Państwo Kościelne Piza

Państwo Kościelne Piza

Język(i) urzędowe	polski, łacina
Stolica	Piza
Ustrój polityczny	teokracja elekcyjna
Głowa państwa	Jego Świątobliwość Patriarcha Pius V
Kamerling	brak
Religia państwowa	Pizokatolicyzm
Uzyskanie niepodległości	27 lipca 2015
Waluta	lir
Hymn państwowy	Marcia Pontificale
Domena internetowa	Państwo Kościelne Piza

Państwo Kościelne Piza - Stolica Apostolska, kontynuacja I i II Państwa Kościelnego Rotria położona na terytorium na wschód od rzeki Arno aż do Morza Ligurskiego. Graniczy od północy z prowincją Lukki, od zachodu z prowincjami Sieny i Florencji, a od południa z prowincją Grosseto Siedziba Kościoła Pizańskokatolickiego, następcy Kościoła Rotryjskiego.

Historia internetowa

Państwo zostało założone 27 czewca 2007 roku. Powstało z połączenia Surmeńskiego Kościoła Chrześcijańskiego i Katolickiego Kościoła Tyrencji. Podczas pierwszego konklawe, na Patriarchę został wybrany Victor Surmun, przyjmując imię Victora I. Po miesiącu rządzenia, Jego Świątobliwość Victor abdykował (28 lipiec 2007), a nową głową państwa i Kościoła został obrany Gregor Richard von Kaiser, przyjmując imię Innocentego I. Powodem abdykacji Victora I była prawdopodobnie tzw. afera konkordatowa. Mianowicie trwający za jego pontyfikatu Sobór zezwolił duchownym rotryjskim na pełnienie funkcji publicznych. Ta decyzja spowodowała zerwanie konkordatu przez Victorio Mortuusa, Premiera Węgier. Prymas Monarchii został jednak zapewniony, że A-W nie podejmą żadnych kroków zbrojnych wobec Państwa Kościelnego. Tego samego dnia, kiedy zerwano konkordat, Victor I abdykował. Natychmiast rozpoczęło się konklawe, a 29 lipca kardynał Hans von Lezner ogłosił światu o wyborze nowego Biskupa Rotrii, Innocentego I. Patriarcha starał się załagodzić napięcie pomiędzy Rotrią a Monarchią A-W. Niestety, ostra słowa, które w czasie tego konfliktu padły po obu stronach, doprowadziły do nadania statusu ,,persona non grata” na terenie Monarchii wszystkim biskupom rotryjskim. Patriarcha wciąż usiłował załagodzić sytuację co udało się mu ostatecznie 31 lipca, kiedy Rząd Węgier zniósł tenże status, otworzył dla Kościoła granice Węgier oraz zobowiązał się do podpisania konkordatu w miarę reform w Rotrii. Był to niewątpliwy sukces JW Innocentego I (JW – Jego Wielebności, taki tytuł nosili dawniej Biskupi Rotrii). Podczas jego panowania zmieniło się także wiele rzeczy – m.in. powstał Kodeks Prawa Kanonicznego, podpisano wiele konkordatów. Rządził przez okres trzech miesięcy, bowiem tyle trwał wtedy pontyfikat Patriarchy. Również za jego pontyfikatu doszło do śmierci pierwszego z tzw. Ojców Kościoła, a więc twórców Kościoła Rotryjskiego. Po jego śmierci Innocenty I ogłosił żałobę narodową. Dnia 18.08.07 roku Państwo Kościelne Rotria weszło do Unii Kontynentu Wschodniego, natomiast 30.08.07 roku powołano Wspólnotę Paktu Wiedeńskiego. Okres rządów Innocentego I jest zwany czasem renesansu. Kościół Rotryjski był wtedy organizacją religijną, która posiadała najwięcej wiernych w całym v-świecie. Również za jego pontyfikatu powstały podwaliny późniejszej hierarchii tj. utworzono godność Kamerlinga w miejsce Kanclerza. Po upływie pontyfikatu Innocentego I na jego następcę obrano Luisa Adonju, który przyjął imię Piusa I. Niedługo po tym wydarzeniu zmarł Kamerling - Hans von Lezner, który był prawą ręką Biskupów Rotrii. Kilka dni później abdykował Pius I, a nowym patriarchą został wybrany ponownie Gregor Richard von Kaiser, przyjmując imię Klemensa I. Po paru dniach jednak także abdykował, zostawiając władzę Kamerlingowi - Victorowi de Zepp, który rządził do upadku Rotrii jak Regent-Dyktator. Właśnie on ogłosił oficjalny upadek I Państwa Kościelnego Rotria w dniu 28 listopada 2007 roku.

Po ośmiu miesiącach od upadku państwa wróciła nadzieja na odrodzenie. Karl Gregor Richard von Habsburg, były Patriarcha, zapoczątkował dzieło. Dnia 15 marca 2008 roku w Bazylice Laterańskiej, pozostałej za czasów I Państwa Kościelnego Rotria, znów rozbrzmiały głosy dzwonów, wzywających wszystkich wiernych na koronację nowego Patriarchy. Został nim ten, który zainicjował odbudowę, a więc Karl Gregor Richard von Habsburg. Przyjął imię Klemensa II. Od tego momentu Państwo Kościelne zaczęło się rozwijać. Konstytucja zakładała sześciomiesięczny pontyfikat dla Biskupa Rotrii. Pierwsze pół roku pozwoliło Stolicy Apostolskiej odbudować pozcyję: powstał Uniwersytet, skompletowano rząd – Rady Pomocnicze Wewnętrzną i Zewnętrzną zmieniono na Kolegium Apostolskie i Kolegium Kardynalskie. Po upływie pontyfkatu nowym Patriarchą obrany został kardynał Xardas von Griningen, przybyły do Rotrii w dniu koronacji Klemensa II. Ów przybrał imię Aleksandra I i rządził Rotrią przez przeszło 5 miesięcy, po czym – z powodów realnych – abdykował. Jego panowanie zaowocowało podpisaniem kilku konkordatów, ale także atakiem hakerskim na stronę Rotrii. Dzięki szybkości Patriarchy już kilka godzin później strona znów działała. Po abdykacji Aleksandra I, Konklawe osadziło na tronie Biskupa Rotrii kardynała Karla Gregora Richarda Habsburga Lotaryńskiego, który przyjął imię Sykstusa I. Jego Kamerlingiem i prawą ręką został poprzedni Patriarcha. Ze swych rządów Sykstus I przeprowadził reformę, wprowadzając Bullę Węgielną. Likwidowała ona: Kolegium Kardynalskie, Kolegium Apostolskie i Kongregację Świętego Oficjum – organ sądowniczy, a na ich miejsce wprowadzała: Prefekturę Generalną (na czele z Prefektem Generalnym, któremu podlegali Legat Patriarszy, Kanclerz Skarbu i Prefekt ds. kultury), Konsylium Apostolskie (w którym nie zasiadali, jak w Kolegium Apostolskim, wszyscy biskupi, lecz trzech wybranych Oficjałów), oraz Trybunał Rotryjski (jako organ sądowniczy). Niedługo po przeprowadzeniu tych reform skończył się pontyfikat Sykstusa I, który jednak został wybrany na Złoty Tron ponownie. W dniu, w którym miał jako Sykstus II zasiąść na tronie Rotrii, zasłabł w drodzę na koronację, a następnego dnia zmarł. Marco kardynał de Zepp (dawniej Xardas von Griningen) pochował go uroczyście i prowadził obrady kolejnego Konklawe, które w jego ręce powierzyło tron Biskupa Rotrii. Ów zasiadł na nim jako Hadrian I. Od początku jego pontyfikatu podpisano kilka konkordatów, do Prefektury Generalnej wprowadzono Prefekta Spraw Wewnętrznych i Nauki oraz Prefekta Spraw Obywatelskich i Promocji, przywrócono Kongregację Świętego Oficjum, która jednak stała się organem dbającym o jedność i czystość Kościoła oraz uzupełniono Bullę Węgielną o kilka zapisów w stosunku do pierwszej wersji z czasów Sykstusa I. Hadrian I panował do 2 stycznia 2010 roku. Kolejne Konklawe osadziło na tronie księcia kardynała Lorenzo de Medici, który przybrał imię Piusa II. Za jego czasów odbył się Sobór w Trydencie, przeprowadzona została Wielka Reforma Sekularyzacyjna oraz przyjęto nową Konstytucję i Statut Kościoła. Następne Konklawe ponownie obrało Piusa II,m który panował kolejne trzy miesiące. Po upływie jego pontyfikatów wyłoniono następcę w osobie księcia kardynała honorowego Michaela von Lichtensteina, który przyjął imię Celestyna I. Pontyfikat tego Patriarchy wiąże się z początkiem tzw. fabularyzacji. Kościół Rotryjski odszedł od chrześcijaństwa i starał się stworzyć własną fikcyjną religię. Zmieniła się hierarchia, pojawiły się Kręgi Wtajemniczenia i inne nowości, które początkowo cieszyły się poparciem wiernych. Z czasem jednak zaczął się rodzić opór. Po upływie pontyfikatu Celestyn I został wybrany raz jeszcze, nie zmieniając swego imienia. Jego następcą grono elektorów obrało księcia kardynała Cosimo de Medici, który objął tron jako Leon I. Kolejne Konklawe Patriarchą obrało jego ojca, księcia kardynała Lorenzo de Medici, który przyjął imię Aleksander II. Po trzech miesiącach pontyfikatu tego Patriarchy wybrano jego następcę w osobie księcia kardynała Cosimo de Medici (Ewaryst I). Rządy tych trzech Patriarchów to powolny wzrost niechęci wobec fabularyzacji i spadek aktywności obywateli Stolicy Apostolskiej. Część duchownych ostatecznie wypowiedziała Patriarsze posłuszeństwo. Czas ten i wydarzenia są znane jako schizma gnieźnieńska (od miejsca obrad soboru, na którym zebrali się opozycjoniści). Kolejne Konklawe, które zebrało się trzy miesiące później, wybrało go ponownie – zmienił jednak imię i tym razem władał jako Innocenty III. Za kolejne trzy miesiące Konklawe wybrało znów księcia kardynała Lorenzo de Medici, który zasiadł na tronie rotryjskim pod imieniem Aleksandra III. Sprawował władzę przez dwie kadencje do 17 marca 2013 roku. Konklawe obrało na jego następcę kardynała Franciszka von Habsburga, który dzierży tiarę do dziś. Pontyfikat Innocentego III to czas, kiedy zdecydowano się na powrót do korzeni – do Rotrii chrześcijańskiej. Na łono Kościoła powrócili ci, którzy zbuntowali się. Reformy doprowadziły do uchwalenia nowej ustawy zasadniczej, Bulli Exsurge Domine, która z pewnymi zmianami obowiązuje do dziś. Kościół Rotryjski powrócił do korzeni chrześcijańskich, przywrócono także starą hierarchię kościelną – zajął się tym Sobór Florencki, zwołany przez Jego Świątobliwość Innocentego III. Później I Synod Plenarny w Pałacu Kwirynalskim ostatecznie uregulował sprawy dotyczące Kościoła Rotryjskiego i jego funkcjonowania. Później nastał okres powolnego spadku świetności Rotrii. Po Aleksandrze III został wybrany kard. Habsburg, który przyjął imię Sykstusa III. Był to spokojny pontyfikat. Po nim nastał Pius III, czyli Cesare kard. de Medici. Starał się umocnić Państwo Kościelne i trzeba przyznać, że zrobił to dobrze. Ten oto Patriarcha zakończył obrady II Soboru Trydenckiego. Po spokojnym pontyfikacie, który zakończył się 20 marca 2014, kardynałowie dokonali wyboru nowego Patriarchy. Pierwszy raz w historii Rotrii został nim kandydat z po za Kolegium Kardynalskiego. Został nim biskup Tommaso Domenico Mancini, dominikanin, który przyjął sobie imię Innocentego IV. O jego elekcji świat dowiedział się 24 marca 2014 roku. Był to dziwny okres, w którym dochodziło do wielu buntów. Wystąpił przeciw Patriarsze m.in. Fabio Belmonte, multikonciarz, którego dzisiaj znamy jako Aleksandra IV. Doszło do abdykacji po której na Stolicę Pawłową został wybrany Lorenzo de Medici jako Leon II. Były to dobre rządy, jednak po nieudanym spisku masońskim, w którym udział brali także duchowni rotryjscy (wśród nich śp. kan. Guliano Montini, który był spiskowcem). Niedługo po nałożeniu na masonów ekskomuniki zmarł. Następnie na tronie Patriarszym zasiadł kard. Habsburg jako Pius IV. Był to dobry okres dla Rotrii. Ekskomunikowano kilku duchownych - buntowników. Doszło do rewolucju, na której czele stał Tomasso Mancini. Obalono legalnego Patriarchę i zerwano ciągłość państowości i Kościoła. Pius IV i jego poplecznicy, a więc Cesare de Medici i Pio Maria Facibeni zostali zabici. Nielegalne konklawe, w którym udział wzięli wszyscy prezbiterzy rotryjscy w ramach obrad Soboru Laterańskiego wybrało Cosimo de Mediciego na Patriarchę, który przybrał imię Klemensa III. Zniszczono tym samym prawo, tradycję i zwyczaje, a zarówno Cosimo de Medici jak i jego następcy stali się antypatriarchami. 27 lipca 2015 r. Państwo Kościelne w Pizie wskrzesił wybrany z woli Boga Ojcem Świętym kardynał Baldassare Cossa, który jako Pius V zasiadł na Tronie Pawłowym. Bullą "Unus est Deus" ekskomunikował antypatriarchów rotryjskich (Klemensa III, Aleksandra IV i Benedykta I) oraz ich wyznawców, a także antypatriarchów awiniońskich, którzy założyli Kościoł pod patronatem Królestwa Francji i Nawarry dążąc do rozłamu, a nie jedności (Klemens IX, Mikołaj VI).

Historia wirtualna

Dostępna tutaj

== Klimat

==

Kościół Pizańskokatolicki Stolica Apostolska hierarchią, zwyczajami i kulturą nawiązują do epoki obediencji pizańskiej, jednakże czerpie także z całej historii Kościoła Rzymskokatolickiego oraz Kościoła Rotryjskiego do 14 października 2014 r.

Władza

Władza absolutna - ustawodawcza, wykonawcza i sądownicza należy do Patriarchy, który jest wybierany co w konklawe przez kardynałów. Władzą może się dzielić według własnej woli. W zarządzaniu Państwem i Kościołem pomagają Patriarsze kardynałowie, biskupi, księża i diakoni, a głównym organem pomocniczym jest Kamera Apostolska z kardynałem kamerlingiem na czele.

Władze kościelne i państwowe Patriarcha - Jego Świątobliwość Pius V

Kamerling - brak

Wikariusz Generalny - brak

Kardynałowie - brak

Biskupi - brak

Księża - brak

Diakoni - brak

Lennicy

Brak

Mieszkańcy

Jego Świątobliwość Patriarcha Pius V

== Linki

==

Strona Stolicy Apostolskiej