Język wschodnio-skarlandzki

Język wschodnio-skarlandzki (wsc. la idyoma scarlaniol-oriental, także scarlaniol) - język należący do grupu jezyków romańskich, powstały w wyniku wymieszania się języka hiszpańskiego (którym mówili skarlandcy kolonizatorzy Estelli Wschodniej) z jezykami miejscowymi; zauważalne są także wpływy języka polskiego i portugalskiego, zwłaszcza w dialektach południowych występujących przy granicy z Rzeczposopolitą Obojga Narodów. Obecnie niemal całkowicie wymarły (obecnie mówi nim mniej niż 7% ogółu mieszkańców Estelli Wschodniej), planowane są próby rekonstrukcji języka. Nie posiada statusu języka urzędowego

Alfabet

Język wschodnio-skarlandzki zapisywany jest przy pomocy 22 liter alfabetu łacińskiego, przystosowanego do jego potrzeb.

A /a/, B /be/, C /ce/, CH /che/, D /de/, E /e/, F /ef/, I /i/, J /jota/, K /ka/, L /el/, M /em/, N /en/, O /o/, P /pe/, R /er/, S /es/, T /te/, U /u/, V /uve/, Y /i rea/, Z /set/

Wymowa na ogół zblizona jest do polskiej, jedak z kilkoma wyjątkami

1. ni jest odpowiednikiem hiszpańskiego ñ wymawiane jak polskie ń
2. ea jak a
3. eu, au u wymawiane jest tu jak polskie ł
4. z jak polskie s
5. es jak  ess
6. i przed samogłoską ulega wydłuzeniu; brzmi jak polskie j
7. j jak polske, dźwieczne h
8. y jak polskie j
9. ch jak polskie cz

Interpunkcja

Język wschodnio-skarlandzki przyjoł z języka hiszpańskiego charakterystyczne dla niego znaki interpunkcyjne ¿ (stawiany przed pytaniem) i ¡ (stawiany przed wykrzyknieniem). Używa się ich na początku zdań zakończonych odpowiednio znakiem zapytania i wykrzyknikiem.

Gramatyka

Rzeczownik

W jezyku wschodnio-skarlandzkim istnieją 2 osoby gramatyczne (podobnie jak w hiszpańskim, czy francuskim): męski i zeński. Rzeczowniki rodzaju męskiego kończa się z reguły na -o, a żeńskiego na -a, lub -syo

Rodzajnik

Rzeczowniki są zreguły w jezku skarlandzkim poprzedzone rodzajnikami. Wyróznia się dwa rodzaje rodzajników

• określony (dla męskich w liczbie pojedyńczej lo, w liczbie mnogiej los; żeńskich w liczbie pojedyńczej la, w liczbie mnogiej las)
• nieokreślony (dla męskich w liczbie pojedyńczej un lub uno; żeńskich w liczbie pojedyńczej una; w liczbie mnogiej dus)

na przykład:

1. la idyoma - język, mowa
2. lo rayno - królestwo

Czasowniki

Czasowniki w języku skarlandzkim należą z reguły do jednej grupy koniungacyjnej określanej końcówką -ar. Podlegają odmianie przez osoby, liczby, czasy i tryby

Czasowniki regularne

osoba	odmienony czasownik javlar-mówić	końcówka
		teraźniejszy
Io	javlo	-o
To	javla	-a
el/ela/ustedo/usteda	javle	-e
nosotros/nosotras	javlos	-os
bosotros/bosotras	javles	-es
ele/elas/ustedos	javlas	-as

Przymiotnik

Przymiotnkiki zreguły kończa się na

• odmienne przez osoby -ol
• nieodmienne przez -a, -o, -e, -isale

Przymiotniki odmienne wymieniają o na a, gdy opisują żeńskie osoby gramatyczne; np. la idyoma scarlaniol-oriental