Nowa Micropedia jest jeszcze w fazie beta. W razie problemów, napisz maila na pomoc@wiki.mikronacje.info albo zgłoś go na kanale na Mikronacyjnym Discordzie!

Daniel von Witt: Różnice pomiędzy wersjami

Z Micropedia
imported>Daniło de la Vega
Nie podano opisu zmian
imported>Daniło de la Vega
Nie podano opisu zmian
Linia 86: Linia 86:
</table>
</table>


<b>Daniel von Witt</b> (dawniej: Daniło de la Vega) - obywatel [[Królestwo Dreamlandu|Królestwa Dreamlandu]] od czerwca [[2012]] r. Polityk, ekonomista, publicysta, kartograf i wojskowy. Aktualnie Premier Rządu Królewskiego, [[Marszałek Armii Królewskiej]] i Kartograf Królewski. W [[Królestwo Elderlandu|Królestwie Elderlandu]] od [[12 maja]] [[2015]] r. [[Lord Strażnik Koronny]].
<b>Daniel von Witt</b> (dawniej: Daniło de la Vega) - obywatel [[Królestwo Dreamlandu|Królestwa Dreamlandu]] od czerwca [[2012]] r. Polityk, ekonomista, publicysta, kartograf i wojskowy. Aktualnie Lord Kanclerz na Dworze Króla [[Edward II|Edwarda II]], Książę Unii Saudadzkiej i Kartograf Królewski. W [[Królestwo Elderlandu|Królestwie Elderlandu]] od [[17 grudnia]] [[2015]] r. [[Majordom|Majordom Koronny]].


== Kariera polityczna ==
== Kariera polityczna ==
Linia 96: Linia 96:


==== Dwa gabinety Jacquesa de Brolle ====
==== Dwa gabinety Jacquesa de Brolle ====
W związku z bieżącymi pracami w Królestwie nad systemem gospodarczym został nominowany w lipcu [[2012]] roku przez Premiera Rządu Królewskiego [[Jacques de Brolle|Jacquesa de Brolle]] na stanowisko Ministra Spraw Wewnętrznych, zastępując [[Kryspin van Buuren|Kryspina van Buurena]]. Aktywny na polu reformy systemu monetarnego i większej partycypacji Królestwa w gospodarce. Miesiąc po objęciu teki MSW został wicepremierem. W tym czasie udało mu się uruchomić Fundusz Aktywizacji Inicjatyw Przedsiębiorczych, wdrożyć i tak mocno spóźniony budżet federalny oraz powołać Conrada Darosareier-Stattoerr na stanowisko Prezesa CBD. Po wrześniowych wyborach parlamentarnych zachował tekę MSW na miesiąc.
W związku z bieżącymi pracami w Królestwie nad systemem gospodarczym został nominowany w lipcu [[2012]] roku przez Premiera Rządu Królewskiego [[Jacques de Brolle|Jacquesa de Brolle]] na stanowisko Ministra Spraw Wewnętrznych, zastępując [[Kryspin van Buuren|Kryspina van Buurena]]. Aktywny na polu reformy systemu monetarnego i większej partycypacji Królestwa w gospodarce. Miesiąc po objęciu teki MSW został wicepremierem. W tym czasie udało mu się uruchomić [[Fundusz Aktywizacji Inicjatyw Przedsiębiorczych]], wdrożyć i tak mocno spóźniony budżet federalny oraz powołać Conrada Darosareier-Stattoerr na stanowisko Prezesa CBD. Po wrześniowych wyborach parlamentarnych zachował tekę MSW na miesiąc.


==== Pierwszy Rząd Daniela von Witta ====
==== Pierwszy Rząd Daniela von Witta ====
Od [[28 października]] [[2012]] do [[6 marca]] [[2013]] Premier. W okresie tym był także Ministrem Finansów, a pod koniec przejściowo także Ministrem Kultury i Nauki.
Od [[28 października]] [[2012]] do [[6 marca]] [[2013]] Premier. W okresie tym był także Ministrem Finansów, a pod koniec przejściowo także Ministrem Kultury i Nauki.
==== Rządy prawicy w 2013 roku ====
Od marca do maja [[2013]] roku ponownie w roli Ministra Spraw Wewnętrznych w rządzie [[Simon McMelkor|Simona McMelkora]]. Podał się do dymisji na kilka tygodni przed dymisją całego rządu. Następnie w czerwcu przystąpił do założenia [[Partia Burżuazyjna|Partii Burżuazyjnej.]] Był jej Sekretarzem Generalnym. [[Partia Burżuazyjna]] wygrała letnie wybory i objęła pełną władzę w Królestwie. Wówczas Daniel von Witt został ponownie Ministrem Spraw Wewnętrznych w rządzie [[Siergiusz Asketil|Siergiusza Asketila]]. Burżuazyjny rząd dotrwał do zimy 2013 roku, kiedy w wyniku skrócenia kadencji Izby Poselskiej wyłoniono dwupartyjny parlament, w którym [[Partia Burżuazyjna]] podzieliła się mandatami z [[Radykalne Centrum|Radykalnym Centrum]].


==== Później... ====
==== Później... ====
Od marca do maja ponownie w roli Ministra Spraw Wewnętrznych. Zwolennik ustroju federacyjnego, monarchii, neofeudalnej gospodarki ziemskiej i kapitalizmu przemysłowego. Prekursor i założyciel [[Partia Burżuazyjna|Partii Burżuazyjnej]], z której odszedł po aferze z udziałem jej Prezesa [[Conrad Darosareier-Stattoerr|Conrada Darosareier-Stattoerr]]. Był Ministrem Spraw Wewnętrznych w drugiej połowie [[2013]] r. Do aktywności w federacji wrócił jesienią [[2014]] r., z powodzeniem ubiegając się o mandat poselski. [[24 października]] [[2014]] r. ponownie mianowany Premierem i Ministrem Spraw Wewnętrznych.
Zwolennik ustroju federacyjnego, monarchii, neofeudalnej gospodarki ziemskiej i kapitalizmu przemysłowego. Prekursor i założyciel [[Partia Burżuazyjna|Partii Burżuazyjnej]], z której odszedł po aferze z udziałem jej Prezesa [[Conrad Darosareier-Stattoerr|Conrada Darosareier-Stattoerr]]. Był Ministrem Spraw Wewnętrznych w drugiej połowie [[2013]] r. Do aktywności w federacji wrócił jesienią [[2014]] r., z powodzeniem ubiegając się o mandat poselski. [[24 października]] [[2014]] r. ponownie mianowany Premierem i Ministrem Spraw Wewnętrznych. Urząd pełnił do 30 maja 2015 roku.
[[Kategoria:Dreamlandczycy]]
[[Kategoria:Dreamlandczycy]]
[[Kategoria:Dreamland]]
[[Kategoria:Dreamland]]
[[Kategoria:Wojskowi]]
[[Kategoria:Wojskowi]]

Wersja z 11:39, 3 mar 2016

Daniel von Witt

Data i miejsce urodzenia

5 czerwca 2012 r. Książęce Miasto Buuren

ObywatelstwoDreamland
Tytułmarkiz
RódWitt
Premier Rządu Królewskiego
Pierwszy Gabinet
Okres urzędowania28 października 2012 r. - 6 marca 2013 r.
PoprzednikJacques de Brolle
NastępcaSimon McMelkor
Drugi Gabinet
Okres urzędowania24 października 2014 r. - 30 maja 2015 r.
PoprzednikFabiola de Willibald
NastępcaPavel Svoboda
Minister Spraw Wewnętrznych
Gabinety Premiera:
Jacques de Brolle
Okres urzędowania12 lipca 2012 r. - 7 listopada 2012 r.
PoprzednikKryspin van Buuren
Następcy (rozbicie MSW na różne resorty)Daniło de la Vega, Conrad Darosareier-Stattoerr, Etherard de Godwin
Gabinet Premiera:
Simon McMelkor
Okres urzędowania7 marca 2013 r. - 23 maja 2013 r.
Poprzednicy (połączenie różnych resortów w MSW)Daniło de la Vega, Conrad Darosareier-Stattoerr, Etherard de Godwin
NastępcaHans von Witt
Gabinet Premiera:
Siergiusz Asketil
Okres urzędowania8 sierpnia 2013 r. - 22 grudnia 2013 r.
PoprzednikDino von Djokić-Krieg
NastępcaPavel Svoboda
Gabinet Premiera:
Daniel von Witt
Okres urzędowania24 października 2014 r. - do chwili obecnej
PoprzednikMartin Schlesinger-Asketil
Następca-
Marszałek Armii Królewskiej
Okres urzędowania28 września 2012 r. - do chwili obecnej
PoprzednikHans von Witt
Następca-
Lord Strażnik Koronny
Okres urzędowania12 maja 2015 r. - do chwili obecnej
PoprzednikŁukasz Harpien
Następca-
Książę Unii Saudadzkiej
Okres urzędowania18 marca 2013 r. - 17 kwietnia 2014 r.
PoprzednikMartin de Joustin
Następcaosobisty zarząd JKM Marcina I Mikołaja

Daniel von Witt (dawniej: Daniło de la Vega) - obywatel Królestwa Dreamlandu od czerwca 2012 r. Polityk, ekonomista, publicysta, kartograf i wojskowy. Aktualnie Lord Kanclerz na Dworze Króla Edwarda II, Książę Unii Saudadzkiej i Kartograf Królewski. W Królestwie Elderlandu od 17 grudnia 2015 r. Majordom Koronny.

Kariera polityczna

Lokalna aktywność polityczna

Od razu po zamieszkaniu w Królestwie Dreamlandu rozpoczął działalność polityczną, podejmując współpracę z Namiestnikiem Koronnym Zjednoczonego Księstwa Furlandii i Luindoru Martinem de Joustinem. W czerwcu 2012 r. został mianowany Komesem Furlandii, a wkrótce potem zastąpił Michała von Nadolańczyka na stanowisku Marszałka Książęcego. Szczególnie zainteresowany problematyką ekonomiczną rozpoczął wdrażanie Planu Rozwoju Furlandii opartego na pobudzeniu gospodarki regionu. Biorąc w zarząd furlandzkie miasta scalał ich polityki informacyjne oraz rozpoczął ich rozbudowę. Kładł nacisk na sprawy finansowe, dążąc do jak największego uniezależnienia finansowego prowincji od dotacji federalnych. Postawił na inwestycje w kluczowe sektory gospodarki: transport, górnictwo, energetykę, przemysł przetwórczy i rolnictwo. Dotychczas dwukrotnie sprawował funkcję regenta, zastępując Namiestnika Koronnego w sprawowaniu tego urzędu przez 3 tygodnie sierpnia 2012 roku i 3 tygodnie stycznia 2013 roku. Od lutego 2013 roku pełnił obowiązki Namiestnika Koronnego w związku z objęciem tronu Dreamlandu przez poprzednika – Martina de Joustina. 18 marca 2013 roku został Namiestnikiem Koronnym Zjednoczonego Księstwa. Urząd ten piastował do 17 kwietnia 2014 roku. Od tego czasu zajmuje się finansami prowincji i kieruje Książęcą Szkołą Rycerską.

Federalna aktywność polityczna

Dwa gabinety Jacquesa de Brolle

W związku z bieżącymi pracami w Królestwie nad systemem gospodarczym został nominowany w lipcu 2012 roku przez Premiera Rządu Królewskiego Jacquesa de Brolle na stanowisko Ministra Spraw Wewnętrznych, zastępując Kryspina van Buurena. Aktywny na polu reformy systemu monetarnego i większej partycypacji Królestwa w gospodarce. Miesiąc po objęciu teki MSW został wicepremierem. W tym czasie udało mu się uruchomić Fundusz Aktywizacji Inicjatyw Przedsiębiorczych, wdrożyć i tak mocno spóźniony budżet federalny oraz powołać Conrada Darosareier-Stattoerr na stanowisko Prezesa CBD. Po wrześniowych wyborach parlamentarnych zachował tekę MSW na miesiąc.

Pierwszy Rząd Daniela von Witta

Od 28 października 2012 do 6 marca 2013 Premier. W okresie tym był także Ministrem Finansów, a pod koniec przejściowo także Ministrem Kultury i Nauki.

Rządy prawicy w 2013 roku

Od marca do maja 2013 roku ponownie w roli Ministra Spraw Wewnętrznych w rządzie Simona McMelkora. Podał się do dymisji na kilka tygodni przed dymisją całego rządu. Następnie w czerwcu przystąpił do założenia Partii Burżuazyjnej. Był jej Sekretarzem Generalnym. Partia Burżuazyjna wygrała letnie wybory i objęła pełną władzę w Królestwie. Wówczas Daniel von Witt został ponownie Ministrem Spraw Wewnętrznych w rządzie Siergiusza Asketila. Burżuazyjny rząd dotrwał do zimy 2013 roku, kiedy w wyniku skrócenia kadencji Izby Poselskiej wyłoniono dwupartyjny parlament, w którym Partia Burżuazyjna podzieliła się mandatami z Radykalnym Centrum.

Później...

Zwolennik ustroju federacyjnego, monarchii, neofeudalnej gospodarki ziemskiej i kapitalizmu przemysłowego. Prekursor i założyciel Partii Burżuazyjnej, z której odszedł po aferze z udziałem jej Prezesa Conrada Darosareier-Stattoerr. Był Ministrem Spraw Wewnętrznych w drugiej połowie 2013 r. Do aktywności w federacji wrócił jesienią 2014 r., z powodzeniem ubiegając się o mandat poselski. 24 października 2014 r. ponownie mianowany Premierem i Ministrem Spraw Wewnętrznych. Urząd pełnił do 30 maja 2015 roku.