Nowa Micropedia jest jeszcze w fazie beta. W razie problemów, napisz maila na pomoc@wiki.mikronacje.info albo zgłoś go na kanale na Mikronacyjnym Discordzie!
Koalicja Konserwatywna
Koalicja Konserwatywa (KK) - nordacka federacyjna partia polityczna o charakterze prawicowym, która wywiązała się z koalicji wyborczej o tej samej nazwie.
Składa się z dwóch frakcji - ultranordacko-ojczyźnianej oraz konserwatywnej. Frakcje te wywodzą się z partii, które wskutek fuzji utworzyły Koalicję. Na czele każdej frakcji stoi jej lider. Liderzy frakcji razem z Prezesem Koalicji tworzą razem Radę Liderów, która przewodzi partii.[1]
Historia
Początki Koalicji Konserwatywnej sięgają początków samej II Federacji Nordackiej. Krótko po zawiązaniu się federacji w państwie zaczęły powstać pierwsze partie. Prawicowa część sceny politycznej była rozdrobiona, w przeciwieństwie do scentralizowanej wokół Partii Demokratycznej części lewicowej. Na przełomie lipca i sierpnia 2023 roku pojawiły się jednoosobowe projekty takie jak Stronnictwo Centro-Prawicowe Henryka Ziemiańskiego[2], Partia Ultranordacka Leonida Repulijskiego[3] czy Narodowa Partia Norweglandu Piotra Jankowskiego. Główną partią prawicową została licząca przynajmniej trzech członków Opcja Konserwatywna.[4] To właśnie wokół niej zgromadziły się ugrupowania prawicowe w obawie przed rozproszeniem się głosów prawicowego elektoratu w wyborach.
Opcja Konserwatywna i Stronnictwo Centro-Prawicowe zawiązały koalicję o nazwie Koalicja Konserwatywna, a niedługo później dołączyła do niej Partia Ultranordacka - najpierw z zachowaniem odrębnej nazwy (w czasie wyborów do Kongresu FN I Kadencji lista wyborcza tego środowiska nazywała się "Koalicja Konserwatywna + Partia Ultranordacka"), a później bezpośrednio w samej Koalicji. Na liście KK do wyborów startowało trzech kandydatów OK oraz po jednym z SCP i PU.
Koalicja Konserwatywna zgarnęła w wyborach 3 spośród 5 mandatów w Kongresie, dzięki czemu uzyskała ona większość. 2 mandaty przypadły OK (Tadeusz Henrykowski i Bolesław Kirianóo von Hohenburg), a jeden zdobył Leonid Repulijski (PU). Stronnictwo Centro-Prawicowe nie uzyskało swojej reprezentacji w Kongresie. Mimo wyborczej porażki SCP nie wystąpiło z koalicji.[5]
Władze
- Prezes - Bolesław Kirianóo von Hohenburg[6]
- Lider konserwatystów - Bolesław Kirianóo von Hohenburg[7]
- Lider frakcji ultranordacko-ojczyźnianej - Henryk Ziemiański[7]
Działacze
- Bolesław Kirianóo von Hohenburg (K) - Premier, Spiker Kongresu
- Leonid Repulijski (UO) - Premier, Spiker Kongresu
- Henryk Ziemiański (UO) - Prezydent, Premier, Kongresmen
- Tadeusz Henrykowski (K) - Prezydent, Kongresmen, Minister
- Alastor Brodzicki (K) - Kongresmen, Minister
- Aleksander Novak (UO) - Kongresmen, Minister
Przypisy
- ↑ https://kustosz.stempel.org.pl/1118/100895599741633278.pdf
- ↑ https://forum.nordata.org/index.php?/topic/1278-stronnictwo-centro-prawicowe/
- ↑ https://forum.nordata.org/index.php?/topic/1286-partia-ultranordacka/
- ↑ https://forum.nordata.org/index.php?/topic/1254-opcja-konserwatywna-na-efe%C5%84skiej-scenie-politycznej/#comments
- ↑ https://forum.nordata.org/index.php?/topic/1307-wyniki-wybor%C3%B3w-do-kongresu/&tab=comments#comment-13677
- ↑ https://forum.nordata.org/index.php?/topic/1946-zebranie-rady-lider%C3%B3w-koalicji-konserwatywnej/page/2/&tab=comments#comment-21181
- ↑ 7,0 7,1 https://forum.nordata.org/index.php?/topic/1946-zebranie-rady-lider%C3%B3w-koalicji-konserwatywnej/page/2/&tab=comments#comment-21173
