Jakub Orłowski

Jakub Orłowski - Obywatel królestwa Dżamahariji. Wcześniej w królestwie Wurstlandii dysponował pod pseudonimem Jan Orłoś. Gdy wstąpił do nowej Polskiej mikronacji Zjednoczonej Dżamahariji Narodów został doradcą Towarzysza Generała Jana de Kaniewskiego który pełnił władzę w państwie. 3 maja za sprawą utworzenia II rządu Dżamahariji został mianowany Ministrem Spraw Zagranicznych. Tego samego dnia do dymisji (chwilowej) podał się Jan de Kaniewski. Dżamaharija została bez przywódcy jednak w swoim podaniu do dymisji Generał mianował Jakuba Orłowskiego tymczasowym namiestnikiem Powszechnego Zgromadzenia Dżamahariji. W tym krótkim czasie Jakub Orłowski podbił Nilfgaard założył tam nową prowincję o tej samej nazwie i nakazał budowę miast i szerzyć Chrześcijaństwo. Zorganizował pobór do wojska oraz wypowiedział otwarty konflikt zbrojny Nowej Sclawini. Po powrocie Jana de Kaniewskigo w Dżamahariji został zmieniony ustrój polityczny z socslawizmu do monarchii. Pierwszą ustawą była nominacja Abdullaha Aykma na premiera który utworzył III rząd Dżamahariji w którym to Jakub Orłowski utrzymał swoją pozycję Ministra Spraw Zagranicznych. Został także mianowany królewskim doradcą. Podczas zmiany ustroju z soclawizmu na monarchię został mianowany Hetmanem Wielkim Koronnym oraz przejął główne dowództwo nad Królewskimi siłami zbrojnymi. Dostał także tytuł szlachecki- Wielki Lord Dżamahariji. Podzczas II wojny z Nową Sclawinią przewodził 2 legionowi w walce z terrorystami. Zakończyło się to pokojem w Dolnogradzie. W bardzo niekrótkim czasie został zamordowany prezydent Nowej Sclawini co wywołało III wojnę z Nową Sclawinią. Hetman gdy przybył na front z początkowe klęski przerodziły się w zwycięstwo. Wynikiem tej wojny było przejęcie całej Nowej Sclawini (z wyjątkiem integralej części należącej do Królestwa Dżamahariji) pod kontrolę króla Jana I de Kaniewskiego. Zapanował pokój lecz niekrótki gdyż pirackie okręty z Klumego miasta zaczęły atakowac statki kupieckie płynące z Dżamahariji na zachód. Jakub Orłowski w szybkim czasie zdobył ten ostatni bastion zdobywając ostatecie kontrolę nad wyspą Bielanią oraz Nową Sclawinią.