Kościół św. Weroniki w Meridzie

Kościół św. Weroniki w Meridzie

Kościół św. Weroniki w Meridzie - Kościół św. Weroniki w Meridzie jest jednym z najpiękniejszych zabytków Księstwa Trizondalu. Mieszkańcy miasta twierdzą nawet, że drugiego tak wspaniałego obiektu nie ma w całej Sarmacji. Trudno się z nimi nie zgodzić, gdyż zabytek ten jest fantastycznie zachowanym przykładem barokowej architektury, rzeźby oraz malarstwa.

Kościół pod wezwaniem św. Weroniki zlokalizowany jest na delikatnym pagórku z białego wapienia, nazywanym potocznie Skałką, a historia jego budowy łączy się z jednym, z trilandzkich szlachciców - Ambrożym Dębowskim, który postanowił ufundować świątynię, po tym jak św. Weronika, miała rzekomo ocalić miasto przed zagładą podczas oblężenia Meridy przez Vronenów w 1592 roku, które trwało aż 63 dni. Jako, że pierwotny protektor finansowy nie był w stanie sprostać obowiązkom fundatora, mieszkańcy miasta zwrócili się do ówczesnego władcy Triladu - Księcia Wilhelma I z prośbą o przejęcie fundacji.

Uzyskanie książęcej zgody i pieniędzy pozwoliło na rozpoczęcie prac, a głównym ekspertem został trizondalski architekt i budowniczy - Walerian Krymiński. 12 kwietnia 1593 roku nastąpiło uroczyste położenie kamienia węgielnego i rozpoczęcie budowy fundamentów. Autor projektu budowy kościoła poprzez dostosowanie wyglądu świątyni do upodobań mieszkańców Meridy, zadecydował o podwyższeniu murów, przez co wnętrze stało się smuklejsze i przybrało niemal gotycki charakter. Po śmierci Krymińskiego, budowę dokończył jego syn, a tym samym najbliższy współpracownik - Krystian.

Uroczysta konsekracja kościoła odbyła się 4 lutego 1605 roku, w dniu patronki miasta - św. Weroniki, 12 lat od rozpoczęcia prac budowlanych. W 1627 roku, wykonano ogrodzenie placu przed fasadą kościoła w formie 14 postumentów, na których umieszczono posągi przedstawiające stacje drogi krzyżowej. Obecnie, bryła kościoła św. Weroniki, zwieńczona dwoma wieżami, jest jednym z głównych akcentów panoramy Meridy, kontrastując skalą z sąsiednimi budynkami. Bardzo charakterystyczna jest wspaniała barokowa fasada z początku XVII stulecia. W jej dolnej kondygnacji umieszczono figury 12 apostołów. W wyższej kondygnacji znajduje się figura patrona - Wilhelma I, a nad portalem wejściowym widoczny jest duży herb miasta.

Kościół ten jest budowlą trójnawową, bazylikową, z transeptem i kopułą ukrytą w dachu świątyni. Wewnątrz budowli podziwiać można oryginalną dekorację sklepienia nawy głównej, która wyobraża jeszcze jedno piętro z niebem pełnym świętych i aniołów. Wnętrze kościoła, zdobią także obrazy XVII-wiecznych malarzy, przepiękny marmurowy posąg św. Weroniki wykonany przez anonimowego artystę, a także wspaniałe, barokowe organy, których brzmieniem możemy zachwycać się na licznych koncertach muzyki sakralnej, organizowanych właśnie w tym kościele.