Państwo Kościelne Rotria II

Rotria
Państwo Kościelne Rotria

Język(i) urzędowe	polski, łacina
Stolica	Apostolskie Miasto Stołeczne Rotria
Ustrój polityczny	teokracja elekcyjna
Głowa państwa	Jego Świątobliwość Patriarcha Rotrii Pius IV
Szef Rzadu	Wicekanclerz Ksawery van Berden
Religia państwowa	Rotrio-Katolicyzm
Uzyskanie niepodległości	15 marca 2008
Waluta	1 lir rotryjski = 100 centisimów rotryjskich
Hymn państwowy	Inno Pontificio
Kod samochodowy	ROT
Domena internetowa	rotria.boo.pl

Rotria - (oficjalnie Państwo Kościelne Rotria) Stolica Apostolska, kontynuacja I Rotrii położona na Kontynencie Wschodnim. Siedziba Kościoła Rotryjskiego Rotrio-Chrześcijaństwo.

Historia internetowa

Państwo zostało założone 27 czewca 2007 roku. Powstało z połączenia Surmeńskiego Kościoła Chrześcijańskiego i Katolickiego Kościoła Tyrencji. Podczas pierwszego konklawe, na Patriarchę został wybrany Victor Surmun, przyjmując imię Victora I. Po miesiącu rządzenia, Jego Świątobliwość Victor abdykował (28 lipiec 2007), a nową głową państwa i Kościoła został obrany Gregor Richard von Kaiser, przyjmując imię Innocentego I. Powodem abdykacji Victora I była prawdopodobnie tzw. afera konkordatowa. Mianowicie trwający za jego pontyfikatu Sobór zezwolił duchownym rotryjskim na pełnienie funkcji publicznych. Ta decyzja spowodowała zerwanie konkordatu przez Victorio Mortuusa, Premiera Węgier. Prymas Monarchii został jednak zapewniony, że A-W nie podejmą żadnych kroków zbrojnych wobec Państwa Kościelnego. Tego samego dnia, kiedy zerwano konkordat, Victor I abdykował. Natychmiast rozpoczęło się konklawe, a 29 lipca kardynał Hans von Lezner ogłosił światu o wyborze nowego Biskupa Rotrii, Innocentego I. Patriarcha starał się załagodzić napięcie pomiędzy Rotrią a Monarchią A-W. Niestety, ostra słowa, które w czasie tego konfliktu padły po obu stronach, doprowadziły do nadania statusu ,,persona non grata” na terenie Monarchii wszystkim biskupom rotryjskim. Patriarcha wciąż usiłował załagodzić sytuację co udało się mu ostatecznie 31 lipca, kiedy Rząd Węgier zniósł tenże status, otworzył dla Kościoła granice Węgier oraz zobowiązał się do podpisania konkordatu w miarę reform w Rotrii. Był to niewątpliwy sukces JW Innocentego I (JW – Jego Wielebności, taki tytuł nosili dawniej Biskupi Rotrii). Podczas jego panowania zmieniło się także wiele rzeczy – m.in. powstał Kodeks Prawa Kanonicznego, podpisano wiele konkordatów. Rządził przez okres trzech miesięcy, bowiem tyle trwał wtedy pontyfikat Patriarchy. Również za jego pontyfikatu doszło do śmierci pierwszego z tzw. Ojców Kościoła, a więc twórców Kościoła Rotryjskiego. Po jego śmierci Innocenty I ogłosił żałobę narodową. Dnia 18.08.07 roku Państwo Kościelne Rotria weszło do Unii Kontynentu Wschodniego, natomiast 30.08.07 roku powołano Wspólnotę Paktu Wiedeńskiego. Okres rządów Innocentego I jest zwany czasem renesansu. Kościół Rotryjski był wtedy organizacją religijną, która posiadała najwięcej wiernych w całym v-świecie. Również za jego pontyfikatu powstały podwaliny późniejszej hierarchii tj. utworzono godność Kamerlinga w miejsce Kanclerza. Po upływie pontyfikatu Innocentego I na jego następcę obrano Luisa Adonju, który przyjął imię Piusa I. Niedługo po tym wydarzeniu zmarł Kamerling - Hans von Lezner, który był prawą ręką Biskupów Rotrii. Kilka dni później abdykował Pius I, a nowym patriarchą został wybrany ponownie Gregor Richard von Kaiser, przyjmując imię Klemensa I. Po paru dniach jednak także abdykował, zostawiając władzę Kamerlingowi - Victorowi de Zepp, który rządził do upadku Rotrii jak Regent-Dyktator. Właśnie on ogłosił oficjalny upadek I Państwa Kościelnego Rotria w dniu 28 listopada 2007 roku.

---

Po ośmiu miesiącach od upadku państwa wróciła nadzieja na odrodzenie. Karl Gregor Richard von Habsburg, były Patriarcha, zapoczątkował dzieło. Dnia 15 marca 2008 roku w Bazylice Laterańskiej, pozostałej za czasów I Państwa Kościelnego Rotria, znów rozbrzmiały głosy dzwonów, wzywających wszystkich wiernych na koronację nowego Patriarchy. Został nim ten, który zainicjował odbudowę, a więc Karl Gregor Richard von Habsburg. Przyjął imię Klemensa II. Od tego momentu Państwo Kościelne zaczęło się rozwijać. Konstytucja zakładała sześciomiesięczny pontyfikat dla Biskupa Rotrii. Pierwsze pół roku pozwoliło Stolicy Apostolskiej odbudować pozcyję: powstał Uniwersytet, skompletowano rząd – Rady Pomocnicze Wewnętrzną i Zewnętrzną zmieniono na Kolegium Apostolskie i Kolegium Kardynalskie. Po upływie pontyfkatu nowym Patriarchą obrany został kardynał Xardas von Griningen, przybyły do Rotrii w dniu koronacji Klemensa II. Ów przybrał imię Aleksandra I i rządził Rotrią przez przeszło 5 miesięcy, po czym – z powodów realnych – abdykował. Jego panowanie zaowocowało podpisaniem kilku konkordatów, ale także atakiem hakerskim na stronę Rotrii. Dzięki szybkości Patriarchy już kilka godzin później strona znów działała. Po abdykacji Aleksandra I, Konklawe osadziło na tronie Biskupa Rotrii kardynała Karla Gregora Richarda Habsburga Lotaryńskiego, który przyjął imię Sykstusa I. Jego Kamerlingiem i prawą ręką został poprzedni Patriarcha. Ze swych rządów Sykstus I przeprowadził reformę, wprowadzając Bullę Węgielną. Likwidowała ona: Kolegium Kardynalskie, Kolegium Apostolskie i Kongregację Świętego Oficjum – organ sądowniczy, a na ich miejsce wprowadzała: Prefekturę Generalną (na czele z Prefektem Generalnym, któremu podlegali Legat Patriarszy, Kanclerz Skarbu i Prefekt ds. kultury), Konsylium Apostolskie (w którym nie zasiadali, jak w Kolegium Apostolskim, wszyscy biskupi, lecz trzech wybranych Oficjałów), oraz Trybunał Rotryjski (jako organ sądowniczy). Niedługo po przeprowadzeniu tych reform skończył się pontyfikat Sykstusa I, który jednak został wybrany na Złoty Tron ponownie. W dniu, w którym miał jako Sykstus II zasiąść na tronie Rotrii, zasłabł w drodzę na koronację, a następnego dnia zmarł. Marco kardynał de Zepp (dawniej Xardas von Griningen) pochował go uroczyście i prowadził obrady kolejnego Konklawe, które w jego ręce powierzyło tron Biskupa Rotrii. Ów zasiadł na nim jako Hadrian I. Od początku jego pontyfikatu podpisano kilka konkordatów, do Prefektury Generalnej wprowadzono Prefekta Spraw Wewnętrznych i Nauki oraz Prefekta Spraw Obywatelskich i Promocji, przywrócono Kongregację Świętego Oficjum, która jednak stała się organem dbającym o jedność i czystość Kościoła oraz uzupełniono Bullę Węgielną o kilka zapisów w stosunku do pierwszej wersji z czasów Sykstusa I. Hadrian I panował do 2 stycznia 2010 roku. Kolejne Konklawe osadziło na tronie księcia kardynała Lorenzo de Medici, który przybrał imię Piusa II. Za jego czasów odbył się Sobór w Trydencie, przeprowadzona została Wielka Reforma Sekularyzacyjna oraz przyjęto nową Konstytucję i Statut Kościoła. Następne Konklawe ponownie obrało Piusa II,m który panował kolejne trzy miesiące. Po upływie jego pontyfikatów wyłoniono następcę w osobie księcia kardynała honorowego Michaela von Lichtensteina, który przyjął imię Celestyna I. Pontyfikat tego Patriarchy wiąże się z początkiem tzw. fabularyzacji. Kościół Rotryjski odszedł od chrześcijaństwa i starał się stworzyć własną fikcyjną religię. Zmieniła się hierarchia, pojawiły się Kręgi Wtajemniczenia i inne nowości, które początkowo cieszyły się poparciem wiernych. Z czasem jednak zaczął się rodzić opór. Po upływie pontyfikatu Celestyn I został wybrany raz jeszcze, nie zmieniając swego imienia. Jego następcą grono elektorów obrało księcia kardynała Cosimo de Medici, który objął tron jako Leon I. Kolejne Konklawe Patriarchą obrało jego ojca, księcia kardynała Lorenzo de Medici, który przyjął imię Aleksander II. Po trzech miesiącach pontyfikatu tego Patriarchy wybrano jego następcę w osobie księcia kardynała Cosimo de Medici (Ewaryst I). Rządy tych trzech Patriarchów to powolny wzrost niechęci wobec fabularyzacji i spadek aktywności obywateli Stolicy Apostolskiej. Część duchownych ostatecznie wypowiedziała Patriarsze posłuszeństwo. Czas ten i wydarzenia są znane jako schizma gnieźnieńska (od miejsca obrad soboru, na którym zebrali się opozycjoniści). Kolejne Konklawe, które zebrało się trzy miesiące później, wybrało go ponownie – zmienił jednak imię i tym razem władał jako Innocenty III. Za kolejne trzy miesiące Konklawe wybrało znów księcia kardynała Lorenzo de Medici, który zasiadł na tronie rotryjskim pod imieniem Aleksandra III. Sprawował władzę przez dwie kadencje do 17 marca 2013 roku. Konklawe obrało na jego następcę kardynała Franciszka von Habsburga, który dzierży tiarę do dziś. Pontyfikat Innocentego III to czas, kiedy zdecydowano się na powrót do korzeni – do Rotrii chrześcijańskiej. Na łono Kościoła powrócili ci, którzy zbuntowali się. Reformy doprowadziły do uchwalenia nowej ustawy zasadniczej, Bulli Exsurge Domine, która z pewnymi zmianami obowiązuje do dziś. Kościół Rotryjski powrócił do korzeni chrześcijańskich, przywrócono także starą hierarchię kościelną – zajął się tym Sobór Florencki, zwołany przez Jego Świątobliwość Innocentego III. Później I Synod Plenarny w Pałacu Kwirynalskim ostatecznie uregulował sprawy dotyczące Kościoła Rotryjskiego i jego funkcjonowania.

Historia wirtualna

Dostępna tutaj

Klimat

Kościół Rotryjski oraz Stolica Apostolska hierarchią, zwyczajami i kulturą nawiązują do epoki renesansu, jednak przy tym oba podmioty osadzone są w realiach XXI wieku jak większość mikronacji.

Władza

Władza zwierzchnia należy do Patriarchy, który jest wybierany co sześć miesięcy w Konklawe przez kardynałów. Władza wykonawcza należy do Patriarchy i Kurii Rotryjskiej. Władzę ustawodawczą sprawuje Signoria Rotryjska. Judykatywa leży w gestii Sygnatury Apostolskiej. Głowa Państwa i Kościoła powołuje Wicekanclerza, członków Kurii, Trybunów, Kamerlinga, Wikariusza Generalnego oraz członków Dworu. Jedyną instytucją ważniejszą od Jego Świątobliwości jest Sobór.

WŁADZA WYKONAWCZA
Patriarcha - Jego Świątobliwość Klemens III

Kamerling - Jego Eminencja Cesare Francesco de Medici

Wicekanclerz - Jego Książęca Mość Albert Orański

Sekretarz Stanu - Jego Eminencja Juan Lorenzo de Medici y Zep

Mecenas Patriarszy - x. kan. Guliano Montini

Gonfaloniere Wojsk Patriarszych - monsignore Leonardo Mario della Popoly de Bourbon

WŁADZA SĄDOWNICZA

Patriarcha Państwa Kościelnego Rotria

Trybuni Sygnatury Apostolskiej - Jego Eminencja Vincenzo Oreglia di Santo Stefano

DWÓR PATRIARSZY

Wikariusz Generalny Stolicy Apostolskiej - Jego Eminencja Juan Lorenzo de Medici y Zep

Szambelan Patriarszy - Jego Eminencja Vincenzo Oreglia di Santo Stefano

Linki

Strona Stolicy Apostolskiej

Strona Pałacu Kwirynalskiego

Zobacz też

• I Rotria
• Rotrio-Katolicyzm

Orientyka

Państwa
Monarchia Austro-Węgierska • Królestwo Hasselandu • Państwo Kościelne Rotria IV • Federacja Slawonii • Trizondal • Księstwo Urbino • Pustkowia Winków • Zjednoczone Socjalistyczne Królestwo Hirshbergii i Weerlandu

Państwa historyczne
Demokracja Surmeńska • Republika Kukrii • Brytania • Meridland • Mersja • Monderia • Eskwilinia • Republika Herbaciana • Luminat • Słomagrom • Udzielne Księstwo Zakonu Templariuszy • Piąta Rzeczpospolita Polska • Tyrencja • Tyrencja i Luminat • Republika Victoria/Królestwo Victorii • Królestwo Elderlandu • Najjaśniejsza Republika Garapeńska