Krzysztof Jazłowiecki

Krzysztof Jazłowiecki
Kraj zamieszkania	Dreamland
Funkcje publiczne	Regent Królestwa Dreamlandu, Premier Rządu Królewskiego, Namiestnik Senior Księstwa Luindoru, Rektor UKD, Reprezentant Dreamlandu w OPM
Tytuł honorowy	diuk
Znany również jako	brak

Krzysztof Jazłowiecki - obywatel Królestwa Dreamlandu w latach 2007-2017. Księstwa Luindoru w latach 2007-2011 i Unii Saudadzkiej w latach 2011-2014, Regent Królestwa w 2011, Premier Dreamlandu, Rektor Uniwersytetu Królewskiego w Dreamopolis, doktor nauk historycznych, odznaczony Orderem Czerwonego Orła, członek rodu Ebruzów.

W Dreamlandzie od 10 lipca 2007 roku. Dnia 27 lipca mianowany przez namiestnika Luindoru Pabla von Neumanna na burmistrza Avalon. W grudniu 2007 uzyskał stopień doktora nauk historycznych.

Platforma Obywatelska Królestwa Dreamlandu

W pierwszych tygodniach wirtualnego życia nie angażował się w zycie polityczne Królestwa. We wrześniu 2007 roku został jednym z członków-założycieli Platformy Obywatelskiej KD. W połowie grudnia został sekretarzem partii oraz kandydatem do resortu kultury i nauki. 29 grudnia 2007 wszedł do Izby Poselskiej IX Kadencji z trzecim wynikiem w Królestwie. Od II 2008 Minister Kultury i Nauki w Gabinecie Martina van Buurena.

Namiestnik Luindoru

Wskutek aktywności w prowincji ówczesny namiestnik Pablo von Neumann pod koniec 2007 roku mianował Jazłowieckiego na urząd Kanclerza Księstwa. W grudniu tego samego roku namiestnik Morlandu Paweł von Gratz zamierzając odejść z Królestwa zaproponował mu następstwo na Tronie w Morburgu. Ten jednak odmówił. Następnie po dymisji Pabla von Neumanna i krótkim panowaniu Marcusa Estreichera 13 lutego 2008 został powołany na Namiestnika Księstwa Luindoru. Był to pierwszy namiestnik urodzony w Luindorze.

Konflikt w partii

17 czerwca Przewodniczacy POKD Robert van Buuren wobec ograniczenia swojej aktywności przekazał swoje obowiązki Jazłowieckiemu. Następnego dnia Paweł von Gratz zaproponował wysunięcie kandydatury nowego p. o. Przewodniczącego na następnego Premiera. Propozycja została przyjęta jednomyślnie. Jednak już po kilkunastu dniach urzędujący Premier Martin van Buuren wyraził swoją dezaprobatę wobec prowadzonej kampanii wyborczej, co spowodowało ostrą wymianę zdań między nim a Jazłowieckim. Zaowocowało to zerwaniem jednomyślności partyjnej i wieloletnią rywalizacją wrogich odtąd polityków. W wyborach do Izby Poselskiej w dniach 2-8 lipca 2008 roku POKD odniosła spektakularny sukces, a Krzysztof Jazłowiecki uzyskła najlepszy wynik w całym Królestwie. Jednak na powyborczym zebraniu partyjnym Martin van Buuren poddał w wątpliwość kandydature Jazłowieckiego na Premiera, co wywołało ostrą wymianę zdań. Apogeum konflitku w partii nastąpiło już po otrzymaniu mandatów poselskich. Jazłowiecki dowiedział się o konkursie "Dwa państwa, dwa narody, jedna siła" od strony scholandzkiej, wraz z informacją, że zasiada w jury tego konkursu. Po wizycie w Pałacu Rady i kolejnej utarczce rządowej Premier van Buuren zaproponował partii zmianę kandydata na Premiera. Jazłowiecki 26 września 2008 roku odszedł z Platformy Obywatelskiej Królestwa Dreamlandu i zaczął formować opozycję.

Droga do Pałacu Rady

20 października 2008 roku Jazłowiecki został powołany na stanowisko Rektora Uniwersytetu Królewskiego w Dreamopolis. Tymczasem desygnowanym na Premiera został powracający Robert van Buuren. Jazłowiecki rozpoczął budowę szerokiego bloku przeciwko rządowi van Buurenów, którzy niespodziewanie stworzyli rodzinny, trzyosobowy gabinet bez kilku pewnych kandydatów. Wsród nich był Cyric van den Sune-Buuren, który porozumiał się z liderem opozycji. Po kilku dniach Robert van Buuren wygłosił expose, w którym nie przedtawiono żadnych konkretnych pomysłów na poprawę sytuacji Królestwa. To przypieczętowało los Rządu van Buurena i w głosowaniu nad wotum zaufania Izba Poselska opowiedziała się po stronie opozycji. To spowodowało krótkotrwały kryzys polityczny w Królestwie. Wtedy głos zabrał sam Jazłowiecki, wyjaśniając zaistniałą sytuację. 28 października został Premierem Rządu Królewskiego Dreamlandu.

10 marca 2009 roku ponownie wygrał wybory do Izby Poselskiej oraz został powołany na premiera na drugą kadencję. Po jej zakończeniu w sierpniu tego samego roku postanowił nie ubiegać się o kolejną reelekcję i udać się na urlop. Za namową Króla Edwarda I powrócił do aktywności, aby z sukcesem ubiegać się o mandat IP XIV Kadencji po blamażu poprzedniej ekipy rządącej. Tam jako bezpartyjny przeszedł do umiarkowanej opozycji, wspierał jednak Rząd w najważniejszych sprawach. Przez pewien czas pełnił funkcję p. o. Marszałka i Wicemarszałka Izby oraz członka Królewskiej Komisji Konstytucyjnej.

Tytuły, odznaczenia i wyróżnienia

• kawaler Orderu Czerwonego Orła;
• diuk;
• doktor nauk historycznych;
• odznaczony Medalem Zeliga;
• Luindorus;
• zwycięzca kategorii "Debiut Roku" i "Nauka" na DreamOskarach 2007;
• Palatyn Saudade