Królestwo Nartlandu

Nartland, Królestwo Nartlandu (nart. Nærðlanð, Köningaskunþa Nærðlanðesk, lapi. Nerami, lapi. Konarskuntää Nerama) - państwo położone na wyspie Nårdøya, na dalekiej północy.

Köningaskunþa Nærðlanðesk Konarskuntää Nerama Królestwo Nartlandu
Język urzędowy	polski, nartlandzki
Języki używane	polski, nartlandzki, lapiński
Stolica	Muuþ
Typ państwa	monarchia konstytucyjna
Król	Vött I
Jednostka monetarna	Korona nartlandzka (NAK)
Stosunek waluty	1 kr = 10 öre
Powstanie pastwa	23 sierpnia 2012r.
Kod samochodowy	NAD
Domena internetowa	naereskland.na

Etymologia

Nazwa Nartland, pochodzi od nartlandzkiego słowa Nærð, oznaczającego północ. To słowo jest zapożyczeniem ze szwecilandzkiego słówka Nard, które także oznacza północ i nordyjskiego Nord. Wikinowie wnieśli to słówko na terytorium wyspy. Tam na wskutek kontaktu z rdzenną ludnością słówka te zamieniły się w obecne słówko nartlandzkie. Spowodowane to było lapińskim słówkiem Nera, które także znaczy północ. Wpływy te spowodowały, że postało słówko Nærð. Dawniej wierzono, że na dalekiej północy jest Królestwo Czarne, do którego odpływają złe dusze zmarłych.

Historia

My naród Nartlandzki to nie tylko liczne ludy północy, które żyły tu od zawsze. Mamy dość zawiłą historię, a nawet niedaleko połączoną z Nordią. Nasza wyspa, na której ciężko zimą o przeżycie stało się edenem dla ludów do nas przybyłych. Jednakże zacznijmy wszystko od początku.

Pradawne Ludy Wyspy Północy.

Około roku 700, na terytorium Wyspy Północy, jak ją wtedy nazywano powstały pierwsze organizacje plemienne – państwa. Północnozachodnią część, gdzie temperatury są najniższe opanowali Lapinowie (Lääpiskenmånnen). Mały skrawek wybrzeża klifowego przypadł Normanom (Normånnen). Najcieplejsza, najbardziej urodzajna i zalesiona ziemia była w rękach Donów (Üntiskmånnen). Wszystkie plemiona władały tym samym językiem – Lapińskim, który do tej pory można usłyszeć w niektórych regionach wyspy. Ludy te żyły w pokoju, do czasu pierwszego najazdu Wikinów (Viikineskenmånnen).

Najazd Wikinów i osłabienie pozycji Kraju Donów.

Pierwszy najazd Wikinów odbył się w 815r. na Donów, czego skutkiem było zajęcie półwyspu i wysepki na południowym wschodzie. Bardzo to osłabiło najmocniejsze państwo wyspy, dlatego Normanowie zdecydowali się na poszerzenie swoich terenów o część Kraju Donów (816r.) i w tym samym roku zajęli północne tereny tego kraju. Donowie bardzo ucierpieli , lecz mając w posiadaniu najżyźniejsze ziemię, byli bardzo silnym narodem. Jednym ze słabszych krajów wyspy był kraj Lapinów. Lapinowie nie byli zbyt walecznym narodem. Żyli oni zgodnie z naturą .Wykorzystywali ją w pełni. Duże odległości między domami, nie ułatwiały kontaktu. Nie mieli żadnego planu walki, mało tego, nie znali takiego pojęcia. Dla nich walka była tylko ze zwierzętami, a nazywali ją polowaniem. Byli oni bardzo wytrzymałymi ludźmi zwłaszcza na zimno północy. W roku 817 Wikinowie postanowili zaatakować mniej waleczny kraj – Kraj Lapinów. Szybko podbili spory kawałek ziemi. Wikinowie otrzymali imię walecznych zbrodniarzy. Przybyli oni z południa, dlatego nie byli przygotowani na tak drastyczną pogodę. Ostatnie badania archeologiczne mówią, że przybyli ze Svartlandu (Shvæziläjde), kiedy to Nordia przejęła to terytorium. Była to mieszanka etniczna Svartlandów i Nordyjczyków. Posługiwali się językiem nordyjskim i szwecilandzkim, jednak poprzez wpływy ludów północy, z czasem zaczęli rozmawiać w odrębnym języku – Nartlandzkim. Podbijali nową ziemię z myślą o stworzeniu swojego kraju i obsadzeniu Knuut’a – swojego władcę na tronie ziem podbitych. Jednak podbite Lapińskie ziemie nie były zalesione, dlatego brakowało im pożywienia. Musieli uzyskać miejsce, które obfituje w pożywienie.

Zdrada Normanów.

Podstępni Normanowie zauważyli, że Wikinowie prowadzą walkę ze słabszym sąsiadem, dlatego w 835r. podbili terytoria na zachód od ojczyzny. W tym czasie stracili zaufanie bratnich narodów i uzyskali przydomek fałszywych. Zajęli także wysepkę w zatoce. Wikinowie natomiast, spotykając się z niewielkim oporem ze strony Lapinów, podbijali dalsze terytoria, aż doszli do drugiego wybrzeża wyspy, rozdzielając terytorium Lapinów na dwie części (837r.). Lapinowie czuli się wykorzystani, przez Normanów, swoich bratanków. To samo uczucie mieli Donowie. Oba kraje zaprzestały kontaktów z Normanami, obarczając ich o kontakty z Królestwem Czarnym (W owych czasach uważano, że na dalekiej północy znajduje się królestwo zła – Królestwo Czarne, do którego odpływają wszystkie złe dusze).

Dalsze podboje Wikinów.

Normanowie rozszerzali swoje granicę, posuwając sięwewnątrz państwa Lapinów i w 841r. zajęli niewielkie terytorium. Uważali oni, że tymi czynami robią przysługę Lapinom, bo przecież lepiej, gdy tereny należą do braci, niż wrogów. Poszkodowani odbierali to inaczej, jako akt zdrady. Natomiast Wikinowie kierując się ku miastu Kiik, zajęli dalsze terytoria (840r.). Zbudowali właśnie miasto Mutheim, na wybrzeżu zatoki i osadzili na tronie Knuut’a (Dawniej Knåt). W tym samym czasie Donowie szykują swoje wojska na południu kraju. Ich celem jest odbicie półwyspu.

Jak wygrać walkę z silniejszym?

Wikinowie byli ludami z południa, gdzie szeroko rozwinięta była sfera wali i asortyment broni. Nasze ludy natomiast radziły sobie z zabójczym klimatem. Zmotywowani Donowie, postanowili obić swoje ziemie, w imię honoru i tak się stało w roku 844. Wikinowie byli zajęci walką z Lapinami, dlatego nie chcieli już ingerować w spawy Donów. Fałszywi Normanowie wykorzystali osłabienie Donów i podbili spore ziemie swoich bratanków w 847r. Wikinowie kierowali się ku miastu Kiik, siedzibie Lapinów. Chcieli zadać ostatni cios, podbijając miasto, tym samym zdobywając całe terytorium Lapinów. Zdobywają kolejne ziemie (845r.). Wikinowie popełnili błąd, ponieważ południowa część Kraju Lapinów w obawie przed Wikinami, odłączyła się i stworzyli nowe państwo – Kraj Hilów (Hiiliskmånnen)(846r.). Kraj Hilów, to tereny zalesione i górzyste, ciężkie do zdobycia, tym bardziej, że nie mieli stolicy, więc nie miało co upaść.

Wikinowie zaprzestają walk.

Gdy dla Wikinów robi się za zimno, postanawiają zakończyć ekspansję na północ. Nawet nie dotarli do miasta Kiik. Chcieli dalej rozszerzać swoje terytorium, więc zdecydowali że podbiją tereny lapińskie na wschód (850r.), czym odłączyli Kraj Lapinów od zatoki, gdzie toczy się całe życie wyspy. Donowie kolejny raz pokazują swą wyższość nad Wikinami i odbijają ich wysepkę w zatoce, jednak i to nie prowokuje Wikinów do ataku. Wikinom kończą się możliwości i postanawiają zabezpieczyć swoje granice. Jednak Lapinowie zaczynają sobie nie radzić. Na tak dalekiej północy rosną tylko mchy i niskie iglaki. Wikinowie odcięli ich uprawy, a co ważniejsze las. Lapinowie zaczęli jeść wyłącznie ryby. Ci, którzy nie mogli wytrzymać, drogą morską uciekali do Kraju Hilów.

Imperia i Królestwo.

Po ponad pięćdziesięciu latach odosobnienia, Lapinowie poddali się, a Wikinowie w roku 900 powiększyli swoje terytoria o prawie połowę. Lapinowie byli wykorzystywani do prac na północy kraju. Wikinowie pełnili głównie funkcje polityczne w państwie. W tym okresie zaczęły się zmiany w języku i kulturze. Wikinowie przenikali kulturą rdzenną, a Lapinowie Wikińską. Trzy rdzenne kraje obawiały się, że gdy Wikinowie umocnią swoją pozycję wojskową i społeczną, zaczną ekspansję na inne kraje wyspy, dlatego w tym samym roku (tj. 900r.) postanowili się zjednoczyć i tak powstało Imperium Oliskie (lap. Olisk – stare, dawne, prawe, tradycyjne) ze stolicą w Sisik. Kraj Wikinów przemianowano na Imperium Wikińskie, którego stolicą stało się miasto Mutheim. Jednak w roku 1124 wyzyskiwani Lapinowie zażądali wolności. Wsparło ich Imperium Oliskie. Zawarto traktaty międzynarodowe, w których Imperium Wikińskie deklarowało, że zaprzestanie takich czynów. W roku 1141 z pomysłu władcy Wikinów – Børre II, zjednoczono Imperia i powstało Królestwo Nartlandu (nar. Nærteskländ – północna ziemia / kraj). Na pierwszego króla Nartlandu wybrano Æståna av Viikineskmånn. Samo nazwisko mówi, że był Wikinem. Postanowił on zjednoczyć Królestwo. Był dobrze odbierany przez Wikinów, jak i przez ludność rdzenną. Po ustanowieniu oficjalnego języka, Mutheim zmieniło się w Muut. Różnice między ludami całkowicie zatarły się w roku 1250, jednak nadal można spotkać ludność rdzenną na dalekiej północy, lub w dawnym imperium Oliskim, które było krócej pod wpływami Wikinów.

Podział administracyjny

Królestwo Nartlandu dzieli się na cztery regiony (Vølket):

• Muutejski (Muuþesk / Muuka) ze stolicą w Muuþ.(Muut / Muuk)
• Kiikejski (Kiikesk / Kjka) ze stolicą w Kiik (Kiik / Kjk)
• Kaflawikejski (Kævlavikesk / Norka) ze stolicą w Kaflawik (Kævlavik / Nork)
• Sisikejski (Sisikesk / Skiika) ze stolicą w Sisik (Sisik / Skiik)

Symbole narodowe

Flaga:

Zgodnie z konstytucja: "Flagą państwa jest biały prostokąt, z niebieskim krzyżem, którego ramiona zbiegają się w 1/3 flagi od lewej strony. Niebieski krzyż ma obwódkę czerwoną."

Herb:

Zgodnie z konstytucją: "Godło Nartlandu ma tło niebieskie, na którym widnieje czarna postać renifera. W porożu trzyma księżyc w pełni. Obwódka godła jest trójkolorowa czerwona-biała-czerwona.