Pavel Svoboda

Paweł I, król Dreamlandu (2005-2007)

Paweł I, właściwie Pavel Svoboda, wcześniej używał nicków: Paweł3M i Pavel - król Dreamlandu w latach 2005-2007. Dreamlandzki polityk, publicysta, prozaik, wydawca. Dwukrotny Premier Rządu Królewskiego (2002-2003 i 2011). Współautor "Wielkiej Księgi Dreamlandu Inicjator - obok Edwarda Kriega - idei sojuszu dreamlandzko-scholandzkiego, jak również fundator Wspólnoty Korony Ebruzów w jej pierwszej odsłonie. Jedna z najbardziej zasłużonych postaci życia publicznego Królestwa Dreamlandu.

W ramach długiej, bo trwającej już ponad dekadę aktywności politycznej Pavla Svobody można wyodrębnić trzy główne fazy:

• trzyletni okres poprzedzający objęcie tronu, przede wszystkim związany z obecnością w rządzie federalnym i równoległym zaangażowaniem na płaszczyźnie kulturalnej (ożywiona działalność prozatorska i publicystyczna, m.in. na łamach "Tygodnika Morlandzkiego");
• dwuletni okres zasiadania na tronie królewskim (2005-2007);
• trwający do dziś okres aktywności na scenie politycznej: powrót do Rządu i Izby Poselskiej

Pierwszy okres aktywności politycznej (2002-2005)

W Królestwie od 10 listopada 2001 r. Obywatelstwo odebrał z rąk pierwszego króla Dreamlandu - TomBonda. Pierwszą znaczącą funkcją publiczną młodego polityka, podówczas jeszcze posługującego się nazwiskiem Paweł3M, było stanowisko Rzecznika Prasowego Jego Królewskiej Mości (2002). Zaskarbiwszy sobie zaufanie monarchy, w lipcu 2002 r. stanął na czele Rządu Federalnego - pierwszego gabinetu powołanego w warunkach ustrojowych wykreowanych przez nową konstytucję. Szefem Rządu był dokładnie rok - ustąpił w lipcu 2003. W gabinecie swojego następcy, Edwarda Kriega, pełnił funkcję Ministra Spraw Zagranicznych (2003-2004).

Przez długi czas związany ze Stronnictwem Federalnym (SF), jedną z najbardziej żywotnych partii politycznych Dreamlandu. Z ramienia SF poseł II, III i V kadencji Izby Poselskiej. Tuż przed intronizacją zasłynął z opracowania pakietu reform dla Królestwa, obejmujących nowelizacje ustaw o walucie i banku centralnym, o Sądzie Królestwa, o Izbie Poselskiej. Reformy te miały usprawnić działania administracji Królestwa, wyeliminować zauważone błędy i podnieść frekwencję w wyborach parlamentarnych.

Dwukrotnie pełnił obowiązki Namiestnika Koronnego Morlandu (2003, 2005), z którym związał się po przeprowadzce z Weblandu, gdzie zaczynał swoją działalność publiczną. Jako współautor konstytucji [Morlandu] usiłował wprowadzić w prowincji klasyczną demokrację bezpośrednią. Przed długi czas sołtys otoczonej legendą wsi Kakuty.

Bezpośrednio przed objęciem korony sprawował liczne funkcje na dworze królewskim - Lorda Kanclerza (2004-2005), Lorda Kustosza (2004-2005) i Sekretarza Heroldii (2005).

W pierwszym okresie swojej aktywności Pavel Svoboda zasłynął z błyskotliwości i ciętego języka. W czasie próby secesji Solardii i Furlandii (2005) dał się poznać jako jeden z najbardziej lojalnych sojuszników Korony i przeciwnik postawy Morfeusza Tylera jako namiestnika Solardii.

W maju 2005 r. z rąk JKM Artura I Piotra otrzymał godność księcia.

Król Dreamlandu (2005-2007)

Herb królewski Pawła I

Na tronie Królestwa Dreamlandu zasiadł 6 listopada 2005 r. na mocy aktu sukcesyjnego wydanego przez jego świetnego poprzednika - Artura I Piotra, przez współobywateli szybko okrzykniętego Wielkim. Nowy monarcha przyjął imię Pawła I.

W sensie aktywności życia publicznego dwuletni okres panowania Pawła I Dreamland można uznać za szczytową fazę swojego rozwoju. Królestwo obficie czerpało z osiągnięć prawno-ustrojowych wypracowanych przez poprzednika, należało również do najbardziej aktywnych podmiotów mikronacyjnej sceny międzynarodowej. Był to jednak również okres demograficznego karlenia Dreamland: o ile w pierwszych po koronacji Pawła I wyborach powszechnych do Izby Poselskiej V kadencji (luty 2006 r.) oddano 63 ważne głosy, to już dwa lata później (grudzień 2007 r.) liczba ważnie oddanych głosów wyniosła zaledwie 38.

W dreamlandzkiej historiografii określany mianem "monarchy bez powodu", co część komentatorów tłumaczy zaskakującą - być może nawet "programową" - pasywnością Pawła I. Tuż po ogłoszeniu aktu sukcesyjnego Pavel książę Svoboda tak tłumaczył zadania stojące przed głównym lokatorem Pałacu Królewskiego:

"Ja uważam, że konstytucyjnym celem monarchy jest sytuacja, w której nie musi robić nic. (...) Mój plan sprowadza się więc do sprawowania pieczy nad tym, nad czym będę musiał i jednocześnie szukania odpowiednich ludzi i wypracowywania mechanizmów, dzięki którym od tego sprawowania pieczy będę stopniowo wyręczany" ("OKNO" nr 32, listopad 2005 r.).

Wobec bierności monarchy wzrosło znaczenie Rządu Królewskiego, którego ambitni szefowie - Edward Krieg i Łukasz Wakowski - odgrywali rolę fakycznych sterników Królestwa. Dwuletnie rządy Pawła I to również okres dynamicznych przemian na dreamlandzkiej scenie partyjnej. Wydarzeniem najbardziej brzemiennym w skutki polityczne był spadek popularności Stronnictwa Federalnego - dawnej partii Pavla Svobody - którego miejsce zostało zajęte przez Partię Szachów i Pionków.

W szkicu podsumowującym dwuletnie panowanie Pawła I publicysta Marcus Estreicher wyraził szorstką, choć chyba nie pozbawioną racjonalnych podstaw uwagę:

"Trudno pisać o szczególnych osiągnięciach JKM Pawła I. Starał się nie zaniedbywać swoich obowiązków, ale po ich wykonaniu nie pozostawało mu wiele czasu na własną radosną twórczość. Paweł I nie był typem monarchy, który wychodziłby z inicjatywą, parł do przodu ciągnąc za sobą Królestwo. (...) Wypada podsumować, że jak na Króla z łapanki Paweł I nie sprawił się źle. Udźwignął ciężar korony wciśniętej mu na skronie jeśli nie wbrew, to przynajmniej mimo jego woli. Nie był Królem szczególnie aktywnym, ale też nie porzucał powierzonego mu Królestwa bez słowa i bez znalezienia zastępstwa, jak to zdarzało się przecież jego poprzednikom. Jestem jednak pewien, że zdjął koronę ze swoich skroni z prawdziwą ulgą. Niewykluczone, że z ulgą odetchnęła też część Dreamlandczyków". ("Głos Weblandu" nr 43, styczeń 2008 r.).

Powrót do polityki: republikański król senior (2009-2013)

W listopadzie 2009 r. za namową Jacquesa de Brolle wrócił do aktywności na scenie politycznej, tym samym decydując się zakończyć okres nieformalnej emerytury i absencji w życiu publicznym Królestwa. Jako członek-współzałożyciel Klubu Republikańskiego (KR) znalazł się w ławach Izby Poselskiej XIV kadencji. Z ramienia tej partii z powodzeniem ubiegał się o mandat w kolejnych wyborach (kadencje XV-XVII i XIX-XX). Dyskontując ogromne doświadczenie polityczne, zasiadł w fotelu Marszałka Izby (kadencje XIX-XX). Po zakończeniu XX kadencji Izby Poselskiej wycofał się z bieżącej polityki. Swoich sił próbował później w ramach Radykalnego Centrum przewodzonego przez JKW Edwarda Artura, jednak nie dostał się do Izby Poselskiej XXIII kadencji.

W kwietniu 2011 r. Pavel Svoboda ponownie stanął na czele Rządu Królewskiego. Po blisko dekadzie historia zatoczyła koło. Powrót Svobody do gabinetu premiera wiązał się z mobilizacją tzw. pokolenia 2001 r. - obywateli, którzy swoją karierę polityczną rozpoczynali właśnie w 2001 r. (m.in. Jacques de Brolle, Ghardin, Edward Krieg, Sted, JKW Artur Piotr). Po kilku latach przerwy wrócił do Rządu Królewskiego w roli Wicepremiera i Ministra Spraw Wewnętrznych pod koniec 2013 r. W fotelu pozostał do marca 2014 r., gdy gabinet Edwarda Artura podał się do dymisji.

Od kwietnia 2012 r. do stycznia 2014 roku ambasador Królestwa Dreamlandu w Księstwie Sarmacji.

Współczesna rola w dreamlandzkiej polityce (od 2014)

Podobnie jak w 2009 r. również jesienią 2014 r. Jacques de Brolle nakłonił króla seniora do powrotu do aktywności politycznej. W ten sposób ponownie znalazł się w Izbie Poselskiej (XXV) i został wybrany na jej Marszałka.

Działalność artystyczna

Pavel Svoboda to również uznany dreamlandzki dziennikarz prozaik ("Tabulator", 2002) i autor utworór satyrycznych ("Bajki kakuckie", 2005). Jego "Bajki Kakuckie" zdobyły nagrodę Kalmarka Twórczości na festiwalu Kalmarki (edycja 2005).

W przeszłości jako publicysta związany był z "Tygodnikiem Morlandzkim" (2002), pismem eksperymentalnym "NordAlm" (2004) oraz z "Kakuckim mUgazynem Rolniczym" (2005). Obecnie publikuje na łamach "Kuriera". Prowadził również audycje w "Radiu Rocznica" (2013).

Linki

• M. Estreicher, "Monarcha bez powodu", "Głos Weblandu" nr 43, styczeń 2008 r.
• Wywiad z JKM Pawłem I, "OKNO" nr 32, 12.11.2005 r.
• biogram Pavla Svobody na stronie Klubu Republikańskiego
• K.U.R. Kakucki mUgazyn Rolniczy
• Wielka Księga Dreamlandu (wyd. 2002)

Królowie Dreamlandu

TomBond I → eMBe → Artur I Piotr → Paweł I → Edward Artur → Robert I → Artur I Piotr → Marcin I Mikołaj → Edward II → Alfred → Karolina Aleksandra → Alfred → Robert II Fryderyk → Maciej I → Maciej II → Aleksander → Andrzej → Tannegard