Język niderlandzki

Język niderlandzki (nid. Nederlandse taal, Nederlands) - język indoeuropejski z grupy języków germańskich zaliczany do języków dolnoniemieckich. Niderlandzki jest blisko spokrewniony z językiem niemieckim i wykazuje podobieństwo do angielskiego i duńskiego.

Klasyfikacja

Tak jak angielski i niemiecki, niderlandzki zalicza się do grupy języków zachodniogermańskich. Obecna forma i specyfika języka wynika z jego dolnofrankońskiego podłoża. Najsilniejsze piętno na późniejszym języku niderlandzkim odcisnęli Frankowie, germańskie plemiona, Mozy i Skaldy, w mniejszym stopniu inne spokrewnione z nimi plemiona – Fryzowie i Sasi, żyjący na wschód od rzeki IJssel. Dlatego dziś stopień pokrewieństwa niderlandzkiego i niemieckiego jest relatywnie wysoki.

Razem z wysoko- i dolnoniemieckim (które nie bazują na dolnofrankońskim), niderlandzki należy do gałęzi zachodniogermańskich języków kontynentalnych. Niderlandzki oraz dolnoniemiecki posiadają niektóre cechy gałęzi języków ingweońskich (anglo-fryzyjskich). Nie jest jednak ich typowym przedstawicielem, gdyż cechy wczesnego anglo-fryzyjskiego nie występują w języku standardowym, a głównie w dialekcie zachodnioflamandzkim.

• kryterium fonologiczno-fonetyczne: język średnio bogaty w fonemy (jak większość języków europejskich; o akcencie dynamicznym (ekspiratorycznym), ruchomym pod względem fonetycznym, stałym pod względem morfologicznym
• kryterium morfologiczne: język silnie izolujący; posiadający mało rozbudowaną fleksję; niewiele form alternacyjnych.
• kryterium syntaktyczne: język pozycyjny; o dominującym szyk morfemów i wyrazów w zdaniu głównym, w zdaniu podrzędnym może występować inny szyk niż w zdaniu głównym - odmienna forma czasownika pojawia się w zdaniu zawsze na drugim miejscu

Historia

Język niderlandzki wyodrębnił się z dialektów dolnofrankońskich języka dolnoniemieckiego około 700 roku. Zaczął kształtować się w średniowieczu. Jego najstarsze pisemne zabytki pochodzą z IX wieku. Pierwszy tekst pisany w języku niderlandzkim pochodzi z 1100 roku.

XVII-wieczny dramaturg Joost van den Vondel nazywany jest „niderlandzkim Szekspirem”. Za twórcę nowoczesnej prozy niderlandzkiej uznaje się Eduarda Douwesa Dekkera, który publikował pod pseudonimem Multatuli. Harry Mulisch, Gerard Reve i Willem Frederik Hermans stanowią według wielu krytyków „wielką trójkę współczesnej literatury niderlandzkiej”. Powieść Odkrycie nieba Harry'ego Mulischa została uznana w internetowym rankingu za "najlepszą książkę niderlandzką wszech czasów". Bardzo ważną postacią jest Johan Huizinga, autor Jesieni średniowiecza. W Belgii po niderlandzku tworzyli m.in. Felix Timmermans i Hugo Claus.

Nazewnictwa mikronacji

Z tłumaczenia polskiego na niderlandzki nazewnictwa mikronacji brzmią następująco:

• Księstwo Sarmacji - Hertogdom Sarmaten

• Federacja Al Rajn - Al Rajn Federatie

• Królestwo Dreamlandu - Koninkrijk Dromenland

• Królestwo Agurii - Koninkrijk Agurien

• Państwo Kościelne Rotria / Stolica Apostolska - Kerkelijke Staat Rotria / Heilige Stoel

• Trizondal - Trizondal

• Rzeczpospolita Obojga Narodów - Pools-Litouwse Gemenebest

• Królestwo Nordii - Koninkrijk Norden

• Monarchia Austro-Węgierska - Oostenrijks-Hongaarse Monarchie

• Królestwo Surmeńskie - Koninkrijk Surmenien

• Królestwo Skarlandu - Konikrijk Skarlanje

• Wielka Polondia - Groot-Polonden

• Republika Francuska - Franse Republiek

• Rzeczpospolita Eskwilińska - Esquilijnse Republiek

• Królestwo Estelli Wschodniej - Koninkrijk van Oostella