Mała Karta Unii Mikrooceanii

"Mała Karta" to dokument tymczasowy stworzony przez Szczyt Państw Zachodnich jako akt określający założenia i struktury Unii Mikrooceanii. 4 września 2009 roku został zastąpiony przez właściwą Kartę unii Mikrooceanii

---

Mała Karta Unii Mikrooceanii

Rozdział I – Postanowienia wstępne

Art. 1 – Ustanawia się Unię Mikrooceanii, organizację zrzeszającą państwa należące do geopolitycznego regionu Mikrooceanii.

Art. 2 – Niniejszy dokument stanowi o tymczasowych rozwiązaniach, które mają służyć przyspieszeniu rozwoju organizacji.

Rozdział II – Założenia Unii Mikrooceanii

Art. 3 – Unia Mikrooceanii jest platformą współpracy państw deklarujących przynależność do regionu Mikrooceanii.

Art. 4 – Członkowie Mikrooceanii są równi wobec siebie.

Art. 5 – Unia Mikrooceanii jest elementem Polskojęzycznego Mikroświata i dąży do współpracy z jego innymi elementami.

Art. 6 – W Unii Mikrooceanii wszyscy prawi obywatele członków są wobec siebie równi.

Art. 7 – Unia Mikrooceanii dąży do zrównania się majętności, rozwoju i liczebności narodów wszystkich członków poprzez zmierzanie ku modelowi idealnej mikronacji.

Art. 8 – W Unii Mikrooceanii panuje poszanowanie dla człowieka, poszanowanie dla jego przekonań i inicjatyw.

Rozdział III – Struktura Unii Mikrooceanii

Art. 9 – Członkami Unii Mikrooceanii stają się państwa, które ratyfikują niniejszy dokument przed jego wejściem w życie oraz państwa przyjęte przez Radę Delegatów poprzez zapisaną w karcie większość głosów.

Art. 10 – Członek Unii Mikrooceanii musi deklarować przynależność do mikrooceanicznego regionu geopolitycznego oraz samostanowić o sobie.

Art. 11 – Organem stanowiącym Unii Mikrooceanii jest Rada Delegatów.

Art. 12 – W Radzie Delegatów zasiada do trzech przedstawicieli władz członków Unii Mikrooceanii. Na delegacje danego państwa przypada tylko jeden głos.

Art. 13 – Decyzje w radzie Delegatów zapadają większością 2/3 głosów. W każdym głosowaniu muszą wziąć udział delegaci wszystkich członków Unii Mikrooceanii. Głos delegata może unieważnić najwyższy organ odpowiedzialny za politykę zagraniczna w danym państwie.

Art. 14 – Do chwili wejścia w życie właściwej Karty Mikrooceanii pracom nad nią przewodniczy Koordynator Powołania Unii Mikrooceanii (zwany dalej Koordynatorem). Odpowiada on za porządek obrad, czuwa nad głosowaniami Rady Delegatów.

Art. 15 – Koordynator jest powoływany na wniosek delegata przez zapisaną w karcie większość głosów w Radzie Delegatów. Tym samym trybem może zostać odwołany.

Rozdział IV – Deklaracje i obowiązki członków

Art. 16 – Członek Unii Mikrooceanii uznaje państwowość innych członków, utrzymuje z nimi stosunki dyplomatyczne, identyfikuje się z regionem Mikrooceanii, dąży do utrzymania pokoju i rozwoju przyjaźni wewnątrz Unii Mikrooceanii.

Art. 17 – Członek Unii Mikrooceanii nie pozostaje obojętny wobec problemów innego członka.

Art. 18 – Członek deklaruje wyrzeczenie się użycia przemocy wobec członków Unii oraz obronę ich suwerenności i nienaruszalności terytorialnej.

Art. 19 – Członek na wyraźną prośbę może udostepnić innym członkom intelektualne, techniczne i logistyczne zasoby swojego państwa, jeśli nie stoją ku temu na przeszkodzie żadne czynniki.

Art. 20 – Członek nie stawia barier komunikacyjnych i handlowych wobec innych członków.

Art. 21 – Członek wspiera integrację swojego narodu z innymi narodami Mikrooceanii.

Art. 22 – Członek nie traci suwerenności na rzecz państw niebędących pełnymi członkami Unii Mikrooceanii.

Rozdział V – Uprawnienia Unii Mikrooceanii

Art. 23 – Unia Mikrooceanii ma prawo powoływać podległe sobie instytucje.

Art. 24 – Unia Mikrooceanii ma prawo wnioskować o przekazanie instytucji członków w zarząd Unii, bądź jej instytucji. Członek ma prawo do odmowy.

Art. 25 – Unia Mikrooceanii ma prawo do posiadania majątku organizacji.

Art. 26 – Unia Mikrooceanii ma prawo do zażądania od członków przekazania określonego majątku na działalność organizacji. Żądanie musi być złożone w kierunku wszystkich członków, a wartość żądanego majątku powinna być równa, bądź proporcjonalna do wybranego czynnika. Żądanie nie dotyczy członków, na których terytorium nie istnieje pojęcie majątku.

Art. 27 – Unia Mikrooceanii ma prawo występować w charakterze podmiotu zdolnego do działalności gospodarczej.

Art. 28 – Unia Mikrooceanii ma prawo do posiadłości terytorialnych, które podlegać będą jurysdykcji wybranych członków Unii.

Art. 29 – Unia Mikrooceanii ma prawo do formowania ugrupowań zbrojnych. Zwierzchnikiem sił zbrojnych Unii Mikrooceanii rotacyjnie są zwierzchnicy sił zbrojnych członków, co reguluje dokument.

Art. 30 – Unia Mikrooceanii ma prawo do prowadzenia naboru do sił zbrojnych wśród obywateli członków.

Art. 31 – Siły zbrojne Unii Mikrooceanii mają prawo do stacjonowania na terytorium członka.

Art. 32 – Siły zbrojne Unii Mikrooceanii mogą występować jedynie przeciw wrogim członkowi organizacjom zbrojnym, które nie podlegają zwierzchnictwu władz członka i siłom zbrojnym, które przeprowadzają agresję wobec członka.

Art. 33 – Unia Mikrooceanii ma prawo do nakładania banicji i persona non grata. Banicja bądź persona non grata jest wiążąca na terytorium wszystkich członków.

Art. 34 – Unia Mikrooceanii ma prawo do zgłoszenia roszczeń wobec państw, na rzecz których członek utraci bądź utracił suwerenność.

Art. 35 – Unia Mikrooceanii ma prawo orzec o szkodliwości członkostwa członka w organizacji międzynarodowej i wysunąć wniosek o wystąpienie członka z danej organizacji.

Art. 36 – Unia Mikrooceanii ma prawo wnioskować o wypowiedzenie przez członka aktów prawa międzynarodowego mających wpływ na jego działalność w organizacji.

Rozdział VI – Ograniczenia kompetencji Unii Mikrooceanii

Art. 37 – Prawa Unii Mikrooceanii nie mogą łamać prawa międzynarodowego, konstytucyjnego, karnego, administracyjnego i rodzinnego obowiązującego wśród członków, oraz prawa cywilnego i pracy, jeżeli nie dotyczy ono relacji między podmiotami prawa cywilnego i pracy pochodzącymi od różnych członków.

Art. 38 – Prawa Unii Mikrooceanii nie mogą dotyczyć wymienionych z nazwy członków. Wyłączenie członka lub grupy członków z podlegania pod określony akt prawny musi wynikać z niemożności jego spełnienia spowodowanej czynnikami niezależnymi od członka i niezmiennych w najbliższej przyszłości.

Art. 39 – Unia Mikrooceanii nie ma prawa ograniczać praw wolnościowych obywateli Unii Mikrooceanii włączając w to działalność poza granicami Unii Mikrooceanii.

Art. 40 – Instytucje Unii Mikrooceanii nie mają prawa wchodzenia w kompetencje instytucji członków.

Art. 41 – Instytucje Unii Mikrooceanii maja obowiązek działać zgodnie z prawem członków.

Art. 42 – Unia Mikrooceanii nie ma prawa naciskać w celu przejęcia w zarząd instytucji członków.

Art. 43 – Unia Mikrooceanii ma obowiązek dysponować swoim majątkiem we wspólnym interesie wszystkich członków. Unia Mikrooceanii nie ma prawa do dysponowania majątkiem bez wyznaczonego celu. Niewykorzystany majątek Unia Mikroocenii ma obowiązek przekazać członkom w ilości proporcjonalnej do ich wkładu.

Art. 44 – Występowanie Unii Mikrooceanii w charakterze podmiotu gospodarczego musi być zgodne z prawem handlowym i odbywa się na równych zasadach z innymi podmiotami.

Art. 45 – Unia Mikrooceanii nie ma prawa zgłaszać roszczeń terytorialnych wobec członków.

Art. 46 – Siły zbrojne Unii Mikrooceanii nie mogą występować w charakterze agresora na terytorium członka, nie mogą występować przeciw ludności cywilnej ani siłom zbrojnym członka.

Art. 47 – Stacjonowanie sił zbrojnych Unii Mikrooceanii nie może utrudniać funkcjonowania członka.

Art. 48 – Zwierzchnik sił zbrojnych Unii Mikrooceanii nie może używać sił zbrojnych do realizacji planów prywatnych, bądź niezgodnych z wolą Unii i postanowieniami Karty.

Art. 49 – Nabór do sił zbrojnych Unii Mikrooceanii nie jest naborem przymusowym.

Art. 50 – Banicja nie może być nakładana wbrew woli członka, na którego terytorium znajduje się osoba poddawana banicji.

Art. 51 – Unia Mikrooceanii nie ma prawa narzucać członkom określonych działań dyplomatycznych wobec państw trzecich za wyjątkiem tych określonych w Art. 36 i 37.

Rozdział VII – Postanowienia końcowe

Art. 52 – Dokument wejdzie w życie po zatwierdzeniu go, przez co najmniej 5 państw we właściwym dla nich trybie.

Art. 53 – Dokument ten ma moc przez 40 dni od wejścia w życie.

Art. 54 – Struktury Unii Mikrooceanii, które zaistniały przed wejściem w życie tego dokumentu i są pełnoprawnymi strukturami przewidzianymi w Rodziale III.