrooceanii. W innym wypadku kandydat pozostaje członkiem stowarzyszonym.

Art. 9. – Członek stowarzyszony ma prawo wnioskować do parlamentu Unii Mikrooceanii o pominięcie punktów procedury akcesyjnej, jeśli już zostały wykonane. Parlament Mikrooceanii decyzję podejmuje zwykłą większością.

Art. 10. – Członkiem stowarzyszonym może być zbiorowość państwowa prowadząca niezależną politykę zagraniczną państwa.

Art. 11. – Członkostwo stowarzyszone uprawnia do: 1. 1 głosu w Parlamencie Mikrooceanii. 2. Przyjmowania praw Unii Mikrooceanii poprzez tryb zwykły dla aktów prawa międzynarodowego. 3. Po uzyskaniu zgody Konsula Rady Mikrooceanii – tworzenie władz Unii Mikrooceanii z wyłączeniem najwyższych szczebli władzy i przewodnictwa. 4. Uczestnictwa w projektach Unii Mikrooceanii po uprzednim otrzymaniu zgody od Parlamentu Mikrooceanii.

Art. 12. - Członek stowarzyszony nie podlega pod przepisy z rozdziału IV, V i VI, jeśli tego nie wymaga działanie zgodne z art. 11 ust. 4.

Art. 13. – Członkostwo stowarzyszone obliguje do nie działania na szkodę Unii Mikrooceanii bądź jej członków.

Art. 14. – Członkiem stowarzyszonym można zostać poprzez złożenie wniosku do przewodniczącego Parlamentu Mikrooceanii i otrzymaniu poparcia dla niego zwykłej większości głosów.

Art. 15. – Zbiorowość państwowa, instytucja posiadająca osobowość prawną w świetle przepisów wirtualnego państwa, bądź osoba prywatna może otrzymać status obserwatora przy wybranym organie władz Unii Mikrooceanii.

Art. 16. – Uprawnienia, sposób przydziału, obowiązki i sposób odwołania obserwatora regulują odrębne przepisy.

Art. 17. – Członek Unii Mikrooceanii może utracić swój status poprzez poparcie wniosku o jego usunięcie większością absolutną. Z głosowania wyłączeni są deputowani członka będącego przedmiotem głosowania.

Art. 18. – Członek stowarzyszony Unii Mikrooceanii może utracić swój status poprzez poparcie wniosku o jego usunięcie większością bezwzględną. Z głosowania wyłączeni są deputowani członka będącego przedmiotem głosowania.

ROZDZIAŁ III – Założenia Unii Mikrooceanii

Art. 19. – Unia Mikrooceanii jest platformą współpracy państw deklarujących przynależność do regionu Mikrooceanii.

Art. 20. – Członkowie Mikrooceanii są równi wobec siebie.

Art. 21. – Unia Mikrooceanii jest elementem Polskojęzycznego Mikroświata i dąży do współpracy z jego innymi elementami.

Art. 22. – W Unii Mikrooceanii wszyscy prawi obywatele członków są wobec siebie równi.

Art. 23. – Unia Mikrooceanii dąży do zrównania się majętności, rozwoju i liczebności narodów wszystkich członków poprzez zmierzanie ku modelowi idealnej mikronacji.

Art. 24. – W Unii Mikrooceanii panuje poszanowanie dla człowieka, poszanowanie dla jego przekonań i inicjatyw.

ROZDZIAŁ IV – Deklaracje i obowiązki członków

Art. 25. – Członek Unii Mikrooceanii uznaje państwowość innych członków, utrzymuje z nimi stosunki dyplomatyczne, identyfikuje się z regionem Mikrooceanii, dąży do utrzymania pokoju i rozwoju przyjaźni wewnątrz Unii Mikrooceanii.

Art. 26. – Członek Unii Mikrooceanii nie pozostaje obojętny wobec problemów innego członka.

Art. 27. – Członek deklaruje wyrzeczenie się użycia przemocy wobec członków Unii oraz obronę ich suwerenności i nienaruszalności terytorialnej.

Art. 28. – Członek na wyraźną prośbę może udostepnić innym członkom intelektualne, techniczne i logistyczne zasoby swojego państwa, jeśli nie stoją ku temu na przeszkodzie żadne czynniki.

Art. 29. – Członek nie stawia barier komunikacyjnych i handlowych wobec innych członków.

Art. 30. – Członek wspiera integrację swojego narodu z innymi narodami Mikrooceanii.

Art. 31. – Członek nie traci suwerenności na rzecz państw niebędących pełnymi członkami Unii Mikrooceanii.

ROZDZIAŁ V – Uprawnienia Unii Mikrooceanii

Art. 32. – Unia Mikrooceanii ma prawo wydawać wiążące wszystkich członków, zgodne z ich prawem konstytucyjnym, karnym, administracyjnym i rodzinnym akty prawne.

Art. 33. – Unia Mikrooceanii ma prawo powoływać podległe sobie instytucje.

Art. 34. – Unia Mikrooceanii ma prawo wnioskować o przekazanie instytucji członków w zarząd Unii, bądź jej instytucji. Członek ma prawo do odmowy.

Art. 35. – Unia Mikrooceanii ma prawo do posiadania majątku organizacji.

Art. 36. – Unia Mikrooceanii ma prawo do zażądania od członków przekazania określonego majątku na działalność organizacji. Żądanie musi być złożone w kierunku wszystkich członków, a wartość żądanego majątku powinna być równa, bądź proporcjonalna do wybranego czynnika. Żądanie nie dotyczy członków, na których terytorium nie istnieje pojęcie majątku.

Art. 37. – Unia Mikrooceanii ma prawo występować w charakterze podmiotu zdolnego do działalności gospodarczej.

Art. 38. – Unia Mikrooceanii ma prawo do posiadłości terytorialnych, które podlegać będą jurysdykcji wybranych członków Unii.

Art. 39. – Unia Mikrooceanii ma prawo do formowania ugrupowań zbrojnych. Zwierzchnikiem Sił Zbrojnych Unii Mikrooceanii rotacyjnie są zwierzchnicy sił zbrojnych członków, co reguluje dokument.

Art. 40. – Unia Mikrooceanii ma prawo do prowadzenia naboru do Sił Zbrojnych wśród obywateli członków.

Art. 41. – Siły Zbrojne Unii Mikrooceanii mają prawo do stacjonowania na terytorium członka.

Art. 42. – Siły Zbrojne Unii Mikrooceanii mogą występować jedynie przeciw wrogim członkowi organizacjom zbrojnym, które nie podlegają zwierzchnictwu władz członka i siłom zbrojnym, które przeprowadzają agresję wobec członka.

Art. 43. – Unia Mikrooceanii ma prawo do nakładania banicji i persona non grata. Banicja bądź persona non grata jest wiążąca na terytorium wszystkich członków.

Art. 44. – Unia Mikrooceanii ma prawo do zgłoszenia roszczeń wobec państw, na rzecz których członek utraci bądź utracił suwerenność.

Art. 45. – Unia Mikrooceanii ma prawo orzec o szkodliwości członkostwa członka w organizacji międzynarodowej i wysunąć wniosek o wystąpienie członka z danej organizacji.

Art. 46. – Unia Mikrooceanii ma prawo wnioskować o wypowiedzenie przez członka aktów prawa międzynarodowego mających wpływ na jego działalność w organizacji.

ROZDZIAŁ VI – Ograniczenia kompetencji Unii Mikrooceanii

Art. 47. – Prawa Unii Mikrooceanii nie mogą łamać prawa międzynarodowego, konstytucyjnego, karnego, administracyjnego i rodzinnego obowiązującego wśród członków, oraz prawa cywilnego i pracy, jeżeli nie dotyczy ono relacji między podmiotami prawa cywilnego i pracy pochodzącymi od różnych członków.

Art. 48. – Prawa Unii Mikrooceanii nie mogą dotyczyć wymienionych z nazwy członków. Wyłączenie członka lub grupy członków z podlegania pod określony akt prawny musi wynikać z niemożności jego spełnienia spowodowanej czynnikami niezależnymi od członka i niezmiennych w najbliższej przyszłości.

Art. 49. – Unia Mikrooceanii nie ma prawa ograniczać praw wolnościowych obywateli Unii Mikrooceanii włączając w to działalność poza granicami Unii Mikrooceanii.

Art. 50. – Instytucje Unii Mikrooceanii nie mają prawa wchodzenia w kompetencje instytucji członków.

Art. 51. – Instytucje Unii Mikrooceanii mają obowiązek działać zgodnie z prawem członków.

Art. 52. – Unia Mikrooceanii nie ma prawa naciskać w celu przejęcia w zarząd instytucji członków.

Art. 53. – Unia Mikrooceanii ma obowiązek dysponować swoim majątkiem we wspólnym interesie wszystkich członków. Unia Mikrooceanii nie ma prawa do dysponowania majątkiem bez wyznaczonego celu. Niewykorzystany majątek Unia Mikroocenii ma obowiązek przekazać członkom w ilości proporcjonalnej do ich wkładu.

Art. 54. – Występowanie Unii Mikrooceanii w charakterze podmiotu gospodarczego musi być zgodne z prawem handlowym i odbywa się na równych zasadach z innymi podmiotami.

Art. 55. – Unia Mikrooceanii nie ma prawa zgłaszać roszczeń terytorialnych wobec członków.

Art. 56. – Siły Zbrojne Unii Mikrooceanii nie mogą występować w charakterze agresora na terytorium członka, nie mogą występować przeciw ludności cywilnej ani siłom zbrojnym członka.

Art. 57. – Stacjonowanie sił zbrojnych Unii Mikrooceanii nie może utrudniać funkcjonowania członka.

Art. 58. – Zwierzchnik Sił Zbrojnych Unii Mikrooceanii nie może używać Sił Zbrojnych do realizacji planów prywatnych, bądź niezgodnych z wolą Unii i postanowieniami Karty.

Art. 59. – Nabór do sił zbrojnych Unii Mikrooceanii nie jest naborem przymusowym.

Art. 60. – Banicja nie może być nakładana wbrew woli członka, na którego terytorium znajduje się osoba poddawana banicji.

Art. 61. – Unia Mikrooceanii nie ma prawa narzucać członkom określonych działań dyplomatycznych wobec państw trzecich za wyjątkiem tych określonych w Art. 51 i 52.

ROZDZIAŁ VII – Władze Unii Mikrooceanii

Art. 62. – Unia Mikrooceanii posiada niezależne od władz członków władze.

Art. 63. – We władzach Unii obowiązuje trójpodział władzy na ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą.

Art. 64. – Istnieje możliwość łączenia sprawowania władzy w różnych dziedzinach poza wyjątkami, które będzie regulować akt prawny.

Art. 65. – Władze Unii Mikrooceanii mają osobowość prawną. Są stroną w postępowaniach sądowych.

Art. 66. – Poprzez władzę Unii Mikrooceanii rozumie się wszystkie organy pełniące funkcje z art. 62 i organy stanowiące ich część.

ROZDZIAŁ VIII – Władza ustawodawcza

Art. 67. – Władzę ustawodawczą w Unii Mikrooceanii pełni Parlament Mikrooceanii.

Art. 68. – Parlament Mikrooceanii pełni również pieczę i kontrolę nad budżetem.

Art. 69. – W Parlamencie Mikrooceanii zasiadają deputowani w liczbie równej przysługującym członkom i członkom stowarzyszonym głosom.

Art. 70. – Sposób wyboru deputowanych do Parlamentu Mikrooceanii reguluje akt prawny członka.

Art. 71. – Na czele Parlamentu Mikrooceanii stoi przewodniczący.

Art. 72. – Kadencja Parlamentu Mikrooceanii rozpoczyna się od procedury inaugurującej i trwa 180 dni od dnia rozpoczęcia procedury inauguracyjnej.

Art. 73. – Procedura inauguracyjna: 1. Po 180–dniowej kadencji Przewodniczący Parlamentu tworzy z wybranych, niezależnych osób spośród obywateli każdego członka Komisję Inauguracyjną. Parlament Mikrooceanii nadal pełni obowiązki ograniczając podejmowanie nowych inicjatyw. 2. Komisja Inauguracyjna w ciągu 5 dni zbiera nazwiska wybranych deputowanych do Parlamentu Mikrooceanii. W przypadku niemożności obrania przez członków deputowanych, głowa państwa wybiera zastępców, którzy winni być zastąpieni pełnoprawnymi deputowanymi tuż po zakończeniu procedury inauguracyjnej. 3. Komisja Inauguracyjna przekazuje listę deputowanych Przewodniczącemu Parlamentu. 4. Przewodniczący Parlamentu rozwiązuje Parlament Mikrooceanii poprzedniej kadencji. 5. Dzień po rozwiązaniu Parlamentu Mikrooceanii poprzedniej kadencji Przewodniczący Parlamentu poprzedniej kadencji zbiera przysięgi obranych deputowanych według ustalonego w odrębnym akcie wzoru. 6. Deputowani zgłaszają kandydatury na Przewodniczącego Parlamentu. Głosowaniu podlega pierwsza kandydatura poparta przez 3 innych deputowanych. 7. Nieobranie przewodniczącego w 3 kolejnych głosowaniach lub w dwa tygodnie od rozwiązania Parlamentu Mikrooceanii poprzedniej kadencji skutkuje ponownym rozpoczęciem procedury inauguracyjnej.

Art. 74. – W Parlamencie Mikrooceanii decyzje zapadają większością zwykłą wynoszącą więcej niż połowę oddanych głosów.

Art. 75. – W wyjątkowych, przewidzianych wcześniej w prawodawstwie, przypadkach decyzje w Parlamencie Mikrooceanii mogą zapadać przez większość bezwzględną wynoszącą co najmniej 2/3 oddanych głosów, większość absolutna wynoszącą co najmniej 4/5 oddanych głosów bądź jednomyślność.

Art. 76. – Deputowany może dobrowolnie zrzec się głosu poprzez wstrzymanie się od niego. W takim przypadku jego głos nie jest brany pod uwagę w wyliczeniu wymaganej większości oddanych głosów i traktowany jest jako nieoddany.

Art. 77. – Do zapadnięcia decyzji w Parlamencie Mikrooceanii frekwencja musi wynosić 2/3 głosów.

Art. 78. – Prace Parlamentu Mikrooceanii ułatwiają Komisje.

Art. 79. – W przypadku niemożności osiągnięcia wymaganej frekwencji, przez co najmniej 14 dni, Parlament Mikrooceanii rozpoczyna procedurę samorozwiązania.

Art. 80. – Procedura samorozwiązania: 1. W przypadku niemożności osiągnięcia wymaganej frekwencji, przewodniczący zwraca się do głowy państwa–członka z wnioskiem o wyznaczenie zastępców za niestawiających się deputowanych pochodzących od członka. 2. W przypadku niemożności osiągnięcia wymaganej frekwencji, Zastępcy za deputowanych tworzą z deputowanymi Parlament Kryzysowy o kompetencjach Parlamentu Mikrooceanii z wyłączeniem prawa do podejmowania nowych inicjatyw. 3. Parlament Mikrooceanii rozwiązuje się większością bezwzględną. W przypadku wszczęcia procedury samorozwiązania z powodu niemożności osiągnięcia wymaganej frekwencji, samorozwiązanie następuje większością zwykłą.

Art. 81. – Wstrzymanie się od głosu nie wyklucza zapadnięcia jednomyślnej decyzji. Jednomyślna decyzja musi zapaść przy stuprocentowej frekwencji. Niemożność osiągnięcia wymaganej przy jednomyślności frekwencji nie upoważnia do rozpoczęcia trybu samorozwiązania Parlamentu Mikrooceanii.

Art. 82. – W przypadku przyjęcia nowego członka jego deputowani zostają obrani zgodnie z punktami 2–5 procedury inauguracyjnej, gdzie Komisję Inauguracyjną stanowi przewodniczący parlamentu wraz z Konsulem. Tak obrani deputowani sprawują mandat do końca aktualnej kadencji Parlamentu Mikrooceanii. W traktacie akcesyjnym bądź stowarzyszeniowym może istnieć zapis o zawieszeniu działania tego artykułu, co będzie skutkowało rozpoczęciem członkostwa w Unii Mikrooceanii wraz z rozpoczęciem nowej kadencji Parlamentu Mikrooceanii.

Art. 83. – Przewodniczący Parlamentu może przydzielić wybranym deputowanym pełnienie obowiązków przewodniczącego pod jego nieobecność.

Art. 84. – Pełniący obowiązki Przewodniczącego Parlamentu sprawują wszystkie funkcje przewodniczącego, pełnią funkcje przewidziane dla Przewodniczącego Parlamentu przez wszystkie akty prawne.

Art. 85. – Przewodniczący Parlamentu może zostać odwołany zwykłą większością głosów z jednoczesnym powołaniem nowego Przewodniczącego Parlamentu.

Art. 86. – Przewodniczący Parlamentu ma obowiązek poddać pod głosowanie wszystkie wnioski złożone przez wnioskodawcę posiadającego inicjatywę ustawodawczą.

Art. 87. – Inicjatywę ustawodawczą posiada: - Konsul - Prokonsul w dziedzinie powiązanej z przypisanym mu działem administracji Rady Mikrooceanii - Prefekt - Grupa trzech deputowanych, chyba, że wniosek dotyczy kwestii, w której Karta Unii Mikrooceanii stanowi inaczej - Grupa dwudziestu obywateli Mikrooceanii - Organ ustawodawczy członka - Komisja Parlamentu Mikrooceanii w dziedzinie, nad którą pracuje

ROZDZIAŁ IX – Władza wykonawcza

Art. 88. – Władzę wykonawczą w Unii Mikrooceanii tworzy Rada Mikrooceanii.

Art. 89. – Rada Mikrooceanii działa w zgodzie z kierunkiem polityki objętej przez Parlament Mikrooceanii stosownymi aktami prawnymi.

Art. 90. – Rada Mikrooceanii podejmuje inicjatywy mające na celu szeroko pojęty interes całej Unii Mikrooceanii.

Art. 91. – Rada Mikrooceanii pełni również funkcję nadzorcza nad wykonywaniem i wejściem w życie praw przyjętych przez Parlament Mikrooceanii. Kontroluje wypełnienie budżetu.

Art. 92. – Rada Mikrooceanii dba o współdziałanie prawa Unii Mikrooceanii z prawem członków.

Art. 93. – Działami administracji Rady Mikrooceanii są: – budżet – finanse – gospodarka – instytucje – rozwój technologiczny – integracja unijna – kultura – sport – nauka – wojskowość – praca – Skarb Unii – sprawiedliwość – sprawy wewnętrzne – wyznania religijne oraz mniejszości narodowe i etniczne – reprezentacja zewnętrzna – administracja terytorialna – ekspansja terytorialna – rozwój demograficzny – promocja

Art. 94. – W skład Rady Mikrooceanii wchodzi Konsul, Prokonsulowie i Prefekci.

Art. 95. – Kadencja Rady Mikrooceanii kończy się z chwilą powołania Przewodniczącego Parlamentu zgodnie z procedurą inauguracyjną. Po jej zakończeniu Rada Mikrooceanii pełni swoje obowiązki do czasu powołania nowej Rady Mikrooceanii.

Art. 96. – Rada Mikrooceanii jest powoływana Aktem Utworzenia Rady Mikrooceanii.

Art. 97. – Akt Utworzenia Rady Mikrooceanii powołuje Konsula, tworzy stanowiska Prokonsulów, przypisuje im działy administracji Rady Mikrooceanii zgodnie z Art. 99 i powołuje na stanowiska Prokonsulów wybranych obywateli Mikrooceanii. Jest przyjmowany i zmieniany przez Parlament Mikrooceanii zwykłą większością głosów.

Art. 98. – Akt Utworzenia Rady Mikrooceanii obowiązuje na czas trwania kadencji Parlamentu Mikrooceanii. W tym czasie nie może być uchylany, lecz jedynie zmieniany. Wszelkie zmiany dotyczące Konsula i Prokonsulów zapadają poprzez nowelizację Aktu Utworzenia Rady Mikrooceanii.

Art. 99. – Rada Mikrooceanii działa poprzez wydawanie rozporządzeń w oparciu o akty prawne uchwalane przez Parlament Mikrooceanii. Rozporządzenia wydaje i podpisuje Konsul lub podlegli mu w zakresie określonym przez Konsula.

Art. 100. – Konsul jest powoływany przez Parlament Mikrooceanii. Kandydaturę na Konsula musi poprzeć, co najmniej pięciu deputowanych. Powołanie Konsula następuje do dwóch tygodni po powołaniu Przewodniczącego Parlamentu. Niepowołanie Konsula w określonym czasie skutkuje ponownym rozpoczęciem procedury inauguracyjnej dla Parlamentu Mikrooceanii.

Art. 101. – Obowiązkiem nowo powołanego Konsula jest stworzenie Aktu Utworzenia Rady Mikrooceanii i przedstawienie jej Parlamentowi Mikrooceanii w czasie do dwóch tygodni od chwili powołania Konsula.

Art. 102. – Konsul jest przewodniczącym Rady Mikrooceanii. Nadzoruje jej prace i zajmuje się działami administracji nieprzydzielonymi Prokonsulom.

Art. 103. – Konsul reprezentuje Radę Mikrooceanii.

Art. 104. – Konsul ma prawo do stworzenia Konsulatu jako organu pomocniczego.

Art. 105. – Prokonsul jest członkiem Rady Mikrooceanii zajmującym się kwestiami związanymi z przypisanym mu działem administracji Rady Mikrooceanii.

Art. 106. – Prokonsul jest podległy Konsulowi.

Art. 107. – Prokonsul posiada podległy sobie Prokonsulat.

Art. 108. – Prokonsulat pełni funkcję doradczą oraz jest organem pomocniczym Prokonsula.

Art. 109. – W skład Prokonsulatu mają prawo wejść obywatele Mikrooceanii wyznaczeni przez Prefekta. Każdy Prefekt ma prawo wyznaczyć jednego obywatela.

Art. 110. – Prokonsul może powoływać wybrane przez siebie osoby do pracy w Prokonsulacie.

Art. 111. – Prokonsul może spośród pracowników Prokonsulatu wyznaczyć Sekretarza Prokonsulatu, który będzie go zastępował w czasie nieobecności.

Art. 112. – Prefekt jest osobą pełniącą najwyższą funkcję we władzy wykonawczej członka, zgodnie z wewnętrznym prawem członka. Każdemu członkowi i członkowi stowarzyszonemu przysługuje jedno stanowisko Prefekta.

Art. 113. – Osoba pełniąca funkcję Prefekta może ją przekazać innemu obywatelowi członka, z ramienia, którego pełni tą funkcję. Zrzeczenie się funkcji jest ostateczne i nie podlega zmianie przez osobę zrzekającą się.

Art. 114. – Prefekt pełni funkcję doradczą w Radzie Mikrooceanii oraz inne obowiązki przewidziane Kartą Unii Mikrooceanii. Zajmuje się kontaktem między władzami członka, a Unią Mikrooceanii.

Art. 115. – Prefekt może działać w imieniu Konsula bądź Prokonsula, jeśli otrzyma upoważnienie. Upoważnienie musi zawierać zakres kompetencji Prefekta w danej kwestii.

Art. 116. – Prefekci nie wydają rozporządzeń.

ROZDZIAŁ X – Władza sądownicza

Art. 117. – Władzę sądowniczą Unii Mikrooceanii tworzą sądy i trybunały członków, oraz sądy i trybunały utworzone przez Unię Mikrooceanii.

Art. 118. – Złamanie prawa na terenie członka podlega postępowaniu sądowemu zgodnemu z prawem tego członka, bądź Unii Mikrooceanii.

Art. 119. – O złamaniu prawa na terenie członka może orzekać dowolny sąd bądź trybunał w Unii Mikrooceanii jeśli dziedzina czynu leży w jego zakresie.

Art. 120. – Sądy i trybunały mogą przekazywać sprawę równoległym instancjom działającym na terenie Unii Mikrooceanii. W takim przypadku orzeczenie o winie nadal odbywa się zgodnie z prawem członka, na którego terenie zostało złamane prawo.

Art. 121. – Unię Mikrooceanii, jej władze i instytucje posiadające osobowość prawna można pozwać do dowolnego sądu w Unii Mikrooceanii.

Art. 122. – Spory, w których nie da się jednoznacznie określić miejsca popełnienia czynu, każda ze stron podlega prawu swojego członka–państwa. Spór taki rozwiązuje sąd członka–państwa trzeciego, bądź Unii Mikrooceanii.

ROZDZIAŁ XI – Postanowienia końcowe

Art. 123. – Dokument wchodzi w życie po ratyfikacji go przez członków Unii Mikrooceanii w rozumieniu Małej Karty.

Art. 124. – Traci, jeśli ją ma, moc Mała Karta.

Art. 125. - Moc zachowują prawa Unii Mikrooceanii przyjęte na podstawie Małej Karty.

Art. 126. - Wypowiedzenie niniejszej Karty przez członka następuje na podstawie umowy, w której stronami jest Konsul Unii Mikrooceanii i członek występujący z Unii. Konsul nie może blokować wystąpienia członka z Unii, a treść umowy narzuca strona występująca. Umowa zawiera sposób wycofania się członka z prac Unii Mikrooceanii i ustania na jego terenie prawa unijnego. Treść umowy nie może ingerować w prawo Unii Mikrooceanii oraz jej członków, narzucać Unii określonych działań, ingerować w obsadę stanowisk w Unii.

Art. 127. - Zmiany w Karcie Unii Mikrooceanii następują poprzez większość absolutną głosów w Parlamencie Mikrooceanii.

Art. 128. – Do czasu wyłonienia pierwszego składu Parlamentu Mikrooceanii funkcję określaną jako „Przewodniczący Parlamentu poprzedniej kadencji” pełni Koordynator ds. założenia Unii Mikrooceanii w rozumieniu Małej Karty.