Edward II

Edward II

Edward II - dawniej jako Jacques de Brolle - król Dreamlandu i Elderlandu.

Obywatel Królestwa Dreamlandu od 14 lipca 2001 roku; publicysta, polityk, działacz sportowy. W swej politycznej karierze pięciokrotnie sprawował urząd Premiera Rządu Królewskiego (2009-2010, 2012), dwukrotnie Ministra Spraw Zagranicznych (2010, 2012) i Ministra Sprawiedliwości (2002-2003, 2004-2005). Rektor Uniwersytetu Królewskiego w Dreamopolis (2013 -2015). Prezydent Mikroświatowej Unii Piłkarskiej (2010-2011). Twórca i administrator Ligi Królewskiej - klubowych rozgrywek piłkarskich o charakterze międzynarodowym (2010- ).

Na Dworze Królewskim piastował godność Lorda Kustosza (2014-2015). W grudniu 2012 r. wyniesiony do godności arcyksięcia przez JKM Artura Piotra.

Działalność polityczna

Na dreamlandzkiej scenie politycznej obecny od 2002 r. Obecny w kilku kolejnych rządach poczynając od gabinetu Bartłomieja Jasińskiego. Funkcję Ministra Sprawiedliwości łączył z urzędem Prokuratora Generalnego (2002-2003 oraz 2004-2005). Inicjator Królewskiej Komisji Kodyfikacyjnej (2002 r. ), autor kilku projektów ustaw (m.in. Kodeks Karny, Ustawa o Prokuraturze). W czerwcu 2005 r. odwołany ze stanowiska Ministra w rządzie Tii MacArthur w wyniku przyjęcia wniosku o wotum nieufności w Izbie Poselskiej.

Druga faza politycznego zaangażowania de Brolle'a rozpoczęła się w listopadzie 2009 r., gdy powracając do życia publicznego po dłuższej przerwie stanął na czele świeżo powstałego Klubu Republikańskiego - partii politycznej o profilu konserwatywno-liberalnym, która przejęła władzę w Królestwie w warunkach ostrego kryzysu politycznego wywołanego upadkiem Stronnictwa Federalnego i rezygnacją Alchiena d'Archiena ze stanowiska szefa rządu. Jako lider partii triumfującej w wyborach do Izby Poselskiej XIV kadencji, Jacques de Brolle stanął na czele nowego gabinetu. Wobec braku realnej konkurencji politycznej, Klub Republikański znalazł się w sytuacji hegemonicznej, wyłaniając łącznie osiem kolejnych rządów aż do października 2012 r. (z krótką przerwą między październikiem 2011 r. a marcem 2012 r., gdy u władzy pozostawała barwna koalicja technokratów pod kierownictwem Edwarda Kriega). Na czele gabinetów republikańskich zasiadali, poza de Brollem, również wspomniany już Edward Krieg oraz arcyksiążę Ghardin i JKW Pavel Svoboda. W październiku 2012 r., zaledwie miesiąc po sformowaniu swojego piątego gabinetu, Jacques de Brolle ustąpił ze stanowiska Premiera i po zakończeniu XX kadencji Izby Poselskiej w marcu 2013, w której zasiadał, wycofał się z życia politycznego. Stan ten trwał do jesieni 2014 r., gdy ponownie uzyskał mandat poselski (XXV kadencja Izby Poselskiej) i został wybrany Wicemarszałkiem.

Działalność publicystyczna i dziennikarska

W latach 2001-2009 pozostawał publicystą „Głosu Weblandu" (w latach 2004-2005 był redaktorem naczelnym pisma). Równolegle współpracował z redakcją „OKNA" (2003-2005). W tym czasie specjalizował się w bieżącym komentarzu politycznym i - okazjonalnie - działalnością recenzencką. W latach 2010-2011 wydawał i samodzielnie redagował „Długi Sezon" - magazyn poświęcony rozgrywkom piłkarskim w świecie mikronacji. Członek redakcji „Nowego Średniowiecza" (2011-2012) -  pisma poświęconego refleksji kulturoznawczej oraz „Kuriera" (2012 - ) - dreamlandzkiej agencji prasowej.

Wybrane teksty o charakterze publicystycznym

• Uwagi o imperium, "Po prostu Baridas", Głos Weblandu nr 36
• Od Akwinaty do Pinocheta: społeczna inżynieria mikronacyjnej prawicy, "Nowe Średniowiecze" z 18 kwietnia 2012 r.
• Katolicyzm, rytuał, kinderneostradyzm, "Kurier"  z 14 lipca 2013 r.)
• Futbol w mikronacjach: skala choroby, "Długi Sezon"  z 22 listopada 2010 r.
• Dlaczego nie kochamy konfederatów, OKNO nr 28
• Pensjonat pod różą, OKNO nr 30
• Tamta strona,OKNOnr 31.

Linki

• Głos Weblandu
• OKNO
• Kurier
• Nowe Średniowiecze
• Długi Sezon