Użytkownik:Erik/brudnopis

Etymologia

Pochodzenie wyrażenia "Winkulia" nie jest pewne i na ten temat pojawiło się wiele hipotez. Wedle jednej z najpopularniejszych hipotez wysnutych przez badaczy, pochodzi od staroczarnokrajestańskiego "Woestgulia", co oznacza dosłownie "zachodnie wybrzeże" z czasem przekształconego w słowo "Winqullia", które po raz pierwszy zostało użyte w 867 roku. Początkowo określeniem tym określano jedynie obszary północnej Hohenburgii (Albionu - centralny zachód półwyspu winkulijskiego).

Historia najnowsza

Związek Winkulijski powstał 7 lutego 2018 roku, z pomysłu Szymona Uchastoka - byłego Prezydenta Batawii oraz II Rzeczpospolitej pochodzenia dreamlandzkiego. 11 lutego 2018 roku ogłoszono Akt Niepodległości Związku Winkulijskiego, a 13 lutego Dekret Najwyższy, który do ogłoszenia niepodległości miał unormować prawnie kraj. W kwietniu 2018 nowym Naczelnikiem został Aleksander van der Egval. Następnie kraj ten został podzielony pomiędzy UTN i Brodrię. Czołowi działacze ZW w tym Aleksander van der Egval udali się na emigrację do Królestwa Athos. 23 października 2018 r. Erik Otton von Hohenburg ogłosił secesje brodryjskiej części Winkuli i proklamował powstanie Wielkiego Księstwa Winkulii, którego też został Premierem. W styczniu 2019 roku WKW zostało włączone w skład Stanów Zjednoczonych Centrazji, które to zostały włączone do Federacji Nordackiej jako prowincja 5 kwietnia. SZC przyjęło nową nazwę Egvalland. 11 kwietnia do Egvallandu zostały przyłączone ziemię winkulijskie zajęte wcześniej przez UTN. Kraj rozwijał się stopniowo pod patronatem Federacji Nordackiej, aż w końcu stał się jedną z najaktywniejszych i najlepiej zorganizowanych prowincji kraju. Federacja Nordacka rozpadła się w skutek secesji Muratyki, a następnie także państwa Voxlandzko-Westlandzkiego. W tej sytuacji dwie ostatnie prowincje FN (Egvalland i Volkian) zdecydowały się rozwiązać Federacje Nordacką i powołać do życia Związek Winkulii i Volkianu, a ostatecznie po przewrocie dokonanym przez Artura Kardacza w Egvallandzie, Volkian zgodził się zostać włączony w skład Związku Winkulijskiego. W kwietniu 2021 roku doszło do przewrotu monarchistycznego w Związku Winkulijskim, który ustanowił kraj monarchią dziedziczną pod berłem rodu von Hohenburg.

Ustrój polityczny

Król

Monarcha jest głową państwa i najwyższym sędzią. Odpowiada za reprezentowanie kraju poza jego granicami, podpisuje ustawy, powołuje Ministra Stanu (premiera) oraz ministrów Rządu Królewskiego. Tron w Winkulii jest dziedziczny. Sukcesje do tronu ustala władca w drodze dekretu.

Minister Stanu i Rząd Królewski

Ministra Stanu powołuje Król na wniosek obywateli lub też z własnej inicjatywy. Kieruje on pracami Rządu Królewskiego i na jego wniosek JKM powołuje ministrów. Rząd Krolewski jest aparatem organizacyjnym wspomagającym Króla w rządzeniu państwem.

Folkstag (Trybuna Ludowa)

Trybuna Ludowa , to winkulijski unikameralny parlament, w którego w skład wchodzą wszyscy obywatele państwa. Obradą Folkstagu przewodniczy Minister Stanu lub Król.

Partie polityczne

Winkulia w trakcie swego istnienia dorobiła się conajmniej kilku znaczących ugrupowań politycznych. Mimo to jednak ich działalność prowadzona jest w ograniczonym zakresie, z uwagi na niskie zainteresowanie społeczeństwa winkulijskiego działalnością polityczną w ramach zorganizowanych ugrupowań oraz z uwagi na długą tradycję demokracji bezpośredniej, w tym także pozaparlamentarnej. Mimo to winkulijskim partią politycznym udało się przetrwać, jako pewna forma mikronacyjnego folkloru.

Pierwszą winkulijską partią polityczną, była Partia Narodzenia Winkulii, kierowana przez założyciela państwa - Szymona Uchastoka. Ugrupowanie to głosiło hasła populistyczne, narodowe i niepodległościowe. Ugrupowanie istniało krótko, a jego kres położyła ucieczka założyciela z kraju, oraz następnie delegalizacja przez rząd Aleksandra van der Egvala.

Najstarszą po dziś dzień działającą partią w Winkulii, jest Stronnictwo Polityki Realnej kierowanej przez Erika Ottona von Hohenburga. Została założona dnia 23 pazdziernika 2018 roku przez winkulijskich repatriantów wracających z Królestwa Athos. Wyznaje ona filozoficzny konserwatyzm ewolucyjny w kwestiach społeczno-rozwojowych. Popiera neutralność kraju w polityce zagranicznej i współprace nordacką, jednak sprzeciwia się rezygnacji z podmiotowości państwa. Popiera zachowanie własnej waluty, a także rozwój tożsamości regionalnych w tym ochronę dziedzictwa historycznego państw historycznych dawniej istniejących na terenie półwyspu winkulijskiego. Popiera także wzmocnienie pozycji Króla, ale z zachowaniem trójpodziału władzy i silnych wspólnot lokalnych

Folksbund jest drugą co do wielkości i aktywności partią polityczną Związku Winkulijskiego. Kierowany przez Mateusza Żmigrodzkiego, reprezentuje interesy antysystemowców oraz proletariatu.

Związek Prawicy jest kierowany przez Artura Kardacza.

Polityka zagraniczna

Związek Winkulijski zgodnie z Dekretem Królewskim w sprawie polityki zagranicznej Związku Winkulijskiego z dnia 5 stycznia 2022 roku, prowadzi niezależną, neutralną politykę zagraniczną względem wszystkich państw mikroświata oraz jest otwarty na rozwijanie relacji z wszystkimi istniejącymi krajami mikroświata. Dekret ten zniósł także podział na mikroancje uznawane i nieuznawane przez Związek Winkulijski, uznając każdą mikronację, która sama siebie uznaje za mikronacje oraz posiada terytorium na mapie mikroświata. Korona utrzymuje relacje dyplomatyczne z wieloma państwami mikroświata. Związek dba o poprawne relacje dyplomatyczne ze swymi sąsiadami na Nordacie, zwłaszcza z państawami z którymi posiada silne związki historyczne. W przeszłosci Winkulia była inicjatorem wielu wydarzeń i inicjatyw na rzecz integracji nordackiej.

Siły Zbrojne

Folksguarde

zostało powołane na mocy decyzji Aleksanda van der Egvala w 2018 roku i pełni od tego czasu funkcje zmilitaryzowanej policji i służby porządkowej. Nieliczne oddziały Folksguarde z uwagi na nieposiadanie w owym czasie przez Związek Winkulijski armii, brały udział w obronie kraju w czasie wojny winkulijsko-brodryjskiej w 2018 roku.

Podział administracyjny i geografia

Podział administracyjny (stan na dzień 26. 08. 2022 r.)

• Albion
• Królewskie Dominium Lehsbergii i Trintzu
  • Baronia Trintzu
• Volkian (obok Winkulii uznawany za odrębny kraj koronny)
• Osaczesko
• Winewa
• Norington
• Zanahoria

wszystkie z wyżej wymienionych jednostek stanowią jeden kraj koronny - Winkulię, która razem z Volkianem stanowi Związek Winkulijski.

Krainy historyczne

Państwa lub regiony, które istniały na terenach Związku Winkulijskiego przed jego powstaniem to m.i.n

• Faraonat Neb Tawi
• Azymutia
• Santania i Burgia
• Izboria
• Ramandia
• Federacja Czarnego Kraju
• Saracenna
• Goruzja
• Imperium Chersyjskie
• Al-Aleman
• Siedmiogród
• Nowa Hirshbergia

innymi regionami historycznymi powstałymi już w czasach Związku Winkulijskiego (nie będącymi jednocześnie odrębną jednostką administracyjną) są;

• Korundia
• Sułtanat Siyah

Demografia

Wyznania religijne

Związek Winkulijski pod względem struktury wyznaniowej jest państwem multireligijnym. Jest to bezpośrednio związane z wielonarodowym i wieloetnicznym charakterem naszego kraju, który to jest zamieszkiwany przez kilkanaście grup narodowościowych, zapewne dwa razy więcej grup etnicznych oraz mnóstwo różnych wariacji, będących mieszankami cech charakterystycznych dla różnych grup narodowo-etnicznych.

Zdecydowana większość Winkulijczyków (78,5%) przynależy do wyznań chrześcijańskich - Apostolskiego Kościoła Winkulijskiego (36%), Kościoła Winkulii (34%) oraz do Kościoła Rotriokatolickiego (8,5%), które to jednak są znacząco od siebie różne.

Dwa pierwsze - AKW i KW - reprezentują nurt tzw. winkuliokatolicyzmu. Są to wyznania, które swe istnienie wywodzą od misji rotriokatolickich, które to jednak z czasem zerwały łączność ze Stolicą Patriarszą i ustanowiły własną hierarchię. Katolicyzm winkulijski uznaje, iż Kościół musi być podporządkowany aparatowi państwowemu. Nie oznacza to, iż ma być on narzędziem rządzących; po prostu Kościół ma zajmować się kwestiami moralnymi i wiary, nie zaś polityką i nie powinien on dążyć do tworzenia własnych struktur quasi-państwowych. To właśnie dlatego często w retoryce winkuliokatolickiej Rotria nazywana jest "nowotworem na ciele chrystusowym". Ponadto wyznanie to odrzuca dogmat o nieomylności Patriarchy - który określa "ukrytym satanizmem" - oraz posłuszeństwo względem hierarchów kościelnych i głosi konieczność ciągłego dialogu i reformowania wyznania, przy jednoczesnym zachowaniu najważniejszych dogmatów wiary. Za rządów Aleksandra van der Egvala (z jego osobistej inspiracji i prowadzonych przez niego działań agenturalnych) w ramach nurtu winkuliokatolicyzmu doszło do rozłamu na nurt konserwatywny, reprezentowany przez AKW, który sprzeciwia się liberalizacji życia społecznego i obstaje za sprawowaniem liturgii w rycie starowinkulijskim, oraz na KW, który jest bardziej liberalny światopoglądowo i obstaje za rozluźnieniem liturgiczym. W ostatnim czasie wszelkie konflikty miedzy AKW a KW zanikają, a obydwa wyznania na podstawie Deklaracji o jedności katolicyzmu winkulijskiego, uznają siebie wzajemnie za prawowitych przedstawicieli tegoż nurtu.

Z kolei warto poruszyć kwestię mających przez wieki w Winkulii prześladowań rotriokatolików, którzy to - z powodów twierdzeń hierarchii winkuliokatolickiej - uważani byli za heretyków doświadczali wielu szykan i prześladowań ze strony zwyczajnych obywateli Winkulii. Szczyt tychże prześladowań przypada na okres rządów wspomnianego już tutaj AvdE, który ogłosił rotriokatolików wrogiem narodu winkulijskiego i doprowadzał do rywalizacji pomiędzy AKW i KW o to, kto bardziej surowe represje będzie stosował. Na szczęście, represje stopniowo zaczęły wygasać po upadku Egvala, aż w końcu w czasach obecnych za rządów Ministra Stanu E. O. von Hohenburga wprowadzono prawo chroniące katolików rotryjskich przed prześladowaniem. Wciąż jednak Winkulia nie zawarła w tej sprawie żadnego porozumienia ze Stolicą Patriarszą - i na chwilę obecną nie ma ku temu żadnych okoliczności sprzyjających.

Innym znaczącym wyznaniem jest Osacyzm (9,5%). Piąte miejsce zajmuje islam (7%), który pojawił się na terenach współczesnej Winkulii wraz z bialeńskimi kupcami. Obecnie najwięcej wyznawców znajduje się na terenach Siyah oraz w Kanugardzie. Islam występujący w naszym kraju jest odmiany sunnickiej i jest znacząco liberalny jeśli chodzi o podejście do prawa szariatu, czy też o przestrzeganie wszelkich nakazów wiary. Często spotykane jest wśród winkulijskich muzułmanów praktykowanie modlitwy tylko dwa-trzy razy dziennie, czy też naruszanie zakazu spożywania alkoholu, a także nie trzymanie się zasad hallal. Muzułmanie w ZW zorganizowani są w lokalne gminy wyznaniowe; w przeszłości podejmowano kilka razy inicjatywę stworzenie centralnego zarządu wiary mahometańskiej, jednak za każdym razem były one bezskuteczne. Wśród innych religii należy wymień religie plemienne, latereizm, nowe ruchy religijne, a także egvalizm.

Kultura

Języki używane i uznawane na poziomie federalnym

• Język santyjski
• Język brugijski
• Język Czarnokrajestański
• Język volkiański
• Język republikański

Literatura winkulijska

Winkulijska literatura jest stosunkowo bogata. Dużą popularnością cieszy się w Winkulii poezja i literatura piękna.

Środki masowego przekazu

Prasa

Prasa stanowi obecnie jedno z głównych mediów w kraju. Największą winkulijską redakcją jest założony w 2020 r. centrowy nieregularnik publicystyczno-informacyjny Voog Winkuliersdeg z siedzibą w Vihres, będący medium o zasięgu miendzynarodowym. W czasach Federacji Nordackiej znanym szerzej w mikroświecie tytułem prasowym był volkiański satyryczny magazyn No Nie! Ponadto na rynku mediów lokalnych działają liczne tytuły lokalne takie jak Gazeta Bantustańska czy Gazeta Albiońska.

Radio

W kraju działa publiczna rozgłośnia radiowa - Radio Winkulia. Regionalnie działają też radia muzyczne prowadzone na serwisie Tuba.pl takie jak Radio Osaczesko czy Centrowice.