Bartłomiej Jasiński

Bartłomiej Jasiński
Kraj zamieszkania	Sarmacja
Funkcje publiczne	Minister Samorządu Terytorialnego
Tytuł honorowy	wicehrabia (wand. oksymoron)
Znany również jako	Aleksander Keller

Dreamland

Obywatel Królestwa Dreamlandu w latach 2000-2004, profesor nauk ekonomicznych, doktor dyplomacji Uniwersytetu Dreamlandzkiego, Uniwersytetu Słońca w Solardii i Uniersytetu im. 4-tego lutego w Weblandzie.

Współzałożyciel i działacz ultramonarchistycznej organizacji Ligi Obrony Domeny Królewskiej - stronnictwa prokrólewskiego króla TomBonda. Po elekcji króla eMBe powołany został na Premiera Federacyjnego Królestwa Dreamlandu, rządził w okresie stanu wyjątkowego. W tym okresie otrzymał tytuł arystokratyczny barona. Kryzys wokół likwidacji komerycyjnego banku i brak poparcia przez JKW działań swojego premiera doprowadził Barona do dymisji. Minister Finansów i Gospodarki w kolejnych rządach, swoim i Pavla Svobody, przejściowo Minister Spraw Wewnętrznych. Odejście z ław rządowych nastąpiło po rozbieżności zdań z premierem Svobodą. Nowy okres w życiu Barona to zmiana poglądów z monarchistycznych (członek Dreamlandzkiej Partii Monarchistycznej przez kilkanaście miesięcy) na prodemokratyczne. Wraz z toczącymi się przemianami wokół konstytucji został członkiem Ruchu na Rzecz Demokratycznego Dreamlandu, z którego odszedł tworząc Dreamlandzką Partię Pracy. Wówczas to został posłem I Kadencji nowej Izby Poselskiej. W tym okresie z DPP powstała Socjaldemokratyczna Partia Dreamlandu. Był członkiem Królewskiej Komisji Konstytucyjnej, gdzie z ramienia opozycji parlamentarnej proponował skutecznie prodemokratyczne rozwiązania w projektowanej ustawie zasadniczej. Poseł II i III Kadencji Izby Poselskiej z ramienia SPD. Przez sześć miesięcy Ambasador Królestwa Dreamlandu w Księstwie Sarmacji. Przewodniczył obradom Komisji Edukacji przy Ministrze Kultury i Nauki, Rektor Uniwersytetu Dreamlandzkiego i Uniwersytetu Słońca w Solardii. W 2004 roku oskarżony wraz z kilkoma członkami SPD o wykorzystywanie wielokrotnych tożsamości do celów wyborczych. Wyrok I instancji orzekający o winie, banicji i pozbawieniu tytułu arystokratycznego został zaskarżony. Baron nie doczekał jednak orzeczenia prawomocnej winy, gdyż zrzekł się obywatelstwa dreamlandzkiego w listopadzie 2004 r. motywując to zniechęceniem do działalności w państwie wirtualnym oraz sprawami realnymi.

Mandragorat Wandystanu

W grudniu 2004 na zaproszenie Mandragora Jutrzenki Piotra "Khanda" Krupińskiego zamieszkał w Mandragoracie Wandystanu, którego uzyskał obywatelstwo. W pierwszych dniach został członkiem Wandejskiej Socjalistycznej Partii Jedności, z ramienia której został wybrany Kwiatonem I i II Kadencji i Przewodniczącym Churału Ludowego obu kandencji. Przewodniczył WSPJ, był liderem Frontu Jedności Narodu. Kandydat FJN na urząd drugiego Prezydenta Mandragoratu - przegrał nieznaczną ilością głosów. Następnie współtwórca Socjalistycznej Partii Wandystanu (SPW) wraz z tow. Jackiem Nowakiem (I Sekretarzem Wandyjskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej). Do I Zjazdu SPW Sekretarz Generalny, obecnie Wiceprzewodniczący Komitetu Centralnego SPW. 6 lutego 2005 r. otrzymał tytuł sekretara, 14 sierpnia - podlorda, 11 grudnia oksymorona. 19 sierpnia 2007 r. otrzymuje nobilitację na tytuł onomatopeja. W okresie 8.03 - 25.04.2005 Komisarz Ludowy ds. Kultury i Promocji, od 26.04 do 15.05.2005 Komisarz Ludowy ds. Kultury i Nauki. 28 czerwca 2005 r. wygrywa wybory i zostaje trzecim Prezydentem Mandragoratu Wandystanu z poparcia wandyjskiej lewicy. Od 28.06 do 11.11 Komisarz Ludowy ds. Wewnętrznych i Administracji.

11 listopada 2005 r. ponownie wybrany Prezydentem Mandragoratu Wandystanu, od tej pory Komisarz Ludowy do Spraw Zagranicznych, przejściowo Komisarz Ludowy ds. Wewnętrznych (28.11.2005-18.01.2006). 11 marca 2006 r. przegrywa wybory prezydenckie z liberalnym kontrkandydatem. Jednak jako lider opozycyjnej lewicy prowadzi ustawiczną krytykę rządu. Mając mandat kwiatona i silną pozycję w SPW doprowadza do nieudzielenia akceptacji rządu przedstawionego przez Prezydenta Sosnowieckiego. Skutkuje to zmianami w rządzie. W tym czasie Keller tworzy Trybunę Wandyjską - antyrządowy organ prasowy SPW - ukazuje się 6 numerów TW. Na fali krytyki rządu oraz zbliżającego się wakacyjnego sezonu ogórkowego (uniknięcie niskiej frekwencji) Prezydent Sosnowiecki podaje się do dymisji. Po raz kolejny do wyborów staje Aleksander Keller, który jako jedyny kandydat zostaje wybrany szóstym Prezydentem MW, przejmuje resort promocji.

W momencie pojawienia się oficjalnych komunikatów o szykowanym zjednoczeniu MW z KS występuje z ostrą, niepodległościową krytyką. Bezskutecznie wzywa do powiedzenia "nie" w referendum zjednoczeniowym. Popiera jego stanowisko 1/3 Wandyjczyków. Gdy zjednoczenie stało się faktem Prezydent Keller zadeklarował czynny udział w życiu politycznym w nowej sytuacji. Z dotychczasowego statusu sympatyka stał się pełnoprawnym członkiem NZM. Z powodu rozsypującego się składu Rządu Ludowego postanawia skorzystać z dobrodziejstw Zjednoczenia. Rekonstruuje rząd w oparciu o polityków SPW oraz NZM, co staje się prekursorskim rozwiązaniem w wandyjskiej polityce.

18 kwietnia 2005 roku rozpoczyna misję Ambasadora Nadzwyczajnego i Pełnomocnego Mandragoratu Wandystanu przy Jego Książecej Wysokości Księciu Sarmacji. Trwa ona do 14 kwietnia 2006 r. (najdłużej urzędujący Ambasador Wandystanu). Rezygnację motywuję brak dalszej możliwości reprezentowania rządu Wandystanu w sprawie Zjednoczenia.

27 sierpnia 2006 roku Minister Spraw Zagranicznych Księstwa Sarmacji powołuje Kellera na kierownika specjalnej misji dyplomatycznej MSZ KS ds. nowych państw wirtualnych w randze radcy-ministra pełnomocnego, charge d'affaires.

11 marca 2006 r. za całokształt działalności partyjnej i państwowej został odznaczony przez Mandragorów najwyższym odznaczeniem państwowym - Orderem Złotego Kukuła.

Od 24 lutego Szef Służba Bezpieczeństwa Mandragoratu Wandystanu (wywiad i kontrwywiad) w stopniu majora.

Doktor dyplomacji, były Rektor Ludowego Uniwersytetu Wandyjskiego i Dziekan Wydziału Stosunków Międzynarodowych.

Prywatny przedsiębiorca - właściciel koncernu Wandyjskie Kopalnie Surowców Naturalnych S.A.