Maria von Primisz

Maria von Primisz
Data i miejsce urodzenia	3 grudnia 2012, Złoty Gród
Aktualne miejsce zamieszkania	Wolnograd (Republika Bialenii)

Baronetessa 'Maria von Primisz' (urodzona 3 grudnia 2012 w Złotym Grodzie) - obywatelka RB narodowości Sarmackiej, pierwsza po Andrzeju Swarzewskim Prezydent Republiki Bialenii, trzykrotna mistrzyni Bialenii z Galacticos Wolnograd i przewodnicząca partii politycznych Jedna Bialenia oraz Narodowa Sarmacja.

Jako rodziców podaje Paulusa Buddusa i Irmine de Ruth y Thorn. Podsiada wraz z mężem Ivanem von Liechtenstein dwie córki Akrypę Ali Shariati i Yennefer von Witcher.

Kariera jako trener piłkarski

Karierę trenerską rozpoczęła 6 stycznia 2013 roku, przejmując od swojego ojca Paulusa pieczę nad jego klubem Galacticos Almera, nie odniosła tam większych sukcesów, ze swoim zespołem notując miejsca w czubie tabeli trzeciej ligi, ale poza miejscami premiowanymi awansem. Po sezonie odeszła z funkcji trenerskiej do zarządu klubu, a jednocześnie przyjęła propozycję spróbowania się w Wandisze Erste KlaBe, w tamtych czasach czołowej lidze mikroświata. Jej Redtube Pornogród zapowiadało walkę o najwyższe cele, jednak nagłe załamanie zdrowotne zmusiło ją do rezygnacji ze stanowiska jeszcze przed początkiem sezonu.

Po przybyciu w lutym 2014 roku do Republiki Bialeńskiej od razu zaangażowała się w rozwój piłki nożnej w tym kraju, obejmując posadę Ministra Sportu i Turystyki. Jednocześnie założyła drugie Galacticos w Wolnogradzie. Z jej inicjatywy powstał stadion im. Alecii Moore mający 25 000 miejsc, który szybko przyjął rolę nieformalnego Stadionu Narodowego. Galacticos od początku wzbudzało w kraju kontrowersje, zwłaszcza niejasne źródła finansowania klubu i wyjątkowo częste wyjazdy do Sarmacji na zgrupowania. Klub miał jakoby być jednym ze sposobów na pranie i przekazywanie pieniędzy dla Sarmackiej Agentury w Bialenii. Nic nigdy nie zostało udowodnione.

Herb Galacticos Almera, pierwszego klubu prowadzonego przez Marię von Primisz

Pięć sezonów Marii jako trenerki w Wolnogradzie upłynęło pod znakiem elektryzującej walki z LKS Tomaszewo Macieja Kamińskiego. W pierwszym sezonie rozgrywek Ligi prezydenckiej (marzec 2014), Galacticos Wolnograd zmiażdżyło konkurencję, wygrywając 8 oraz remisując 2 mecze. Galacticos strzelali średnio 2,4 bramki na mecz, a tracili ledwie 0,3 (obie statystyki najlepsze w lidze). Siłą zespołu Marii von Primisz były bardzo duże umiejętności i doświadczenie, zespół w większości został oparty na graczach mających doświadczenie w zagranicznych ligach, zwłaszcza SLP i dreamlandzkiej Lidze Królewskiej. Wielką gwiazdą był zwłaszcza najlepszy zawodnik ligi tamtego sezonu Trizondalczyk Ivan Kuleviec, który zdobył zarówno koronę najlepszego strzelca, jak i najlepszego asystenta. Pośród ważnych zawodników tamtego sezonu należy wymienić jeszcze doświadczonego Skarlandzkiego napastnika Márcio Maniche, który szybko stał się ulubieńcem kibiców, a także późniejszą gwiazdę reprezentacji Brodrii Aleksandra Voucaka.

Koncepcja budowy zespołu w oparciu na „najemników” stała się główną linią ideologicznego podziału między drużyną von Primisz, a LKS Tomaszew Macieja Kamińskiego. Zespół „Wiśniaków” z Paciaciakowa składający się głównie z młodych chłopaków z Dżamahiriji Bengazyjskiej by gorąco dopingowany przez wszelkich zwolenników ideologii „against modern football”. Rywalizacja między Kamińskim i Primisz miała także wymiar polityczny, ówczesny szef policji, Bialeńczyk od wielu pokoleń, był prominentną postacią ruchu nacjonalistycznego, nastawionego agresywnie wobec Księstwa. Z kolei Primisz, zawsze prowokacyjnie określająca się Sarmatką i promująca koncepcję „sarmackiego kręgu kulturowego”, aktywnie działała na rzecz ożywienia relacji z Monarchią.

Herb Galacticos Wolnograd

Uskrzydlony narodowym i politycznym poparciem LKS Tomaszew niespodziewanie wygrał II sezon Ligi Prezydenckiej, zespołowi Marii von Primisz zabrakło dwóch punktów do obrony tytułu. Decydujące w okazały się cztery punkty stracone przez dwa remisy z FC Bengazi prowadzonym przez Akrypę Rabotowicz, córkę Marii. Sytuacja, w której dziecko pozbawiło rodzica tytułu, przez długi czas była obiektem żartów. Galaktyczni w tym sezonie zaczęli grać bardziej otwarty football, strzelając średnio 3 (!) bramki na mecz i tracąc 0,83. Na boisku ponownie brylował duet Maniche (król strzelców), Kuleviec (najlepszy asystent). Galacticos ponownie przeprowadziło najwięcej zmian kadrowych, odpowiadając za 58% ruchu na rynku transferowym. Odkryciem sezonu został jednak młodziutki, ledwie 20-letni wychowanek LKS Tomaszew Augustyn Faryj, zdobywca 6 bramek i 6 asyst, którymi wydatnie przyłożył się do mistrzostwa.

Kolejne lata to powrót Galacticos na szczyt, stało się to po części dzięki odmłodzeniu składu, ale również przez finansowe problemy Tomaszewa związane ze zmianą sytuacji politycznej w kraju. W sezonie trzecim (jesień 2014) dużą rolę w lidze odegrały dwa kluby z Jahołdawjewszczyzny, a dopiero ostatnia kolejka i gol w ostatniej minucie swojego pożegnalnego meczu Márcio Maniche sprawił, że tytuł wrócił do Wolnogradu.

Márcio Maniche celebruje bramkę dającą mistrzostwo Galacticos w sezonie trzecim.

Sezon czwarty miał być trudny jak żaden wcześniejszy. Skromna Liga Prezydencka została przekształcona w międzynarodową Ligę Bialeńską, w której występowały zespoły z Kucełgradu, Baridasu, Surmenii i Hasselandu. Na miejsce Maniche, który po zakończeniu kariery został asystentem Marii, ściągnięty został Nordyjczyk Njål Estil. Mistrzostwo zdobyte przez Marię po zaciętej walce z Royalem Shimontsen i Autonomem Bałdarasz było też symbolicznym ustąpieniem nowemu pokoleniu. Maria postanowiła się zająć inną działalnością, a Galacticos nie przystąpiło do kolejnego sezonu rozgrywek.

Od 15 kwietnia do 18 czerwca, a także potem od 19 września 2015 do 25 lutego 2016 była selekcjonerem Reprezentacji Bialenii w piłce nożnej. Kadra za jej kadencji nie odniosła większych sukcesów.