Pedro I Catalán

Pedro I Catalan (Pablo de Catalan de Larest)

Urodzony w Republice Wirtualnego Świata jako Pablo de Larest. Wykazawszy się bardzo dobrą znajomością prawa oraz wysokim poważaniem wypracowanym służąc lokalnemu wymiarowi sprawiedliwości jako adwokat został powołany przez Prezydenta Republiki Wirtualnego Świata, na wniosek Przewodniczącego Sądu Najwyższego na stanowisko sędziego ów sądu, a następnie na przewodniczącego. W kwietniu 2010 roku złożył rezygnacje i opuścił RWŚ by osiedlić się w Państwie Kościelnym Rotria. Odebrał wykształcenie teologiczne na Uniwersytecie Rotryjskim i uzyskał tytuł magistra. Rozpoczął również studia doktoranckie, których nie ukończył ze względu na problemy z kadrą profesorską z jakimi borykała się uczelnia. Uzyskał godność kanonika z z rąk JE Ferdynanda arcyksięcia von Habsburga Lotaryńskiego Radziwiłła. Nominacja ta wynikała m.in. z działalności kapłańskiej w Rzeczpospolitej Obojga Narodów. Pablo de Larest pełnił także funkcję Wielkiego Herolda Rotrii, a zarazem dyrektora Instytutu Heraldycznego. Skierowany przez Jego Świątobliwość Piusa II do pracy duszpasterskiej w Królestwie Skarlandu, szybko zainteresował się Jego życiem politycznym. Dostrzeżony przez następce tronu Tomasza du Vallon de Catalan (później Karol I) został przez niego usynowiony, a zarazem włączony do rodu Catalanów.

Zaczynał jako prezes kancelarii premiera w rządze JKW Alejandra de Catalan, a następnie jako Minister Kultury i Sportu w gabinecie Tomasza du Vallon de Catalan. Jako MKiS utworzył Instytut Nauk Bilogiczno-astronomicznych w Akademii Królewskiej, który podejmował wiele interesujących badań naukowych, a także wypraw pozaplanetarnych. Jednym z owoców działań wydziału był chodziażby przedstawiony rządowi projekt wprowadzenia polderów na południowym brzegu państwa. Służył narodowi także jako Minister Spraw Zagranicznych, a potem jako premier.

Osiągał sukcesy również w polityce zagranicznej. Nawiązał wiele korzystnych dla Skarlandu stosunków dyplomatycznych (m.in. traktat z Al Rajn, sojusz wojskowy z Siedmiogrodem) i umocnił Jego pozycję na arenie Vaarlandu. Przewodniczył także spotkaniu narodów Nowego Kontynentu w sprawie ochrony ziem niczyich i doprowadził do podpisania Konwencji Vaarlandzkiej. 15 września 2010r. - po śmierci Karola I, został proklamowany przez Kortezy Generalne na króla Królestwa Skarlandu i przyjął imię Pedro I, dzięki czemu mógł kontynuować skuteczną politykę zagraniczną do momentu konfliktu z rządem króla seniora.
Abdykował w nocy z 4 na 5 kwietnia 2011 roku, a jako powód podał zatracenie przez Skarlandczyków idei mikronacji i wyniszczającą politykę wewnętrzną rządu. Panowanie zakończył słowami „Ibi victoria, ubi concordia!” i usunął się z życia publicznego Skarlandu. Wyemigrował do Królestwa Francji (obecnie Republika Francuska), gdzie zamieszkał w mieście Lyon, oraz powrócił do służby wymiarowi sprawiedliwości jako sędzia.

Odznaczony m.in. Orderem Adiuvatorium et Pax w Rotrii, Krzyżem Zasług Królestwa Skarlandu, Orderem Przyjaźni w Wielkiej Polondii i innymi