Nowa Micropedia jest jeszcze w fazie beta. W razie problemów, napisz maila na pomoc@wiki.mikronacje.info albo zgłoś go na kanale na Mikronacyjnym Discordzie!
Hewret
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 1 luty 1812 (rl. 2012) Gerwen, Intelowo, Republika Victoria |
| Okres urzędowania |
od 2 marca 1856
|
| Przynależność polityczna | Blok Obywatelski |
| Poprzednik | Rudolf Schultz (PP) |
| Następca | (p.o) Ardal Coehoorn (BO) |
| Okres urzędowania |
od 19 maja 1885
|
| Przynależność polityczna | Blok Obywatelski / Obywatelskie Przymierze Victorii |
| Poprzednik | Ardal Coehoorn (BO) |
| Następca | brak |
| Okres urzędowania |
od 4 marca 1850 |
Hewret Primus, właściwie Heinrich Nikolaus Leopold Primus - Victoranin, urodzony w Gerwenie, w Intelowie (region Republiki Victoria). Były premier Republiki Victoria oraz obecny IV Marszałek Parlamentu RV. Przynależał do Bloku Obywatelskiego, obecnie jest członkiem centroprawicowego Obywatelskiego Przymierza Victorii.
Młodość
Przyszedł na świat 1 lutego 1812 roku w rodzinnym miasteczku Gerwen w Intelowie. Jego ojciec Matthias Primus wywodził się ze starej pruskiej rodziny szlacheckiej, zajmował się głównie prowadzeniem majątku. Matka Hewreta była z pochodzenia mieszczanką, prowadziła własny zakład szwalny. Młody Hewret po zakończeniu nauki w gimnazjum rozpoczął studia prawnicze w Berlinie. Nie był pilnym uczniem, swoje obowiązki często lekceważył. Nie uczęszczał na wykłady, wiedzę czerpał z korepetycji. Podczas studiów aktywnie włączył się w działalność korporacji. W późniejszym życiu często wspominał z sentymentem korporanckie przygody.
Po studiach rozpoczął pracę w sądzie w Berlinie. Pięć lat później wrócił do rodzinnego majątku, gdzie podjął się jego prowadzenia. W międzyczasie odbył służbę wojskową w marynarce. W tym okresie Hewret prowadził hulaszcze życie. Chętnie podróżował. Zwiedził m.in. Trizondal, Brytanię oraz Austro-Węgry. Życie młodego Hewreta uległo zmianie, kiedy poznał i stanął na ślubnym kobiercu z Joanną LeBlanc.
Działalność polityczna
Początki
Początkowo Hewret działał w rodzinnym regionie - w Intelowie. Wpierw pracował w pałacu ówczesnego wielkiego hetmana Intelowa - Glivena Sorve. Z czasem uzyskując jego zaufanie w 15 lutego 1842 roku został powołany na zarządcę (miastarza) miasta Gerwen. Również uzyskał mandat w I kadencji Sejmu Regionalnego Intelowa, jednak kadencję sejmiku przedterminowo rozwiązano.
Władze centralne
Primus postanowił spróbować swoich sił we władzach centralnych Victorii. Dołączył do partii politycznej Roberta Śledziowskiego (później Schmitza) - Bloku Obywatelskiego. Początkowo objął stanowisko eksperta spraw wewnętrznych w klubie parlamentarnym. Z czasem jednak jego zaangażowanie zaczęto doceniać. Zaprzyjaźnił się z liderem partii. W czasie II wyborów parlamentarnych uzyskał mandat do Parlamentu. Z powodu odmowy objęcia premiera przez Glivena Sorve zaproponowano tę funkcję jemu. Prezydent Robert Schmitz powołał go 2 marca 1850 roku, zaś 8 marca przedstawił swoje expose, a 12 marca jego rząd uzyskał wotum zaufania.
W pełnieniu służby
W expose zakładał m.in. nawiązanie szerszych kontaktów ze światem mikronacji wspólnie z prezydentem i ministrem spraw wewnętrznych, na które powołano Tomasza de Viciano. Również w swojej przemowie uwzględnił powstanie większych spółek państwowych oraz uregulowanie kwestii firm jednoosobowych. Również w expose przewidziano wprowadzenie nowej instytucji do regulacji zadłużeń i wypłat dla pracowników państwowych i funkcjonariuszy publicznych. Niestety nie udało mu się spełnić całego swojego expose, głównie z powodu rozczarowania powierzonych członków swojego rządu zadań. Ostatecznie złożył dymisję z pełnienia funkcji premiera Republiki Victoria dnia 20 kwietnia 1870 roku i zrezygnował z politycznej kariery, jednak otrzymał mandat parlamentarzysty III kadencji. W między czasie napisał wiele ustaw, które weszły w życie.
Powrót do polityki
Po otrzymaniu wojskowej emerytury w 1879 powrócił do polityki. W IV wyborach parlamentarnych wystartował na 3. pozycji z listy wyborczej Bloku obywatelskiego. Po zaprzysiężeniu wszystkich parlamentarzystów rozpoczęły się wybory wśród posłów na Marszałka parlamentu. Swoją kandydaturę wystawił Hewret Primus. Funkcję udało mu się zdobyć za poparciem przedstawicieli wszystkich stronnictw parlamentarnych (BO, SDSL, ZC). W wyniku podziałów w Bloku Obywatelskim Hewret Primus wraz z frakcją BO popierającą stanowisko Roberta Schmitza utworzył Obywatelskie Przymierze Victorii, którego został pierwszym wiceprzewodniczącym, a od 12 lipca 1880 roku pełni obowiązki przewodniczącego partii.
Służba wojskowa
Jako 25-latek zaciągnął się do Marynarki Wojennej. Ze względu na junkierskie korzenie szybko awansował na oficera. Po 4 latach służby opuścił karierę wojskową.
20 kwietnia 1870 roku po rezygnacji z funkcji szefa rządu Hewret postanowił opuścić politykę i kontynuować karierę w Marynarce Wojennej. W 1862 roku odbył Wyższy Kurs Doskonalenia Oficerów, później został słuchaczem podyplomowych studiów operacyjno-taktycznych w Instytucie Dowódczo-Sztabowym Akademii Marynarki Wojennej.
W 1874 roku rozpoczął Studia Polityki Obronnej na Wydziale Strategiczno-Obronnym w Akademii Obrony Narodowej w Megapolis, a następnie został skierowany do Królewskiej Akademii Studiów Obronnych w Londynie (ang. Royal College of Defence Studies).
Życie prywatne
Był żonaty z Joanną LeBlanc (1820 - 1874), którą poznał przez swojego przyjaciela - Maksymiliana Adama Rausa.
W 1842 roku doszło do zaręczyn, natomiast w 1845 roku do ślubu. Mimo iż Joanna nie posiadała ani nadzwyczajnej urody, ani wykształcenia, to małżeństwo z Primusem okazało się wyjątkowo udane (trwało dwadzieścia dziewięć lat, aż do śmierci Joanny). Hewret miał 3 synów (bliźniaków Wilhelma i Friedricha ur. 1846r. i Hansa ur. 1850r.).
Twórczość artystyczna
Po śmierci swojej małżonki, w duchu Hewreta ujawniła się melomania, zamiłowanie do muzyki klasycznej. Z chęcią zaczął słuchać takich kompozytorów jak Antonin Dvorak, Friderik Chopin, Amadeus Mozart, Richard Wegner czy też Ludwika von Beethovena. Założył własną filharmonię, która po objęciu patronatu przez Ministra Kultury - Cristian Flachbetta stała się Filharmonią Państwową. Primus wykłada tam muzykę, aż do dzisiaj.
Zobacz też
Republika Victoria
Megapolis
Gerwen
Region Intelowo
Majątek Hewreta Primus
