Elfidias

Elfidias - stolica Prowincji Bergii i Elfidy. Jeden z głównych ośrodków kultury.

Położenie

Miasto Elfidias leży w prowincji Elfida nad jeziorem Geashem. Jezioro to jest obecnie największym w całym Królestwie Scholindii. Miasto leży także w kotlinie rzeki Michalos. Przez Elfidias przechodzi również bardzo ważny szlak łączący północną część Królestwa ze stolicą.

Historia

• Okres Elficki

Miasto nad Jeziorem Geashem powstało około połowy XII wieku naszej ery. jako jeden z ośrodków cywilizacji elfickiej. Początkowo istniało tam jedynie obozowisko króla leśnych Elfów Ramusa, ale później, już po Odejściu Elfów na Prawdziwy Zachód, napływowa ludność zbudowała tam miasto i usiłowała też naśladować styl życia i obyczaje Elfów. Zbudowane zatem było w jej archaicznym stylu, o czym świadczą najstarsze zachowane budowle, nie do końca wiadomego przeznaczenia, w większości dostępne działają jako muzea. Elfidias rosło powoli aż do wieku XVI, kiedy to - najprawdopodobniej z Paolopolis - przeniesiono tutaj stolicę państwa elfickiego. Od tej pory miasto stało się centralnym ośrodkiem tej cywilizacji, odtworzonej przez ludzkich przybyszów. Osiągnęło wielkość około 50 tysięcy mieszkańców. Pod miastem założono wspaniały cmentarz z licznymi mauzoleami, nazwany przez historyków scholandzkich Wielkim Cmentarzem Królów Elfidy. Także po XVI wieku w mieście, obok tradycyjnego Kościoła Elfickiego, pojawiło się nowe wyznanie: Mroczny Zakon. Członkowie tego bractwa wpłynęli w znaczny sposób na rozwój miasta, budując tu swoje ośrodki rekolekcyjne i szkoleniowe, a także realizując rozbudowę niektórych dzielnic według własnych zasad urbanistycznych. Ocenia się, że zwolennicy Mrocznego Zakonu mogli stanowić nawet 1/4 ludności Elfidias. Przez okres XVII i XVIII wieku miasto musiało przeżyć liczne najazdy lub wojny domowe: Świadczą o tym Ślady aż 7 wielkich pożarów z tego okresu. Musiało to być związane z walką o władzę w państwie Elfidy pomiędzy przedstawicielami dynastii "Khar" oraz dynastii "Alvasher". Od wieku XIX pojawiają się coraz liczniejsze ślady wpływu chrześcijańskiej kultury scholijskiej - nowe style budownictwa, monety, dokumenty handlowe. Brak zabytków sakralnych typu scholijskiego wydaje się jednak wskazywać, że władcy Elfidias (i całej Elfidy), mimo pokojowych związków, nie zezwolili na chrystianizację na swoim terenie.

• Okres Scholandzki

Po Wielkiej Katastrofie z 2000 lub 2001 roku Elfida została zasiedlona na nowo. Miasto nad Jeziorem Geashem, o dogodnym położeniu, wielkich walorach turystycznych i czynnej infrastrukturze, wybrano znowu do pełnienia roli centralnego ośrodka Elfidy - tym razem prowincji Królestwa Scholandii. W październiku 2002 z woli króla Armina Frederika tereny te zostały oddane w zarząd Maciejowi Zawitaj, pierwszemu prefektowi Elfidy, który jednocześnie na początku pełnił także rolę burmistrza Elfidias. Pod jego rządami miasto uporządkowano na nowo, reaktywowano także w tradycyjnej formie bractwo Mrocznego Zakonu. Elfidias zaczęło dynamicznie rosnąć i w styczniu 2003 miało niemal 200 tys. Mieszkańców. Maciej Zawitaj nie spełnił jednak swojej funkcji, przepadł i stał się nieaktywnym mieszkańcem. Po pierwszym burmistrzu następcš stał się Michał Sawicki, który na tej posadzienie nie był długo, ponieważ od listopada funkcję burmistrza pełni Paweł Pawełczak, który z miasta Elfidias, zbudował miasto wys. technologii, czas na poważne reformy, najpierw Elfida, teraz Elfidias! Dziś miasto liczy ponad 300,000 mieszkańców i ciągle się rozwija, to wszystko dzięki nowym władzom.

Herb miasta

Herb Miasta Elfidias przedstawia postać pierwszego elfickiego władcę Ramusa, Patrona miasta. Właściwie jego imię brzmiało w języku elfickim Oroen (elf. oro-en - "kwiat jesieni"), ale mieszkańcy okolicznych państw nazywali go Ramus (łac. - "gałąź") ze względu na jego szczególne umiłowanie do lasów i drzew. Dlatego też kolorem herbu jest zielony. Ramus (1108-1203) został przedstawiony w wojowniczym ubraniu elfa, trzyma w swoich rękach święty łuk elfów, odziany jest w płaszcz, którego nosili tylko władcy Elfidy. Jego postać symbolizuje pokój, albowiem było wiadomo, że nienawidził wojen. Trzyma on jednak w rękach łuk. Ma to symbolizować jego nieustanną gotowość do obrony ojczystych lasów i wszystkich uciśnionych przed wrogami. Bez względu na swoją pokojową naturę Ramus niejednokrotnie wyruszał ze swoim wojskiem, aby odeprzeć ataki wrogów albo też wyzwolić ludzi cierpiących z powodu tyranii okrutnych władców, którzy drżeli na dźwięk jego imienia. Prócz wielkiego zaangażowania w sprawy ówczesnego świata i przykładnego życia szczególnie przyczynił się on do zaprowadzenia zgody i pokoju. Ramus był przywódcą leśnych elfów i swoją godność zawdzięczał swojej mądrości i talentom dyplomatycznym, a także wojskowym. Z powodu tego, ze lasy, w których zamieszkiwał jego naród były położone na granicach Elfidy, Ramus był zmuszony nieustannie odpierać ataki wrogów na piękny kraj elfów. Dlatego też elfy z miast zaprosili go, aby był także ich przywódcą, albowiem nie znalazło się nikogo, kto zgodziłby się zająć to stanowisko ze względu na wielką odpowiedzialność i olbrzymie zadania, stojące przed władcą. Ramus się zgodził nie bez wahania, ale ostatecznie przybył do Saleniralla - stolicy elfów miejskich (wysokich). Gdy został uroczyście ogłoszony władcą wszystkich elfów Elfidy, podjął się swoich niełatwych zadań, ale atmosfera miasta nie działała na niego najlepiej. Chociaż jak wszystkie inne miasta elfów Salenirall był zbudowany w lesie, Ramus tęsknił za ojczystymi lasami i wędrówkami w towarzystwie takich samych leśnych elfów jak on sam. Ostatecznie pozostawił Salenirall namiestnikowi i wyruszył w kierunku Jeziora. Tam też założył obozowisko i nazwał go Essothi (elf. ess-othi - "brama elfów"), tam bowiem zatrzymywał się w przerwach między wędrówkami, aby wysłuchiwać posłańców i decydować o sprawach państwowych. Później, gdy elfy wyruszyli na Prawdziwy Zachód, ludność napływowa zbudowała na miejscu obozowiska Ramusa miasto i nazwali go Elfidias. Znaleźli też wizerunek Ramusa i opis jego historii. Z tego powodu też umieścili jego postać na herbie Elfidias.

Flaga miasta

Flaga miasta Elfidias ma prostokątny kształt z wizerunkiem króla Ramusa (taki sam jak na herbie) na ciemno-zielonym tle z trójkątnym wcięciem jasnozielonego koloru. Flaga była używana przez wojska elfów w ich wyprawach wojennych. W czasach późniejszych została pozostawiona przez nich w Elfidias, znaleziona tam przez ludność napływową i zaakceptowana jako ich własna. Początkowo flaga nie miała na sobie ani wcięcia, ani wizerunku Ramusa. Elfy unikają bowiem ze swej natury gloryfikacji kogokolwiek. Była to więc prosta tkanina koloru leśnych Elfów - zielonego. Wizerunek Ramusa dodali do niej późniejsi mieszkańcy Elfidias, natomiast ze wcięciem wiąże się podanie historyczne o jednej z wypraw Ramusa. Otóż, pewnego razu Ramus dowiedział się, że władca jednego z krajów ościennych srogo gnębi poddanych. Ten człowiek wiedział oczywiście o Ramusie, który był znanym obrońcą uciśnionych, ale wiedział też, że Ramus uznaje prawo innych narodów do własnych rządów. Nikczemnik myślał, że Ramus uszanuje międzynarodowe prawa i będzie się trzymał własnych zasad, z których najważniejszą było umiłowanie pokoju. Nie wiedział jednak, że wyżej wszystkich zasad stawiał Ramus dobro ludzi. Dlatego też przekroczył granicę i spotkał się z wrogiem na wzgórzach, noszących miano Uthoth (elf. - "brama włóczni"), albowiem tam często odbywały się potyczki i bitwy. Według pradawnego zwyczaju na tyłach wojska elfów, na wzniesieniu został ustawiony ciemnozielony sztandar. Wojsko nieprzyjaciela cofnęło się pod deszczem niechybnych elfickich strzał, a Ramus wygrał bitwę tak jak zawsze - bez strat własnych. Okazało się jednak, że straty poniosła flaga elfów. Zabłąkana strzała z kuszy podarła krawędź sztandaru. Ramus natychmiast zdjął z siebie płaszcz i polecił, aby z niego uszyto łatę. W ten właśnie sposób powstało trójkątne wcięcie na fladze elfów, a podana wyżej historia zachowała się w kronikach elfickich.

Strony

Strona Elfidias