Nowa Micropedia jest jeszcze w fazie beta. W razie problemów, napisz maila na pomoc@wiki.mikronacje.info albo zgłoś go na kanale na Mikronacyjnym Discordzie!
Powstanie Marcowe: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
(Jaka Teutońska? Tylko sarmacka.) |
||
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Powstanie Marcowe''' (wśród teutońskich powstańców znane jako Czyn Narodowy Teutonii) - jest to seria wystąpień w [[Księstwo Sarmacji|Księstwie Sarmacji]], która miała miejsce od 11 do 21 marca [[2012]] roku. Powstanie zostało zaplanowane i rozpoczęte przez [[Ruch na rzecz Wolnej Prowincji Teutońskiej]] oraz [[Armia Wyzwolenia Teutonii|Armię Wyzwolenia Teutonii]], z czasem rozprzestrzeniło się na tereny całego Księstwa. | |||
'''Powstanie Marcowe''' (wśród | |||
Pierwszy zryw 11 marca zakończył się pacyfikacją przez Sarmackie siły porządkowe oraz internowaniem przywódcy Armii Wyzwolenia Teutonii, Jana de Kaniewskiego. Drugie wystąpienie rozpoczęło się 18 marca, skutkowało zajęciem kilku miast Sarmackich, tj. Auterry, | ==Strona Powstańców Teutońskich== | ||
Pierwszy zryw 11 marca zakończył się pacyfikacją przez Sarmackie siły porządkowe oraz internowaniem przywódcy Armii Wyzwolenia Teutonii, [[Jan de Kaniewski|Jana de Kaniewskiego]]. Drugie wystąpienie rozpoczęło się 18 marca, skutkowało zajęciem kilku miast Sarmackich, tj. [[Auterra|Auterry]], [[Czarnolas]]u, [[Fer]]u oraz [[Ab'Dorst]]. | |||
21 marca proklamowano powstanie Dżamahiriji Teutońsko-Sarmackiej ze stolicą w Auterze oraz z zapleczem militarnym na przekazanej powstańcom wyspie Bialenii. | 21 marca proklamowano powstanie Dżamahiriji Teutońsko-Sarmackiej ze stolicą w [[Auterra|Auterze]] oraz z zapleczem militarnym na przekazanej powstańcom [[Wyspa Bialenia|wyspie Bialenii]]. | ||
23 marca wykorzystano wizytę Towarzysza Generała Jana de Kaniewskiego oraz jego współpracownika Towarzysza Majora Andrzeja Swarzewskiego na wyspie Bialenii, skazując ich na banicję z Księstwa Sarmacji. Wzmocniono ochronę granic oraz schwytano Towarzyszy | 23 marca wykorzystano wizytę Towarzysza Generała Jana de Kaniewskiego oraz jego współpracownika Towarzysza Majora [[Andrzej Swarzewski|Andrzeja Swarzewskiego]] na wyspie Bialenii, skazując ich na banicję z Księstwa Sarmacji. Wzmocniono ochronę granic oraz schwytano Towarzyszy [[Piter]]a i [[Akrypa|Akrypę]]. Towarzysz Piter został wydalony z Sarmacji jako cudzoziemiec 27 marca, ponieważ nie przyjął propozycji składanych mu przez Księstwo. Towarzysz [[Akrypa]] schwytany został kilka dni później. Pomimo tortur i propozycji nie wyrzekł się Powstania, za co 1 kwietnia Książę na wniosek Sejmu pozbawił go obywatelstwa, a 3 kwietnia wydalił z terytorium Księstwa. Nieugięta postawa Towarzyszy Pitera i Akrypy została uznana przez Powstańców za niezwykłe bohaterstwo oraz nagrodzona odpowiednimi odznaczeniami | ||
Powstanie początkowo było skierowane przeciwko wszchwładnym rządom Sarmackim na terenie [[Teutonia|Teutonii]], domagano się autonomii dla kraju teutońskiego. Z czasem ten czyn zbrojny przekształcił się w ogólnospołeczny sprzeciw wobec obecnemu porządkowi społecznemu oraz układom. | Powstanie początkowo było skierowane przeciwko wszchwładnym rządom Sarmackim na terenie [[Teutonia|Teutonii]], domagano się autonomii dla kraju teutońskiego. Z czasem ten czyn zbrojny przekształcił się w ogólnospołeczny sprzeciw wobec obecnemu porządkowi społecznemu oraz układom. | ||
12 lipca 2012 roku Książę ułaskawił Andrzeja Swarzewskiego, 6 grudnia 2012 roku Jana de Kaniewskiego, a 10 lutego 2013 roku Akrypę. Piter nie doczekał się ułaskawienia, zmarł w Dżamahiriji jako bohater narodowy. | 12 lipca 2012 roku Książę ułaskawił Andrzeja Swarzewskiego, 6 grudnia 2012 roku Jana de Kaniewskiego, a 10 lutego 2013 roku Akrypę. Piter nie doczekał się ułaskawienia, zmarł w Dżamahiriji jako bohater narodowy. | ||
==Strona Sarmacka== | |||
Z niezadowoleniem nie ogarnęła rozmiarów powstania. Powstańcy byli pacyfikowani, skutkiem czego było utworzenie Dżamahiriji, która przeniosła się z terenów spornych na [[Wyspa Bialenia|Wyspę Bialenię]] tym samym powstańcy wyemigrowali. | |||
[[Kategoria:Wydarzenia]] | [[Kategoria:Wydarzenia]] | ||
[[Kategoria:Teutonia]] | [[Kategoria:Teutonia]] | ||
[[Kategoria:Sarmacja]] | [[Kategoria:Sarmacja]] | ||
[[Kategoria:Dżamahirija]] | [[Kategoria:Dżamahirija]] | ||
Aktualna wersja na dzień 18:43, 16 kwi 2013
Powstanie Marcowe (wśród teutońskich powstańców znane jako Czyn Narodowy Teutonii) - jest to seria wystąpień w Księstwie Sarmacji, która miała miejsce od 11 do 21 marca 2012 roku. Powstanie zostało zaplanowane i rozpoczęte przez Ruch na rzecz Wolnej Prowincji Teutońskiej oraz Armię Wyzwolenia Teutonii, z czasem rozprzestrzeniło się na tereny całego Księstwa.
Strona Powstańców Teutońskich
Pierwszy zryw 11 marca zakończył się pacyfikacją przez Sarmackie siły porządkowe oraz internowaniem przywódcy Armii Wyzwolenia Teutonii, Jana de Kaniewskiego. Drugie wystąpienie rozpoczęło się 18 marca, skutkowało zajęciem kilku miast Sarmackich, tj. Auterry, Czarnolasu, Feru oraz Ab'Dorst.
21 marca proklamowano powstanie Dżamahiriji Teutońsko-Sarmackiej ze stolicą w Auterze oraz z zapleczem militarnym na przekazanej powstańcom wyspie Bialenii.
23 marca wykorzystano wizytę Towarzysza Generała Jana de Kaniewskiego oraz jego współpracownika Towarzysza Majora Andrzeja Swarzewskiego na wyspie Bialenii, skazując ich na banicję z Księstwa Sarmacji. Wzmocniono ochronę granic oraz schwytano Towarzyszy Pitera i Akrypę. Towarzysz Piter został wydalony z Sarmacji jako cudzoziemiec 27 marca, ponieważ nie przyjął propozycji składanych mu przez Księstwo. Towarzysz Akrypa schwytany został kilka dni później. Pomimo tortur i propozycji nie wyrzekł się Powstania, za co 1 kwietnia Książę na wniosek Sejmu pozbawił go obywatelstwa, a 3 kwietnia wydalił z terytorium Księstwa. Nieugięta postawa Towarzyszy Pitera i Akrypy została uznana przez Powstańców za niezwykłe bohaterstwo oraz nagrodzona odpowiednimi odznaczeniami
Powstanie początkowo było skierowane przeciwko wszchwładnym rządom Sarmackim na terenie Teutonii, domagano się autonomii dla kraju teutońskiego. Z czasem ten czyn zbrojny przekształcił się w ogólnospołeczny sprzeciw wobec obecnemu porządkowi społecznemu oraz układom.
12 lipca 2012 roku Książę ułaskawił Andrzeja Swarzewskiego, 6 grudnia 2012 roku Jana de Kaniewskiego, a 10 lutego 2013 roku Akrypę. Piter nie doczekał się ułaskawienia, zmarł w Dżamahiriji jako bohater narodowy.
Strona Sarmacka
Z niezadowoleniem nie ogarnęła rozmiarów powstania. Powstańcy byli pacyfikowani, skutkiem czego było utworzenie Dżamahiriji, która przeniosła się z terenów spornych na Wyspę Bialenię tym samym powstańcy wyemigrowali.
