Nowa Micropedia jest jeszcze w fazie beta. W razie problemów, napisz maila na pomoc@wiki.mikronacje.info albo zgłoś go na kanale na Mikronacyjnym Discordzie!
Rzeczpospolita Eskwilińska: Różnice pomiędzy wersjami
(Nowy prezydent) |
imported>UAPrystor Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 24: | Linia 24: | ||
==Historia== | ==Historia== | ||
==='''Początki'''=== | |||
Około VII wieku na opustoszałą wyspę przybył lud (nazwany od miejsca, w którym się osiedlił) [[Eskwinowie|Eskwinów]]. W X wieku Eskwinowie odeszli od prymitywnego ustoju rodowo-plemiennego. Zaprowadzono [[monarchia|monarchię]], która walnie przyczyniła się do rozpoczęcia się złotego wieku Eskwilinii, jak nazywa się na Wyspie XI stulecie. Pod władaniem [[król]]a [[Aldryk Wielki|Aldryka Wielkiego]] Eskwilinia handlowała z krajami zamorskimi i rozwijała się. Po śmierci Aldryka państwo podzielono kilka ksiąstw oddanych jego synom, które wkrótce pogrążyły się w bratobójczych walkach. W roku 1361 [[Jerzy Kiminida]] z [[Limba|Limby]] ponownie zjednoczył Wyspę, jednak jedność skończyła się z chwilą jego śmierci. Eskwilinia rozpadła się na pojedyncze polis, formalnie związanych [[Konfederacja Eskwilińska|Konfederacją Eskwilińską]]. Ostatnim historycznym królem Eskwilinii był syn Jerzego z Limby - [[Jerzy II Kiminida]]. | Około VII wieku na opustoszałą wyspę przybył lud (nazwany od miejsca, w którym się osiedlił) [[Eskwinowie|Eskwinów]]. W X wieku Eskwinowie odeszli od prymitywnego ustoju rodowo-plemiennego. Zaprowadzono [[monarchia|monarchię]], która walnie przyczyniła się do rozpoczęcia się złotego wieku Eskwilinii, jak nazywa się na Wyspie XI stulecie. Pod władaniem [[król]]a [[Aldryk Wielki|Aldryka Wielkiego]] Eskwilinia handlowała z krajami zamorskimi i rozwijała się. Po śmierci Aldryka państwo podzielono kilka ksiąstw oddanych jego synom, które wkrótce pogrążyły się w bratobójczych walkach. W roku 1361 [[Jerzy Kiminida]] z [[Limba|Limby]] ponownie zjednoczył Wyspę, jednak jedność skończyła się z chwilą jego śmierci. Eskwilinia rozpadła się na pojedyncze polis, formalnie związanych [[Konfederacja Eskwilińska|Konfederacją Eskwilińską]]. Ostatnim historycznym królem Eskwilinii był syn Jerzego z Limby - [[Jerzy II Kiminida]]. | ||
==='''Nowożytność'''=== | |||
Eskwilinia była jedym z pierwszych krajów, w których wprowadzono kapitalizm. Konfederacja wyzwoliła chłopów, a wyznacznikiem statusu społecznego stał się majątek, nie tytuły arystokratyczne. Od końca XV na wyspę zaczęli przybywać obcy kupcy, zyskując coraz większe wpływy. Główne nacje kupców to [[Duczanie]] i [[Ispalowie]]. Napięcie między tymi dwoma nacjami spowodowało wybuch wojny handlowej w roku 1590. Toczona ze zmiennym szczęsciem zakończyła się wygnaniem przez Ispalów w 1628. | Eskwilinia była jedym z pierwszych krajów, w których wprowadzono kapitalizm. Konfederacja wyzwoliła chłopów, a wyznacznikiem statusu społecznego stał się majątek, nie tytuły arystokratyczne. Od końca XV na wyspę zaczęli przybywać obcy kupcy, zyskując coraz większe wpływy. Główne nacje kupców to [[Duczanie]] i [[Ispalowie]]. Napięcie między tymi dwoma nacjami spowodowało wybuch wojny handlowej w roku 1590. Toczona ze zmiennym szczęsciem zakończyła się wygnaniem przez Ispalów w 1628. | ||
Niedługo potem Ispalowie praktycznie przejęli kontrolę nad Konfederacją. W 1747 zniesiono formalną niepodległość wyspiarskich miast-państw poprzez ustanowienie instytucji ispalskiego [[Gubernator]]a. W XIX wieku ludność kolonizatorów zlała się z autochtonami. Ispalowie dzierżyli niepodzielną władzę na Wyspą aż do XX wieku, kiedy to zaczęły narastać eskwilińskie nastroje narodowowyzwoleńcze. W tym czasie zainteresowanie Ispalii Wyspą zaczęło słabnąć, a Eskwilinia zyskała autonomię. Ostateczny koniec władzy Ispalów nastąpił w roku 2009, wraz z proklamowaniem Rzeczypospolitej. | Niedługo potem Ispalowie praktycznie przejęli kontrolę nad Konfederacją. W 1747 zniesiono formalną niepodległość wyspiarskich miast-państw poprzez ustanowienie instytucji ispalskiego [[Gubernator]]a. W XIX wieku ludność kolonizatorów zlała się z autochtonami. Ispalowie dzierżyli niepodzielną władzę na Wyspą aż do XX wieku, kiedy to zaczęły narastać eskwilińskie nastroje narodowowyzwoleńcze. W tym czasie zainteresowanie Ispalii Wyspą zaczęło słabnąć, a Eskwilinia zyskała autonomię. Ostateczny koniec władzy Ispalów nastąpił w roku 2009, wraz z proklamowaniem Rzeczypospolitej. | ||
==='''Współczesność'''=== | |||
Wydawało się, że 22 maja 2009 to dla Eskwilinii "koniec historii", ale [[Republika Ispalska]], choć wstrząsana wewnętrznym kryzysem, nie chciała się pogodzić z utratą koloni. W maju 2010 roku [[Eskwilińskie Siły Zbrojne|Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Eskwilińskiej]] zniszczyły desant sił ispalskich na wchodnim brzegu Wyspy. | Wydawało się, że 22 maja 2009 to dla Eskwilinii "koniec historii", ale [[Republika Ispalska]], choć wstrząsana wewnętrznym kryzysem, nie chciała się pogodzić z utratą koloni. W maju 2010 roku [[Eskwilińskie Siły Zbrojne|Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Eskwilińskiej]] zniszczyły desant sił ispalskich na wchodnim brzegu Wyspy. | ||
| Linia 35: | Linia 36: | ||
W styczniu 2011 pod budynkiem parlamentu Dos Santos zorganizował nielegalną manifestację przeciw działalności Przewodniczącego Rady Narodowej. Przerodziła się ona w rozruchy, które przeszły pod Kancelarię Premiera. Rozpoczęły się starcia z policją. Położony nieopodal Pałac Prezydencki również został zaatakowany przez faszystów, którzy pod przewodnictwem Dos Santosa rozpoczęli forsowanie Pałacu. Lider NPE ogłosił też, iż rozpoczyna przewrót który doprowadzi do obalenia urzędujących władz. Tej samej nocy Przewodniczący RN, [[Ursus A. Prystor]], wygłosił orędzie, w którym ogłosił, że walka z faszystami będzie trwać do końca, i ani prezydent ani premier, nie ustąpią ze swoich stanowisk. Zamieszki zakończyły się ucieczką części demonstarntów i złapaniem dużej ich grupy. Ich przywódcy nie odnaleziono. Później prezydent również wygłosił orędzie, w którym powiedział również m.in. o wydarzeniach zeszłych dni. Następstwem zamieszek było uznanie NPE za organizację nielegalną i jej rozwiązanie oraz rozpoczęcie procesu karnego wobec Manuela Dos Santosa, oskarżonego o naruszenie praw suwerenności państwa. | W styczniu 2011 pod budynkiem parlamentu Dos Santos zorganizował nielegalną manifestację przeciw działalności Przewodniczącego Rady Narodowej. Przerodziła się ona w rozruchy, które przeszły pod Kancelarię Premiera. Rozpoczęły się starcia z policją. Położony nieopodal Pałac Prezydencki również został zaatakowany przez faszystów, którzy pod przewodnictwem Dos Santosa rozpoczęli forsowanie Pałacu. Lider NPE ogłosił też, iż rozpoczyna przewrót który doprowadzi do obalenia urzędujących władz. Tej samej nocy Przewodniczący RN, [[Ursus A. Prystor]], wygłosił orędzie, w którym ogłosił, że walka z faszystami będzie trwać do końca, i ani prezydent ani premier, nie ustąpią ze swoich stanowisk. Zamieszki zakończyły się ucieczką części demonstarntów i złapaniem dużej ich grupy. Ich przywódcy nie odnaleziono. Później prezydent również wygłosił orędzie, w którym powiedział również m.in. o wydarzeniach zeszłych dni. Następstwem zamieszek było uznanie NPE za organizację nielegalną i jej rozwiązanie oraz rozpoczęcie procesu karnego wobec Manuela Dos Santosa, oskarżonego o naruszenie praw suwerenności państwa. | ||
W połowie [[2011]] roku w Eskwilinii miał miejsce poważny [[Kryzys w Eskwilinii (2011)|kryzys]], który spowodowały fiasko sformowania gabinetu przez [[Adam Zygmunciak|Adama Zygmunciaka]], kryzys parlamentarny oraz spadek aktywności. Władzę w kraju przejęło Kolegium Narodowe stanowiące organ władzy wykonawczo-ustawodawczej w miejsce rozwiązanej Rady Narodowej oraz zdymisjonowanego rządu. | |||
==Demografia== | ==Demografia== | ||
Wersja z 13:25, 25 sie 2011
 |
 |
| Język(i) urzędowe | polski, łaciński |
| Stolica | Eskwilingrad |
| Ustrój polityczny | Republika |
| Głowa państwa |
Prezydent Rzeczpospolitej Ursus A. Prystor |
| Szef Rzadu |
Przewodniczący Rady Rządowej Havelock Jaskoviakus |
| Religia państwowa | brak |
| Uzyskanie niepodległości | 22 maja 2009 r. |
| Waluta | 1 auro (AUR) = 100 centów |
| Hymn państwowy | Marsz Eskwilinii |
| Kod samochodowy | ESK |
| Domena internetowa | www.eskwilinia.za.pl |
Rzeczpospolita Eskwlińska - niepodległa republika na wyspie Eskwilinii. Korzenie eskwilińskiej państwowości sięgają IV wieku naszej ery, z którgo to wieku pochodzą dane o upadku prężnie rozwijającego się handlu miedzią. Upadek państw eskwilińskich nastąpił w 1747 roku, kiedy to kolonizatorzy z kontynentu znieśli niepodległość wyspy i zaprowadzili obce rządy, które obalono 22 maja 2009 roku, proklamując Rzeczpospolitą i niepodległość.
Aktualnie Rzeczpospolita jest jedynym w pełni zdemokratyzowanym v-państwem, przecząc doktrynie Kościńskiego.
Historia
Początki
Około VII wieku na opustoszałą wyspę przybył lud (nazwany od miejsca, w którym się osiedlił) Eskwinów. W X wieku Eskwinowie odeszli od prymitywnego ustoju rodowo-plemiennego. Zaprowadzono monarchię, która walnie przyczyniła się do rozpoczęcia się złotego wieku Eskwilinii, jak nazywa się na Wyspie XI stulecie. Pod władaniem króla Aldryka Wielkiego Eskwilinia handlowała z krajami zamorskimi i rozwijała się. Po śmierci Aldryka państwo podzielono kilka ksiąstw oddanych jego synom, które wkrótce pogrążyły się w bratobójczych walkach. W roku 1361 Jerzy Kiminida z Limby ponownie zjednoczył Wyspę, jednak jedność skończyła się z chwilą jego śmierci. Eskwilinia rozpadła się na pojedyncze polis, formalnie związanych Konfederacją Eskwilińską. Ostatnim historycznym królem Eskwilinii był syn Jerzego z Limby - Jerzy II Kiminida.
Nowożytność
Eskwilinia była jedym z pierwszych krajów, w których wprowadzono kapitalizm. Konfederacja wyzwoliła chłopów, a wyznacznikiem statusu społecznego stał się majątek, nie tytuły arystokratyczne. Od końca XV na wyspę zaczęli przybywać obcy kupcy, zyskując coraz większe wpływy. Główne nacje kupców to Duczanie i Ispalowie. Napięcie między tymi dwoma nacjami spowodowało wybuch wojny handlowej w roku 1590. Toczona ze zmiennym szczęsciem zakończyła się wygnaniem przez Ispalów w 1628.
Niedługo potem Ispalowie praktycznie przejęli kontrolę nad Konfederacją. W 1747 zniesiono formalną niepodległość wyspiarskich miast-państw poprzez ustanowienie instytucji ispalskiego Gubernatora. W XIX wieku ludność kolonizatorów zlała się z autochtonami. Ispalowie dzierżyli niepodzielną władzę na Wyspą aż do XX wieku, kiedy to zaczęły narastać eskwilińskie nastroje narodowowyzwoleńcze. W tym czasie zainteresowanie Ispalii Wyspą zaczęło słabnąć, a Eskwilinia zyskała autonomię. Ostateczny koniec władzy Ispalów nastąpił w roku 2009, wraz z proklamowaniem Rzeczypospolitej.
Współczesność
Wydawało się, że 22 maja 2009 to dla Eskwilinii "koniec historii", ale Republika Ispalska, choć wstrząsana wewnętrznym kryzysem, nie chciała się pogodzić z utratą koloni. W maju 2010 roku Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Eskwilińskiej zniszczyły desant sił ispalskich na wchodnim brzegu Wyspy.
W grudniu 2010 roku aktywną działalność na wyspie rozpoczął przywódca eskwilińskich skrajnych nacjonalistów i faszystów - Manuel Dos Santos - zrzeszonych w NPE. Na Placu Zwycięstwa w stołecznym Eskwilingradzie odbył się wiec NPE, który przerodził się w rozruchy. Na Placu znalazła się również grupa antyfaszystów pod przywództwem Ursusa A. Prystora. Manifestację przerwały oddziały policji, które starły się z faszystami. Wielu trafiło do aresztów.
W styczniu 2011 pod budynkiem parlamentu Dos Santos zorganizował nielegalną manifestację przeciw działalności Przewodniczącego Rady Narodowej. Przerodziła się ona w rozruchy, które przeszły pod Kancelarię Premiera. Rozpoczęły się starcia z policją. Położony nieopodal Pałac Prezydencki również został zaatakowany przez faszystów, którzy pod przewodnictwem Dos Santosa rozpoczęli forsowanie Pałacu. Lider NPE ogłosił też, iż rozpoczyna przewrót który doprowadzi do obalenia urzędujących władz. Tej samej nocy Przewodniczący RN, Ursus A. Prystor, wygłosił orędzie, w którym ogłosił, że walka z faszystami będzie trwać do końca, i ani prezydent ani premier, nie ustąpią ze swoich stanowisk. Zamieszki zakończyły się ucieczką części demonstarntów i złapaniem dużej ich grupy. Ich przywódcy nie odnaleziono. Później prezydent również wygłosił orędzie, w którym powiedział również m.in. o wydarzeniach zeszłych dni. Następstwem zamieszek było uznanie NPE za organizację nielegalną i jej rozwiązanie oraz rozpoczęcie procesu karnego wobec Manuela Dos Santosa, oskarżonego o naruszenie praw suwerenności państwa.
W połowie 2011 roku w Eskwilinii miał miejsce poważny kryzys, który spowodowały fiasko sformowania gabinetu przez Adama Zygmunciaka, kryzys parlamentarny oraz spadek aktywności. Władzę w kraju przejęło Kolegium Narodowe stanowiące organ władzy wykonawczo-ustawodawczej w miejsce rozwiązanej Rady Narodowej oraz zdymisjonowanego rządu.
Demografia
Powierzchnia Rzeczypospolitej Eskwilińskiej to 880 kilometrów kwadratowych. Wyspę zamieszkuje 250 000 osoób, co daje zaludnienie 284 os./km kwadr. Stolicą kraju jest Eskwilingrad. Inne duże miasta to: Języki urzędowe do język polski i łacina. Oficjalna waluta to auro (@).
Ustrój
Rzeczpospolita Eskwilińska, na mocy postanowień Konstytucji, jest republiką o jednoizbowym parlamencie (Rada Narodowa), który sprawuje funckje władzy ustawodawczej. Rada Rządowa wraz z Prezydentem pełnią obowiązki władzy wykonawczej. Sądownictwo w Rzeczypospolitej jest dwuinstancjne: Sąd Krajowy i Sąd Najwyższy.
Partie polityczne
Lista partii eskwilińskich:
- Eskwilińska Partia Demokratyczna (EPD) - największa i aktualnie rządząca partia o charakterze prawicowym i demokratycznym. Jej założycielami byli Adam Zygmunciak - urzędujący prezydent oraz Marcin Wilczyński.
- Stronnictwo Narodowe Rzeczypospolitej (SNR) - partia o charakterze pośrednim między centrum, a lewicą narodową. Jej założyciel to Ursus A. Prystor, ówczesny Przewodniczący Rady Narodowej.
