Rzeczpospolita Sclavińska

Rzeczpospolita Sclavińska
Rzeczpospolita Sclavińska

Język(i) urzędowe	polski
Stolica	Eldorat
Ustrój polityczny	republika prezydencka
Głowa państwa	prezydent Mateusz Iontz
Szef Rzadu	prezydent Mateusz Iontz
Religia państwowa	grekokatolicyzm bizantyjski (religia dominująca)
Uzyskanie niepodległości	12 maja 2007
Waluta	1 libert (lt)
Hymn państwowy	w przygotowaniu
Kod samochodowy	brak
Domena internetowa	[http://www.sclavinia.sarmacja.org/ www.sclavinia.sarmacja.org www.sclavinia.sarmacja.org]

Sclavinia (Rzeczpospolita Sclavińska) - jeden z krajów koronnych Księstwa Sarmacji, do podpisania paktu z Sarmacją (lipiec 2007) niepodległe państwo. Stolicą Sclavinii jest Królewskie Miasto Eldorat, natomiast Prezydentem Mateusz Iontz.

Historia

Wirtualna Rzeczpospolita - protoplastą Sclavinii

Wirtualna Rzeczpospolita - to właśnie ta gra polityczna uważana jest oficjalnie za jednego z wczesnych protoplastów Rzeczpospolitej Sclavińskiej. Na terytorium Wirtualnej Rzeczpospolitej swego czasu funkcjonowało bardzo dobrze prosperujące wirtualne państwo. Król Zeus dbał bardzo intensywnie o reklamę, która przynosiła efekty. Wiele rejestracji oraz aktywnych obywateli napędzało gospodarkę oraz politykę Wirtualnej Rzeczpospolitej. Największym problemem rozwoju Wirtualnej Rzeczpospolitej stały się wojny spamowe (akty terroru) pomiędzy VRP, a Wirtualną Rzeczpospolitą. Taki proceder utrudniał życie obywatelom oraz skutecznie odstraszał nowych. Momentem kulminacyjnym był wybór na Prezydenta Wirtualnej Rzeczpospolitej Michała, właściciela Partii Republikańskiej. Konflikt poglądów oraz wygłaszanych ideii doprowadził do wielu kłótni pomiędzy obozem mikronacyjnym - Michał, Fan, a obozem Zeusa, który był zwolennikiem idei gry politycznej na forum. Powiększający się kryzys oraz częste "konflikty spamowe" na linii Wirtualna Rzeczpospolia - V Rzeczpospolita doprowadziły do wojny domowej, w której ówczesny prezydent Wirtualnej Rzeczpospolitej zlikwidował wojsko, które było dumą i chwałą polityki prowadzonej przez Zeusa. To posunięcie doprowadziło do trwałego kryzysu na terytorium Wirtualnej Rzeczpospolitej; odeszło wielu zasłużonych obywateli, obóz wolnościowi na czele z Fanem i Michałem postanowił utworzyć własne wolne państwa - Rzeczpospolitą Narodów.

Era I Rzeczpospolitej Narodów

Rzeczpospolita Narodów powstała jako manifest przeciwko ciągłym wojnom spamowym pomiędzy Wirtualną Rzeczpospolitą, a V Rzeczpospolitą. Grupa opozycji wolnościowej na czele z Michałem Stoyałowskim oraz Fanem postanowiła utworzyć państwo całkowicie odizolowane od wojen na linii WR - VRP. Szybkie przystąpienie do budowy I Rzeczpospolitej Narodów oraz dołączenie znakomitych postaci, takich jak: Edward Wielopolski, obecnie Emil hr. Potocki, Erazm Efeski, obecnie Izaak Amadej oraz Daniel, Michał Sajganik vel Sajgan pozwoliła na bardzo szybki rozwój I Rzeczpospolitej Narodów. Najbardziej kontrowersyjną postacią na terytorium I Rzeczpospolitej Narodów został użytkownik Fan, który z początku osiedlił się oraz piastował stanowisko Ministra Spraw Zagranicznych. Po kilku dniach działania Jego konto zostało zniszczone przez Pana Wirtualnej Rzeczpospolitej Zeusa, który oficjalnie przyznał się do tego ataku. Ten akt całkowicie zabił aktywność obywatela Fana, który zniknął na wiele tygodni z życia I Rzeczpospolitej Narodów. Wrócił w konspiracji pod nickiem Libresville. Wkrótce jednak zaczęto wszczynać postępowania dochodzeniowe przez ówczesnego Szeryfa RN Erazma Efeskiego, który uznał Libresville za zdrajcę oraz szpiega w postaci Zeusa. Trzeba jasno zaznaczyć, że na terytorium I Rzeczpospolitej Narodów pomiędzy władzami RN, a Wirtualnej Rzeczpospolitej istniała "wirtualna granica" i Sam Zeus nie był tolerowany. To błędne przekonanie było spowodowane przez propagandę późniejszych zdrajców narodowych, m.in. Marka Borowskiego, Łukasza. I Rzeczpospolita Narodów funkcjonowała na forum http://www.rn.mojeforum.net , w okresie świetności liczyła ok. 50 obywateli z czego 1/4 była aktywną częścią społeczności. Jako nacja forumowa I Rzeczpospolita Narodów nie była akceptowana przez społeczność mikronacyjną w Polsce. Sporadyczne kontakty były utrzymywane z V Rzeczpospolitą oraz Monarchią Athosu. Prezydenturę wówczas sprawowali Michał Stoyałowski oraz Erazm Efeski. Ministerstwem Kultury opiekował się Michał Sajganik vel Sajgan, Ministerstwem Edukacji Narodowej Edward Wielopolski vel Emil Potocki, a Ministerstwem Spraw Zagranicznych Fan. Ministerstwem Skarbu opiekował się zasłużony, wytrawny ekonomista Stanisław vel Stanislavus. Jego reformy podatkowe podczas największego rozwoju państwa I Rzeczpospolitej Narodów mogły przynieść dalszy rozwój państwa, jednak zostały one odrzucone przez Sejm I Rzeczpospolitej Narodów, która uznała reformę podatkową nie do przyjęcia. Aspekt braku skutecznych reform oraz częstych włamań na forum oraz barbarzyńskich ataków spamu zniszczyły bardzo dobrze zapowiadające się państwo.

Era II Rzeczpospolitej Narodów

Zniszczenia I Rzeczpospolitej Narodów przez ataki spamerskie oraz włamania do administracji całkowicie doprowadziły do upadku bardzo sprawnie funkcjonującej jednostki państwowej jaką była I Rzeczpospolita Narodów. II Rzeczpospolita Narodów funckjonowała na serwisie: http://www.rn.jun.pl . Nigdy nie była zdrową jednostką społeczno - gospodarczą by móc rozwijać się i dążyć do procesu wstąpienia w poczet najważniejszych mikronacji.. Pierwszym prezydentem II Rzeczpospolitej Narodów została postać kontrowersyjna - Markiza, była żona Erazma-Izaaka Amadeja. Niestety przez brak aktywności wybranej Pani Prezydentowej, władzę zgodnie z zapisem w Konstytucji II Rzeczpospolitej Narodów przejął ówczesny Marszałek Sejmu, Marek Borowski - późniejszy zdrajca narodowy. Niechęć obozu niepodległościowego w postaci Michała i Fana do Marszałka Sejmu doprowadziła II Rzeczpospolitą Narodów na skraj kryzysu społeczno - gospodarczego. Kraj opuściło wielu zasłużonych obywateli, jak Daniel, Sajgan, AdeX, oraz nastąpił trwały rozłam pomiędzy zwolenników V Rzeczpospolitej i II Rzeczpospolitej Narodów, który nie pozwolił na rozwój oraz udoskonalanie państwa Narodowego. Kraj na kolana położyła serwera jun.pl, która wymazała z annałów II RN wydarzenia z 3 tygodni. Ten cios nie pozwolił się skutecznie rozwinąć oraz odrodzić nękanemu przez włamania, spamowanie, etc. narodowi Rzeczpospolitej Narodów. Warto zaznaczyć, że chwilowo prezydentem II Rzeczpospolitej Narodów został również późniejszy zdrajca Łukasz, przez Wielu wyszydzany za brak umiejętności poprawnego pisania na klawiaturze. Jednak kadencja tego Prezydenta według patriotów jest uznawana za najbardziej wstydliwą kartę w historii Rzeczpospolitej Narodów. Na terytorium II Rzeczpospolitej działały trzy partie: Stronnictwo im. Rockwella, Partia Republikańska oraz Opozycyjna Partia Socjaldemokratyczna. Z zagadnień polityki zagranicznej trzeba wspomnieć o kontaktach dyplomatycznych z V Rzeczpospolitą, Monarchią Athosu oraz z upadającym kolosem jakim była Wirtualna Rzeczpospolita.

Herb, flaga oraz insygnia państwowe były takie same jak w przypadku I Rzeczpospolitej Narodów, dla uczczenia oraz podtrzymania tradycji narodowo-patriotycznych.

Królestwo Sclavińskie - nieśmiałe podchody

Era Królestwa Sclavińskiego:

Królestwo Sclavińskie powstało 12 marca 2007 roku. Początkowo panowała monarchia, a władcą był Michał Stoyałowski herbu Pobóg. W wyniku niezdrowej sytuacji z II Rzeczpospolitej Narodów w Królestwie zaczeły narastać kłótnie, panowała niezgoda i obrzucanie się mięsem. Było to wynikiem podziału II Rzeczpospolitej Narodów, a później Królestwa Sclavinii na trzy obozy:

1. Patriotyczny, popierał władze Króla,reformy państwa, ład, porządek,sprawiedliwość oraz nie popierał integracji z innymi państwami jak V Rzeczpospolita mając na uwadze dobro kraju oraz zachowanie suwerenności .Wielu uważało, ze Królestwo Sclavinii winno sie rządzić własnymi prawami i być odizolowane od innych mikronacji. Głównymi prekursorami ruchu królewsko-konserwatywnego byli: Michał, Emil Potocki , Fan, Erazm Efeski, Stanisław a takze Jakub Blummental.

2. Neutralny - był to obóz umiarkowany politycznie. Zwolennicy znajdowali się pomiędzy dwoma zwalczającymi sie frakcjami jak konserwatyści oraz obozem kolonii V Rzeczpospolitej. Grupa obywateli z obozu neutralnego stanowiła społeczność która pragnęła rozwoju gospodarczego kraju oraz rozwoju kultury mikronacji Królestwa Sclavińskiego. Typowi przedstawiciele: Stefan, Ojciec_Tadeusz.

3. Wrogi, zwany obozem zdrajców. Obóz trzeci to głównie mieszkańcy V Rzeczpospolitej. Demokraci, blokujący próby reform Królestwa Sclavińskiego. Obóz demokratów dążył do kłótni i uzależnienia Królestwa Sclavinii od V Rzeczpospolitej. Wielu przedstawicieli obozu demokratów okazało się zwykłymi zdrajcami narodu Sclavińskiego. Główni przedstawiciele: Łukasz, Marek Borowski.

W wyniku zachwianej polityki wewnętrznej, rozłamów w społeczeństwie oraz licznych kłótni, Królestwo Sclavinii samoistnie upadło, wielu obywateli Królestwa odłączyło się od swojej mikronacji, poprzez powiększający się kryzys, Królestwo Sclavinii ostatecznie zostało zlikwidowane w połowie kwietnia 2007 roku.

Rzeczpospolita Sclavińska

Rzeczpospolita Sclavińska:

Rzeczpospolita Sclavińska została reaktywowana w dniu 12 maja 2007 roku przez Michała Stoyałowskiego. Rzeczpospolita w założeniu jest kontynuacją tradycji protoplastów państwa Sclavińskiego, tj. Wirtualnej Rzeczpospolitej, I i II Rzeczpospolitej Narodów oraz Królestwa Sclavińskiego. W ciągu pierwszych dni funkcjonowania nowo powstałego państwa wybrano nowy parlament do którego weszli: Izaak Amadej, Emil Potocki oraz Fan vel Guedes de Lima. Pierwszym Marszałkiem Sejmu na Rzeczpospolitej Sclavińskiej został Emil Potocki. Tymczasowy Naczelnik Państwa Michał Stoyałowski rozpisał wybory w których zmierzył się z Krzystofem. Po zwycięstwie w wyborach prezydenckich w stosunku głosów 6:3 mianował czwórkę ministrów. Byli to:

Minister Oświaty: Johny Samovolka
Minister Skarbu: Izaak Amadej
Minister Stanu: powołany w późniejszym terminie Aleksander Wielopolski
Minister Spraw Zagranicznych: Fan.

Wkrótce po wybraniu pierwszego rządu państwa Sclavińskiego na terytorium Sclavinii pojawili się wysłannicy największej Polskiej mikronacji, Księstwa Sarmacji. Początkowo zaoferowano młodej, rozwijającej się mikronacji propozycję przystąpienia do Kościoła Sarmackiego, gdzie Sclavińczycy mogli by szansę zaistnieć w wirtualnym świecie. W między czasie Rzeczpospolita Sclavińska pozyskiwała kolejnych, aktywnych obywateli. Wielką zasługą rozwoju wielkości państwa Sclavińskiego jest "Akcja promocyjna Sclavinii" propagowana przez Ministra Spraw Zagranicznych, Fana vel Guedesa de Limy. Utworzono Narodowy Bank Sclaviński funkcjonujący pod adresem: http://www.sclavinia.boo.pl/bank oraz oficjalną stronę internetową państwa Sclavińskiego, http://www.sclavinia.boo.pl . Za oba przedsięwzięcia naród Sclaviński dziękuje Izaakowi Amadejowi, ówczesnemu Ministrowi Skarbu. Wkrótce po ustabilizowaniu rozwoju państwa Sclavińskiego wrócił temat Sarmacji, pojawiła się propozycja "inkorporacji Sclavinii" przez Sarmacje. Informacja możliwe, że nie ujżałaby nigdy światła dziennego, gdyby nie medialny szum spowodowany przez wypowiedź Izaaka Amadeja na LDKS ( Lista dyskusyjna Księstwa Sarmacji ). Od momentu oficjalnego potwierdzenia przez oba zainteresowane inkorporacją strony, państwo Sclavińskie zyskało renomę, szacunek oraz akceptację innych mikronacji. Nawiązało stosunki dyplomatyczne z anglojęzycznymi v-państwami oraz wieloma Polskimi mikronacjami. W kolejnych wyborach parlamentarnych zwyciężyło Radykalne Ugrupowanie Zmian w Państwie , które do Sejmu II kadencji wprowadziło dwójkę posłów: Guedes de Lima i Iontz. Połączone Partia Republikańska oraz Nasza Prawica pod wspólnym szyldem Partii Konserwatywnej do sejmu wprowadziła tylko jednego posła Izaaka Amadeja. Podczas drugiej kadencji Sejmu Sclavińskiego uchwalono wiele ważnych ustaw, m.in. Aleję Zasłużonych, utworzenie Sclavińskiego Związku Piłki Nożnej, budowę stolicy kraju - Eldorat.

Prezydenci Sclavinii

Początek rządów	Koniec rządów	Prezydent
12 maja 2007	7 lipca 2007	Michał Stoyałowski
7 lipca 2007	12 października 2007	Guedes de Lima
13 października 2007	trwa	Mateusz Iontz

Polityka w Sclavinii

W Sclavinii co miesiąc odbywają się wybory do sejmu i na prezydenta.

Partie Sclavinii:

• Unia Centro-Demokratyczna - partia demokratyczna, partia rządząca
• Partia Konserwatywna - partia Michała, partia konserwatywno-liberalna
• Partia Liberalno-Demokratyczna - partia demokratyczna, rozpadła się 22 sierpnia 2007

Mniejsze partie zostały zdelegalizowane w związku z aneksją do Sarmacji.

Gospodarka w Sclavinii

Gospodarka w Sclavinii jest bardzo prosta i polega głównie na sprzedawaniu towarów. Sclavinia zarejestrowała jak dotąd ponad 35 firm - najwięcej jest ich w branży medialnej. Bardzo ważną dźwignią sclavińskiej gospodarki są także media - oto najważniejsze z nich:

Prasa:

• Przegląd Polityczny
• Trizondal Football
• Liberum Veto

Radio:

• v-Radio

Telewizja:

• Sclavinia Broadcasting Channel (SBC)
• Telewizja S - obecnie w stanie rozpadu
• Trendy TV

Sport w Sclavinii

Najważniejszym sportem w Sclavinii jest piłka nożna, zarządzana przez Sclaviński Związek Piłki Nożnej, którego prezesem jest Piotr Centarowicz. Narodowa reprezentacja Sclavinii bierze udział w v-mundialu na boiskach Austro-Węgier i Trizondalu, a jej selekcjonerem jest na razie Maximilian Hirth.

Krajową ligą piłkarską jest Sclavinia T-Football League SA.

Religia w Sclavinii

Najważniejszą religią w Sclavinii jest Kościół Sclavińsko-Bizantyjski, którego członkowie wyznają grekokatolicyzm bizantyjski.

Inne kościoły w Sclavinii:

• Luteranizm
• Kościół Sarmacki
• Kościół Sclaviński
• Nasza Wiara
• Falistat Inithrinizmatański
• Kościół Rodzimowierczy Sclavinii

Linki zewnętrzne

Strona Sclavinii

Forum Sclavinii