August IV Bierzyński de Medici

August IV

Kraj zamieszkania	Rzeczypospolita Obojga Narodów
Pełnione funkcje	król senior Rzeczypospolitej
Zwrot grzecznościowy	Wasza Królewska Wysokość
Herb

Jego Królestwa Wysokość August IV, król senior Rzeczypospolitej Obojga Narodów

August IV

August IV (właściwie: Zbigniew Maciej Aleksy Bierzyński h. Ślepowron), był królem Rzeczyspospolitej Obojga Narodów od 11 listopada 2008 roku do 31 sierpnia 2009 roku, był wielkim księciem Litwy od 12 września 2009 roku, od 19 września 2009 musiał znowu wstąpić na tron. Obecnie dnia 24 października 2009 roku znowu abdykował na rzecz księcia Jana Zamorskiego. Wciąż żyje w Rzeczypospolitej.

Urodził się w sieradzkiej, magnackiej rodzinie, jego ojcem był Marek, wpływowy magnat, utrzymujący kontakty z wieloma arystokratycznymi rodami v-świata także v-Rzeczypospolitej, matka- Małgorzata, wywodziła się ze średniozamożnej szlacheckiej rodziny.

Młodość

W młodości August IV odbył wiele podróży, min. do: Rotrii, Austro-Węgier, Sarmacji i Skarlandu, odebrał wykształcenie na Uniwersytecie Jagiellońskim, a później także na wydziale teologii na Uniwersytecie Rotryjskim. Ojciec od najmłodszych lat wprowadzał go na dwory bogatych szlachciców i samego króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, dzięki temu w przyszłości mógł zbudować sobie silne stronnictwo. Niebawem, trzy dni po śmierci Stanisława Augusta Poniatowskiego, zmarł jego ojciec (napadnięty na szlaku do Warszawy), a potem i matka, August nie zamierzał wybierać się na wolną elekcję, lecz matka prosiła go o to na łożu śmierci.

Elekcja oraz koronacja

Na wolnej elekcji postanowił wykorzystać swoje kontakty, zdobył poparcie ówczesnego arcybiskupa Jana Zamorskiego, książąt Winiarskich, Kraińskich oraz magnaterii wołyńskiej (rodzina Rębajło). Jego zagorzałym wrogiem był Jan Gozdawa. Ostatecznie Zbigniew Maciej Aleksy został wybrany królem i następcą Stanisława Augusta Poniatowskiego. Wstępując na tron przyjął imię August IV (zw. Pallotynem), koronacji dokonał JŚ Aleksander I (kard. Marco książę de Zepp), wielce zasłużony dla Rzeczypospolitej.

Panowanie

Wraz ze swym stronnictwem przystąpił do reform, arcybiskup Zamorski (kilka dni potem mianowany kardynałem i Prymasem Rzeczypospolitej) napisał Konstytucję, wprowadzającą dziedziczą monarchię parlamentarą Sejm oraz Radę Królewską, Rzeczypospolita nawiązała stosunki z wieloma Krajami. Król kilkanaście miesięcy po objęciu tronu zapałał miłością do szlachcianki, pochodzenia tyrolskiego- Victorii di Gautier h. Przyjaciel, niestety nie żyli razem zbyt długo, a sama Victoria nie dała Augustowi dzieci, zmarła na gruźlicę. Król jednak pracował nadal, tworząc nową Rzeczypospolitą, reforma wojska (zasługa księcia Adama Brzeziny Winiarskiego h. Trąby), rozwój Uczelni (gł. zasługa księcia Tomasza Du Vallona ze Skarlandu oraz pani Marzanny Urbanowicz), regulacja traktów południowych (zasługa wielmożnego pana Gerwazego Rębajło h. Jelita) oraz zbudowanie podstaw handlu (Królewska Gildia Kupiecka, mistrz gildii Łukasz Cieszyński). 8 maja 2009 roku przyjęto nową Konstytucję, autorstwa kardynała Jana księcia Zamorskiego, zdaniem wielu Król popełnił błąd przyjmując ową Konstytucję, gdyż biegły legista, Franciszek Sobieski, często wyrażał swe złe zdanie na temat owej Konstytucji oraz jej autora. August IV doprowadził do wstąpienia Rzeczypospolitej do OPM, a także jej uznania przez Monarchię Austro- Węgier z którą podpisał Protokół o Galicji i Lodomerii, co rozwiązało ewentualne kwestie sporne dotyczące tych ziem. W polityce króla zdarzały się także porażki min.: podpisanie unii gospodarczej z Cesarstwem Tokugawa, która się z niego nie wywiązała i namawiała Rzeczypospolitą do wstąpienia w szeregi Mikroświatowej Unii Gospodarczej, co zdaniem obywateli w przeprowadzonym referendum ograniczało autonomię kraju. Król August IV abdykował 31 sierpnia 2009 roku z powodów osobistych, jego miejsce zajął jego syn- wielki książę Michał I August. Powrócił jednak do Rzeczypospolitej i objął funkcję wielkiego księcia Litwy, gdy jego syn abdykował z powodów realnego życia 17 września 2009 roku musił ponownie wstąpić na tron, co miało miejsce 19 września 2009 roku. Obecnie znowu abdykował- 24 października 2009 roku

Rodzina

August IV prócz zmarłej żony posiada także syna, którego adoptował, nazywa się Michał I August i był Hetmanem Wielkim Litewski oraz, po abdykacji Augusta IV, władcą Rzeczypospolitej. Ma drugiego syna- Jana IV, który też został władcą Rzeczypospolitej. Był także drugi w kolejce do tronu skarlandzkiego. W ładca Rzeczypospolitej był także dalece spokrewniony z dynastią panującą w Skarlandzie, został uznany przez Jego Królewską Mość Norberta I za drugiego w kolejce do tronu Skarlandu, pierwszy jest abp Tomasz książę du Vallon.

Wykształcenie

Jego Królewska Mość August IV nosi wiele tytułów naukowych: profesora slawistyki i doktora prawa na Uniwersytecie Lwowskim oraz doktora teologii i magistra historii Uniwersytetu Rotrysjskiego. Wykładał slawistykę i prawo na Uniwersytecie Lwowskim oraz historię na Uniwersytecie Zachodznim w Mikrosławii i na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie od niedawna zaczął wykładać teologię chrześcijańską. Jego znane prace to: "Istota Trójcy Świętej", "Chrześcijaństwo monoteistyczne, czy politeistyczne?", "Czy Bóg istnieje? Dowody na podstawie tez św. Tomasza z Akwinu.", "Unia lubelska i jej następstwa.", "Islam".

Duchowny

JKW po abdykacji wstąpił do Kościoła Rotrio- Katolickiego i przyjął święcenia z rąk JE biskupa Michała Miotke 14 listopada 2009 roku, został mianowany proboszczem Parafii w Krakowie, jest także organizatorem I Zajzu Ekumenicznego między Rotryjczykami, a Rodzimowiercami z Rzeczypospolitej.

Herb koœcielny JKW

Od niedawna posiada tytuł kanonika.

Ciekawostki

Imię, nazwisko oraz herb króla nie są wymyślone, swymi imionami, herbem oraz nazwiskiem pieczętuje się w świecie realnym.
August IV jest także działaczem kulturowym, z jego inicjatywy powstał Rotryjski Instytut Herladyczny i Rotryjska Filharmonia. Jako Vladimir Iwanowicz założył w Sarmacji Bibliotekę i Filharmonię Teutońską oraz Instytut Historyczny Srebrnego Rogu, a w Królestwie Nowej Teutonii spisał historię jej poszczególnych prowincji oraz całego państwa.