Hewret

Hewret Primus III
Data i miejsce urodzenia	1 luty 1812 (rl. 2012) Gerwen, Intelowo, Republika Victoria
II. Premier Republiki Victoria
Okres urzędowania	od 2 marca 1856 do 20 kwietnia 1870
Przynależność polityczna	Blok Obywatelski
Poprzednik	Rudolf Schultz (PP)
Następca	(p.o) Ardal Coehoorn (BO)
IV. Marszałek Parlamentu RV
Okres urzędowania	od 19 maja 1885 do nadal sprawuje funkcję z zawieszeniem
Przynależność polityczna	Blok Obywatelski / Obywatelskie Przymierze Victorii
Poprzednik	Ardal Coehoorn (BO)
Następca	brak
Parlamentarzysta Parlamentu Republiki Victoria
Okres urzędowania	od 4 marca 1850
Odznaczenia

Hewret Primus, właściwie Hewret Primus III - Victoranin, urodzony w Gerwenie, w Intelowie (region Republiki Victoria). Były premier Republiki Victoria oraz obecny IV Marszałek Parlamentu RV. Przynależał do Bloku Obywatelskiego, obecnie jest członkiem centroprawicowego Obywatelskiego Przymierza Victorii.

Młodość

Przyszedł na świat 1 lutego 1812 roku w rodzinnym miasteczku Gerwen w Intelowie. Jego ojciec Matthias Primus wywodził się ze starej pruskiej rodziny szlacheckiej, zajmował się głównie prowadzeniem majątku. Matka Hewreta była z pochodzenia mieszczanką, prowadziła własny zakład szwalny. Młody Hewret po zakończeniu nauki w gimnazjum rozpoczął studia prawnicze w Berlinie. Nie był pilnym uczniem, swoje obowiązki często lekceważył. Nie uczęszczał na wykłady, wiedzę czerpał z korepetycji. Podczas studiów aktywnie włączył się w działalność korporacji. W późniejszym życiu często wspominał z sentymentem korporanckie przygody.

Po studiach rozpoczął pracę w sądzie w Berlinie. Pięć lat później wrócił do rodzinnego majątku, gdzie podjął się jego prowadzenia. W międzyczasie odbył służbę wojskową w marynarce. W tym okresie Hewret prowadził hulaszcze życie. Chętnie podróżował. Zwiedził m.in. Trizondal, Brytanię oraz Austro-Węgry. Życie młodego Hewreta uległo zmianie, kiedy poznał i stanął na ślubnym kobiercu z Joanną LeBlanc.

Działalność polityczna

Początki

Początkowo Hewret działał w rodzinnym regionie - w Intelowie. Początkowo pracował w pałacu ówczesnego wielkiego hetmana Intelowa - Glivena Sorve. Z czasem uzyskując jego zaufanie w 15 lutego 1842 roku został powołany na zarządcę (miastarza) miasta Gerwen. Również usykał mandat w I kadencji Sejmu Regionalnego Intelowa, jednak kadencję sejmiku przedterminowo rozwiązano.

Władze centralne

Primus postanowił spróbować swoich sił we władzach centralnych Victorii. Dołączył do partii politycznej Roberta Śledziowskiego (później Schmitza) - Bloku Obywatelskiego. Początkowo objął stanowisko eksperta spraw wewnętrznych w klubie parlamentarnym. Z czasem jednak jego zaangażowanie zaczęto doceniać. Zaprzyjaźnił się z liderem partii. W czasie II wyborów parlamentarnych uzyskał mandat do Parlamentu. Z powodu odmowy objęcia premiera przez Glivena Sorve zaproponowano tę funkcję jemu. Prezydent Robert Schmitz powołał go 2 marca 1850 roku, zaś 8 marca przedstawił swoje expose, a 12 marca jego rząd uzyskał wotum zaufania.

Primus jako premier Republiki Victorii

W pełnieniu służby

W expose zakładał m.in. nawiązanie szerszych kontaktów ze światem mikronacji wspólnie z prezydentem i ministrem spraw wewnętrznych, na które powołano Tomasza de Viciano. Również w swojej przemowie uwzględnił powstanie większych spółek państwowych oraz uregulowanie kwestii firm jednoosobowych. Również w expose przewidziano wprowadzenie nowej instytucji do regulacji zadłużeń i wypłat dla pracowników państwowych i funkcjonariuszy publicznych. Niestety nie udało mu się spełnić całego swojego expose, głównie z powodu rozczarowania powierzonych członków swojego rządu zadań. Ostatecznie złożył dymisję z pełnienia funkcji premiera Republiki Victoria dnia 20 kwietnia 2012 roku i zrezygnował z politycznej kariery, jednak otrzymał mandat parlamentarzysty III kadencji. W między czasie napisał wiele ustaw, które weszły w życie.

Powrót do polityki

Po otrzymaniu wojskowej emerytury w 1879 powrócił do polityki. W IV wyborach parlamentarnych wystartował na 3. pozycji z listy wyborczej Bloku obywatelskiego. Po zaprzysiężeniu wszystkich parlamentarzystów rozpoczęły się wybory wśród posłów na Marszałka parlamentu. Swoją kandydaturę wystawił Hewret Primus. Funkcję udało mu się zdobyć za poparciem przedstawicieli wszystkich stronnictw parlamentarnych (BO, SDSL, ZC). W wyniku podziałów w Bloku Obywatelskim Hewret Primus wraz z frakcją BO popierającą stanowisko Roberta Schmitza utworzył Obywatelskie Przymierze Victorii, którego został pierwszym wiceprzewodniczącym, a od 12 lipca 1880 roku pełni obowiązki przewodniczącego partii.

Służba wojskowa

Jako 25-latek zaciągnął się do Marynarki Wojennej. Ze względu na junkierskie korzenie szybko awansował na oficera. Po 4 latach służby opuścił karierę wojskową.

20 kwietnia 1870 roku po rezygnacji z funkcji szefa rządu Hewret postanowił opuścić politykę i kontynuować karierę w Marynarce Wojennej. W 1862 roku odbył Wyższy Kurs Doskonalenia Oficerów, później został słuchaczem podyplomowych studiów operacyjno-taktycznych w Instytucie Dowódczo-Sztabowym Akademii Marynarki Wojennej.

W 1874 roku rozpoczął Studia Polityki Obronnej na Wydziale Strategiczno-Obronnym w Akademii Obrony Narodowej w Megapolis, a następnie został skierowany do Królewskiej Akademii Studiów Obronnych w Londynie (ang. Royal College of Defence Studies).

Życie prywatne

Był żonaty z Joanną LeBlanc (1820 - 1874), którą poznał przez swojego przyjaciela - Maksymiliana Adama Rausa.

Joanna w 1850 roku

W 1842 roku doszło do zaręczyn, natomiast w 1845 roku do ślubu. Mimo iż Joanna nie posiadała ani nadzwyczajnej urody, ani wykształcenia, to małżeństwo z Primusem okazało się wyjątkowo udane (trwało dwadzieścia dziewięć lat, aż do śmierci Joanny). Hewret miał 3 synów (bliźniaków Wilhelma i Friedricha ur. 1846r. i Hansa ur. 1850r.).

Primus wraz z synami - z Wilhelmem i Friedrichem

Twórczość artystyczna

Po śmierci swojej małżonki, w duchu Hewreta ujawniła się melomania, zamiłowanie do muzyki klasycznej. Z chęcią zaczął słuchać takich kompozytorów jak Antonin Dvorak, Friderik Chopin, Amadeus Mozart, Richard Wegner czy też Ludwika von Beethovena. Założył własną filharmonię, która po objęciu patronatu przez Ministra Kultury - Cristian Flachbetta stała się Filharmonią Państwową. Primus wykłada tam muzykę, aż do dzisiaj.

Zobacz też

Republika Victoria
Megapolis
Gerwen
Region Intelowo
Majątek Hewreta Primus

Dom rodzinny Primusów