Mandat Brytyjski Izraela

|-

|-

|-

|-

The British Mandate of Israel Mandat Brytyjski Izraela
← do 4.07.2012 Państwo Izraela
Dewiza: brak
Hymn: brak
Flaga Mandatu Brytyjskiego Izraela
podstawa prawna	Umowa o terytorium powierniczym Państwa Izrael
Języki urzędowe	angielski, hebrajski, polski
Stolica	Jerusalem
status terytorium	terytorium powiernicze
Głowa państwa i szef rządu	Wielki Komisarz Izraela vocat
Jednostka monetarna	brak
Kod samochodowy	BMI
Utworzenie	4 lipca 2012
INTERNETOWA DOMENA INTERNETOWA

Mandat Brytyjski Izraela (ang. The British Mandate of Israel)- terytorium powiernicze powstałe 4 lipca 2012 w wyniku podpisania przez ówczesnego Prezydenta Państwa Izrael Eszlę Meira, oraz Premier Wered Halię, a takze stronę brytyjską (Jej Królewska Mość Anna II i Prime Minister Enda Kenny) Umowy o terytorium powierniczym Państwa Izrael, przez co Państwo Izrael dobrowolnie utraciło swoją niepodległość i stało się terytorium powierniczym zaleznym od Brytanii.

Ustrój

Najwyższym urzędnikiem, a zarazem przedstawicielem władz brytyjskich na terenie Mandatu jest Wysoki Komisarz Izraela (obecnie vocat), jest on powoływany przez Monarche Brytanii. Pełni funkcję szefa rządu i głowy państwa. Ma prawo do powołania Komisarzy, którzy są odpowiedzialni za resorty niepowierzone bezpośrednio Wysokiemu Komisarzowi, jako przedstawicielowi władz Zjednoczopnego Królestwa Brytanii i Wielkich Dominiów. Sądownictwo jest pod jurysdykcją sądów dominialnych.

Ustrój Mandatu kreuje Umowa o terytorium powierniczym Państwa Izrael, która została zaproponowana przez władze Izraela.