Nowa Micropedia jest jeszcze w fazie beta. W razie problemów, napisz maila na pomoc@wiki.mikronacje.info albo zgłoś go na kanale na Mikronacyjnym Discordzie!
Zjednoczone Królestwo Polski: Różnice pomiędzy wersjami
imported>Jan Kmita Nie podano opisu zmian |
imported>Jan Kmita Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Kraj_infobox | {{Kraj_infobox | ||
|nazwa = Zjednoczone Królestwo Polskie | |nazwa = Zjednoczone Królestwo Polskie | ||
| Linia 7: | Linia 8: | ||
|stolica = [[Kraków]] | |stolica = [[Kraków]] | ||
|ustroj = monarchia stanowa | |ustroj = monarchia stanowa | ||
|glowa_panstwa = | |glowa_panstwa = książę regent | ||
|szef_rzadu = brak | |szef_rzadu = brak | ||
|religia_panstwowa = kościół rzymsko-katolicki | |religia_panstwowa = kościół rzymsko-katolicki | ||
| Linia 14: | Linia 15: | ||
|hymn = [[Gaude Mater Polonia]] | |hymn = [[Gaude Mater Polonia]] | ||
(Raduj się, Matko Polsko) | (Raduj się, Matko Polsko) | ||
|domena = http://www.krolestwopolskie.dbv.pl|glowa_panstwa_osoba = | |domena = http://www.krolestwopolskie.dbv.pl|glowa_panstwa_osoba = Jan Kmita | ||
|szef_rzadu_osoba = }} | |szef_rzadu_osoba = }} | ||
<span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: sans-serif; font-style: normal; line-height: 19px; "><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: sans-serif; font-style: normal; line-height: 19px; ">'''(Zjednoczone, Odrodzone) Królestwo Polskie''' (łac.''Regnum Poloniae'', rus. ''Королівство Польське'') - wirtualne państwo powstałe 15 grudnia 2011 r. Wzoruje się na historycznym państwie polskim istniejącym w latach 1320-1386.</span></span> | <span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: sans-serif; font-style: normal; line-height: 19px; "><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: sans-serif; font-style: normal; line-height: 19px; ">'''(Zjednoczone, Odrodzone) Królestwo Polskie''' (łac.''Regnum Poloniae'', rus. ''Королівство Польське'') - wirtualne państwo powstałe 15 grudnia 2011 r. Wzoruje się na historycznym państwie polskim istniejącym w latach 1320-1386.</span></span> | ||
==Historia== | |||
==='''Historia przedinternetowa'''=== | |||
W VI w. na ziemie teraźniejszego Królestwa Polskiego przybyli Słowianie. W IX w. rozwinęły się dwa ośrodki państwowotwórcze: Wiślan na południu oraz Polan na na północy. Wiślanie jednak w IX wieku toczyli walki z państwem wielkomorawskim, po czym dostali się w orbitę wpływów czeskich. Odmiennie przebiegał rozwój ośrodka północnego. Polanie w latach 20. i 30. X wieku przystąpili do szybkiej ekspansji, podporządkowując sobie sąsiednie plemiona zamieszkujące nad górną i środkową Obrą oraz na zachód od środkowej Warty. | |||
W roku 966 władca polański Mieszko przyjął chrzest i od tej daty przyjęło się uznawać istnienie Polski jako chrześcijańskiego, niezależnego, scentralizowanego państwa. | |||
Panowanie Mieszka I (ok.960-992) oraz jego syna Bolesława zwanego Chrobrym to czasy jednoczenia plemion polskich i budowy nowoczesnego państwa, nie tylko silnego wewnętrznie, ale także aktywnie uczestniczącego w polityce europejskiej. Na drodze konfliktów zbrojnych, rozwoju handlu oraz tworzenia aparatu administracyjnego, opartego m.in. na strukturze kościelnej, do Polski przyłączyło się Pomorze, Małopolska i Śląsk (972-990). Przede wszystkim jednak Polska stała się państwem liczącym się na arenie międzynarodowej. Wojny, umiejętne prowadzone przez Mieszka i Bolesława, przyniosły Polsce nie tylko nabytki terytorialne (Grody Czerwieńskie oraz przejściowo Morawy i Łużyce), ale pozycję państwa silnego i groźnego dla ewentualnego przeciwnika (nawet dla cesarza). Największymi sukcesami polityki zagranicznej pierwszych Piastów były zjazd gnieźnieński (1000), na którym cesarz Otton III uznał w Bolesławie głównego sojusznika w dziele jednoczenia Europy pod berłem cesarskim i zgodził się na powołanie polskiej, niezależnej prowincji kościelnej, oraz koronacja Bolesława I w roku 1025. | |||
Kiedy tron obejmował Mieszko II (syn Bolesława I), Polska była już państwem rozległym, o sprawnym aparacie administracyjnym i rozwiniętej strukturze kościelnej (arcybiskupstwo w Gnieźnie, biskupstwa w Krakowie, Poznaniu, Wrocławiu, Kołobrzegu). Niestety, wojny domowe, które wstrząsały krajem w następnym stuleciu, znacznie osłabiły znaczenie Polski. W konflikty między Piastami wmieszały się państwa ościenne (złupienie Gniezna przez Czechów 1038), co doprowadziło nie tylko do utraty korony, ale także części terytoriów, ponownej podległości wobec cesarstwa i rozprzężenia wewnętrznego (próba uniezależnienia się Mazowsza, bunt pogański po śmierci Mieszka II). | |||
Dopiero pod rządami syna Mieszka II - Kazimierza Polsce wróciła do równowagi. Książę, zwany przez potomnych Odnowicielem, dzięki pomocy cesarza Konrada i umiejętnie zawieranym sojuszom (głównie z Rusią Kijowską) przywrócił jedność administracyjną kraju (odzyskał Śląsk, Mazowsze i Pomorze). Wzrosło też znaczenie Polski na arenie międzynarodowej. Politykę ojca kontynuował Bolesław II Śmiały. | |||
Władca ten dzięki zaangażowaniu się po stronie papiestwa w konflikt o inwestyturę oraz talentom militarnym odzyskał koronę królewską (1076). Decydował także o obsadzaniu tronów Rusi, Węgier i skutecznie powstrzymywał ekspansję cesarstwa niemieckiego na wschód | |||
Bolesław II stracił jednak tron (1079) na skutek buntu opozycji wewnętrznej, sprzymierzonej z cesarstwem i Czechami. Nie bez znaczenia był tu także konflikt króla z biskupem krakowskim Stanisławem, w wyniku którego Bolesław II stracił poparcie Kościoła katolickiego. | |||
Okres panowania Bolesława Krzywoustego (bratanka Bolesława Śmiałego) nie powstrzymał upadku Polski. Władca ten, słynący z talentów militarnych (wygrana wojna z cesarstwem - 1109, podbicie Pomorza 1113-19) postanowił przed śmiercią (1138) podzielić kraj między synów. Okres "rozbicia dzielnicowego" trwał przez ponad 150 lat - znaczenie polityczne Polski osłabło, a silną pozycję w Europie odzyskała dopiero w I połowie wieku XIV. | |||
Był to jednak - mimo kilku niszczących najazdów mongolskich - okres stabilizacji społecznej i szybkiego rozwoju kraju. Uregulowano stosunki własnościowe ziemi - rycerze w zamian za służbę królowi i księciu stali się właścicielami gruntów, tworzono tysiące nowych wsi i wiele miast. Przybyło do Polski sporo osadników z Niemiec, a nad Bałtyk również z Holandii. Powstały dziesiątki klasztorów zakładanych zwłaszcza przez cystersów i dominikanów. | |||
Za panowanie ostatnich Piastów: królów Władysława Łokietka i Kazimierza Wielkiego większość ziem polskich została na nowo zjednoczona. | |||
Stała się państwem silnym, sprawnie zarządzanym, uczestniczącym aktywnie w życiu politycznym, gospodarczym i kulturalnym Europy. W tym właśnie okresie powstał w Krakowie uniwersytet (1364 - drugi po praskim w Europie Wschodniej), sama zaś stolica Polski ogrywała rolę jednego z centrów dyplomatycznych (zjazd monarchów w 1364). Głównym problemem państwa były nieustanne konflikty z Czechami (spory o Śląsk) i z Zakonem Krzyżackim (od 1226 r.), który zdołał utworzyć w Prusach silne państwo i stale zagrażał polskim granicom. | |||
Po bezpotomnej śmierci Kazimierza Wielkiego w Polsce miał przejąć władzę Ludwik Węgierski z dynastii Andegawenów. Jednak opozycja możnowładztwa pod wodzą Dobiesława Kurozwęckiego i Jana Kmity nie dopuściła do tego. | |||
==='''Historia internetowa'''=== | |||
15 grudnia 1370 r. władzę przejął wojewoda sieradzki Jan Kmita. Ogłosił się on księciem i regentem Królestwa Polskiego. | |||
Wersja z 09:58, 18 gru 2011
 |
 |
| Język(i) urzędowe | polski, łacina, ruski |
| Stolica | Kraków |
| Ustrój polityczny | monarchia stanowa |
| Głowa państwa |
książę regent Jan Kmita |
| Szef Rzadu |
brak |
| Religia państwowa | kościół rzymsko-katolicki |
| Uzyskanie niepodległości | 15 grudnia 2011r. |
| Waluta | Grzywna krakowska |
| Hymn państwowy | Gaude Mater Polonia
(Raduj się, Matko Polsko) |
| Kod samochodowy | brak |
| Domena internetowa | http://www.krolestwopolskie.dbv.pl |
(Zjednoczone, Odrodzone) Królestwo Polskie (łac.Regnum Poloniae, rus. Королівство Польське) - wirtualne państwo powstałe 15 grudnia 2011 r. Wzoruje się na historycznym państwie polskim istniejącym w latach 1320-1386.
Historia
Historia przedinternetowa
W VI w. na ziemie teraźniejszego Królestwa Polskiego przybyli Słowianie. W IX w. rozwinęły się dwa ośrodki państwowotwórcze: Wiślan na południu oraz Polan na na północy. Wiślanie jednak w IX wieku toczyli walki z państwem wielkomorawskim, po czym dostali się w orbitę wpływów czeskich. Odmiennie przebiegał rozwój ośrodka północnego. Polanie w latach 20. i 30. X wieku przystąpili do szybkiej ekspansji, podporządkowując sobie sąsiednie plemiona zamieszkujące nad górną i środkową Obrą oraz na zachód od środkowej Warty. W roku 966 władca polański Mieszko przyjął chrzest i od tej daty przyjęło się uznawać istnienie Polski jako chrześcijańskiego, niezależnego, scentralizowanego państwa. Panowanie Mieszka I (ok.960-992) oraz jego syna Bolesława zwanego Chrobrym to czasy jednoczenia plemion polskich i budowy nowoczesnego państwa, nie tylko silnego wewnętrznie, ale także aktywnie uczestniczącego w polityce europejskiej. Na drodze konfliktów zbrojnych, rozwoju handlu oraz tworzenia aparatu administracyjnego, opartego m.in. na strukturze kościelnej, do Polski przyłączyło się Pomorze, Małopolska i Śląsk (972-990). Przede wszystkim jednak Polska stała się państwem liczącym się na arenie międzynarodowej. Wojny, umiejętne prowadzone przez Mieszka i Bolesława, przyniosły Polsce nie tylko nabytki terytorialne (Grody Czerwieńskie oraz przejściowo Morawy i Łużyce), ale pozycję państwa silnego i groźnego dla ewentualnego przeciwnika (nawet dla cesarza). Największymi sukcesami polityki zagranicznej pierwszych Piastów były zjazd gnieźnieński (1000), na którym cesarz Otton III uznał w Bolesławie głównego sojusznika w dziele jednoczenia Europy pod berłem cesarskim i zgodził się na powołanie polskiej, niezależnej prowincji kościelnej, oraz koronacja Bolesława I w roku 1025. Kiedy tron obejmował Mieszko II (syn Bolesława I), Polska była już państwem rozległym, o sprawnym aparacie administracyjnym i rozwiniętej strukturze kościelnej (arcybiskupstwo w Gnieźnie, biskupstwa w Krakowie, Poznaniu, Wrocławiu, Kołobrzegu). Niestety, wojny domowe, które wstrząsały krajem w następnym stuleciu, znacznie osłabiły znaczenie Polski. W konflikty między Piastami wmieszały się państwa ościenne (złupienie Gniezna przez Czechów 1038), co doprowadziło nie tylko do utraty korony, ale także części terytoriów, ponownej podległości wobec cesarstwa i rozprzężenia wewnętrznego (próba uniezależnienia się Mazowsza, bunt pogański po śmierci Mieszka II). Dopiero pod rządami syna Mieszka II - Kazimierza Polsce wróciła do równowagi. Książę, zwany przez potomnych Odnowicielem, dzięki pomocy cesarza Konrada i umiejętnie zawieranym sojuszom (głównie z Rusią Kijowską) przywrócił jedność administracyjną kraju (odzyskał Śląsk, Mazowsze i Pomorze). Wzrosło też znaczenie Polski na arenie międzynarodowej. Politykę ojca kontynuował Bolesław II Śmiały. Władca ten dzięki zaangażowaniu się po stronie papiestwa w konflikt o inwestyturę oraz talentom militarnym odzyskał koronę królewską (1076). Decydował także o obsadzaniu tronów Rusi, Węgier i skutecznie powstrzymywał ekspansję cesarstwa niemieckiego na wschód Bolesław II stracił jednak tron (1079) na skutek buntu opozycji wewnętrznej, sprzymierzonej z cesarstwem i Czechami. Nie bez znaczenia był tu także konflikt króla z biskupem krakowskim Stanisławem, w wyniku którego Bolesław II stracił poparcie Kościoła katolickiego. Okres panowania Bolesława Krzywoustego (bratanka Bolesława Śmiałego) nie powstrzymał upadku Polski. Władca ten, słynący z talentów militarnych (wygrana wojna z cesarstwem - 1109, podbicie Pomorza 1113-19) postanowił przed śmiercią (1138) podzielić kraj między synów. Okres "rozbicia dzielnicowego" trwał przez ponad 150 lat - znaczenie polityczne Polski osłabło, a silną pozycję w Europie odzyskała dopiero w I połowie wieku XIV. Był to jednak - mimo kilku niszczących najazdów mongolskich - okres stabilizacji społecznej i szybkiego rozwoju kraju. Uregulowano stosunki własnościowe ziemi - rycerze w zamian za służbę królowi i księciu stali się właścicielami gruntów, tworzono tysiące nowych wsi i wiele miast. Przybyło do Polski sporo osadników z Niemiec, a nad Bałtyk również z Holandii. Powstały dziesiątki klasztorów zakładanych zwłaszcza przez cystersów i dominikanów. Za panowanie ostatnich Piastów: królów Władysława Łokietka i Kazimierza Wielkiego większość ziem polskich została na nowo zjednoczona. Stała się państwem silnym, sprawnie zarządzanym, uczestniczącym aktywnie w życiu politycznym, gospodarczym i kulturalnym Europy. W tym właśnie okresie powstał w Krakowie uniwersytet (1364 - drugi po praskim w Europie Wschodniej), sama zaś stolica Polski ogrywała rolę jednego z centrów dyplomatycznych (zjazd monarchów w 1364). Głównym problemem państwa były nieustanne konflikty z Czechami (spory o Śląsk) i z Zakonem Krzyżackim (od 1226 r.), który zdołał utworzyć w Prusach silne państwo i stale zagrażał polskim granicom. Po bezpotomnej śmierci Kazimierza Wielkiego w Polsce miał przejąć władzę Ludwik Węgierski z dynastii Andegawenów. Jednak opozycja możnowładztwa pod wodzą Dobiesława Kurozwęckiego i Jana Kmity nie dopuściła do tego.
Historia internetowa
15 grudnia 1370 r. władzę przejął wojewoda sieradzki Jan Kmita. Ogłosił się on księciem i regentem Królestwa Polskiego.
